Μια νύχτα με τους φρουρούς της Πάρνηθας

«Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι η Πάρνηθα τελειώνει στο καζίνο και το ξενοδοχείο. Εμείς λέμε ότι εκεί αρχίζει». Τα λόγια του Μανώλη, εθελοντή δασοπυροσβέστη είναι ενδεικτικά για την σχέση που έχουν με το βουνό τα μέλη της οργάνωσης Εθελοντές Δασοπυροπροστασίας Αττικής (ΕΔΑΣΑ) που για πάνω από 20 χρόνια προστατεύουν όσο μπορούν το βουνό της Πάρνηθας. 

Ο Μανώλης, μαζί με ένα συνάδελφό του κινούνται με το όχημα του ΕΔΑΣΑ τις νυκτερινές ώρες στο βουνό. «Περιπολούμε, μεταφέρουμε νερό σε περίπτωση που δούμε κάποια εστία, και μιλάμε συνεχώς με την πυροσβεστική, η συνεργασία μας είναι άριστη». Το όχημα με το οποίο γίνονται οι περιπολίες, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού της ομάδας δασοπυρόσβεσης του ΕΣΑΔΑ, αποτελούν δωρεές από ιδιώτες και εταιρείες. Δωρεές που έγιναν μετά την φωτιά του 2007 που έκαψε σχεδόν το μισό βουνό.

Όσα μέλη της ομάδας δασοπυρόσβεσης του ΕΔΑΣΑ περιπολούν με το όχημα έχουν εκπαιδευτεί σκληρά, προκειμένου να επέμβουν αν χρειαστεί. Ακόμα και όσοι όμως δεν έχουν το χρόνο ή την διάθεση να μπουν σε αυτή τη διαδικασία μπορούν να συμβάλλουν στην προστασία της Πάρνηθας.

Στην τοποθεσία Σκίπιζα, σε υψόμετρο περίπου 1300 μέτρων βρίσκεται το πυροφυλάκιο του ΕΔΑΣΑ. Επανδρώνεται από εθελοντές κάθε είδους. «Οποιοσδήποτε το επιθυμεί, μπορεί να έρθει ένα βράδυ στην Πάρνηθα και να συνεισφέρει στην φύλαξη του βουνού. Απλά κοιμάσαι για ένα βράδυ εδώ, ξυπνάς για μια μία ή δύο ώρες και αυτό είναι όλο» λέει ο κ. Γιώργος Νικολακάκης μέλος του ΕΔΑΣΑ και υπεύθυνος της ομάδας των εθελοντών εκείνη τη μέρα. Οι εθελοντές συζητάνε, τρώνε και μοιράζουν τις βάρδιες, δηλαδή πότε θα αφήσουν τους υπνόσακούς τους και θα επιτηρήσουν την περιοχή. «Είναι όπως στο στρατό το πρώτο ή το τελευταίο "νούμερο" είναι τα καλά», λένε γελώντας.

Ο κ. Παναγιώτης Γκότσης βρίσκεται για δεύτερη φορά στην Πάρνηθα. Δεν το κάνει λέει τόσο από ενδιαφέρον για την πυροπροστασία, όσο γιατί τον «ηρεμεί το βουνό. Την ώρα της βάρδιας συνήθως δεν ακούγεται τίποτα, ενώ η θέα που έχεις δεν περιορίζεται στο Λεκανοπέδιο. Από τη μία πλευρά βλέπεις την Εύβοια , από την άλλη όλη την Αθήνα». 

 

Πέρα από την θέα ή την ηρεμία, υπάρχει και μια άλλη παράμετρος, διόλου ασήμαντη. Την ώρα που η θερμοκρασία στην Αθήνα ακόμα και τις νυκτερινές ώρες φτάνει τους 30 βαθμούς, οι πυροφύλακες τις Σκίπιζας φοράνε τα… μπουφάν τους. «Αυτό λέω και εγώ σε πολλούς, ελάτε απλά για έναν δροσερό ύπνο στην Πάρνηθα» λέει ο κ. Νικολακάκης. «Δεν χρειάζεται ούτε εκπαίδευση, ούτε τίποτα, απλά διάθεση να περπατήσεις για περίπου μισή ώρα μέσα από τα μονοπάτια προκειμένου να βρεθείς στο πυροφυλάκιο. Ο εθελοντής καλείται απλά να ειδοποιήσει τον υπεύθυνο αν δει κάτι ύποπτο. Το σημαντικό είναι ο άλλος να πειστεί να έρθει την πρώτη φορά, όσοι έρχονται συνήθως επιστρέφουν».

Ο κ. Γιώργος Κυπραίος είναι τραπεζικός υπάλληλος και ερασιτέχνης δύτης. «Δεν αδιαφορώ όμως για το βουνό, η αγάπη για την φύση δεν διαχωρίζεται», λέει. Όταν ανακοίνωσε στους συναδέλφους του ότι θα περάσει το βράδυ στην Πάρνηθα το θεώρησαν μια από τις… παραξενιές του. «Τις πρωινές ώρες, ειδικά τα Σαββατοκύριακα, το βουνό είναι γεμάτο κόσμο. Υπάρχουν ορειβάτες, οικογένειες που κάνουν πικ-νικ. Είναι κρίμα που ο ΕΣΑΔΑ έχει δυσκολία να στελεχώσει το φυλάκιό του με εθελοντές, είναι κρίμα να αντιμετωπίζουμε τη φύση ως ντεκόρ».

Αποχαιρετώντας τους εθελοντές πυροφύλακες, στο δρόμο για το αυτοκίνητο, συναντάμε μερικά ελάφια για τα οποία τόσος λόγος είχε γίνει στις φωτιές του 2007. «Αρκετοί έμαθαν τότε για την ύπαρξη αυτής της πανίδας στην Αθήνα» λέει ο κ. Νικολακάκης. «Πάντως, συνυπολογίζοντας την καταστροφή του 2007, το βουνό είναι σήμερα σε αρκετά καλή κατάσταση» λέει ο κ. Κυπραίος. «Αρκεί να προσπαθήσουν όλοι να μην υπάρξει νέα καταστροφή».

 Πηγή : Το Βήμα