Εκπαιδευτικοί και Κοινωνικά Δίκτυα…Ακόμα μία προσέγγιση

Το παρακάτω απόσπασμα αποτελεί μέρος ενός  «οδηγού» σε  ό,τι αφορά την εμπλοκη των Κοινωνικών Δικτύων στην εκπαίδευση. Αποφασίσαμε να παραθέσουμε το κομμάτι που αναφέρεται στους εκπαιδευτικούς. Ελπίζουμε να το βρείτε όσο χρήσιμο το βρήκαμε και εμείς.

 Σε μια απόπειρα να παράσχουμε κάποιους «οδηγούς» σχετικά με τη χρήση Κοινωνικών Δικτύων στην εκπαίδευση θα μπορούσαμε να πούμε πως κατ αρχήν οι εφαρμογές που θα χρησιμοποιηθούν, είναι συνετό να επιλέγονται με βάση κάποια κριτήρια, τα οποία θα στηρίζονται τόσο στην υλικοτεχνική υποδομή στην οποία έχουν πρόσβαση οι μαθητές στο σχολικό εργαστήριο αλλά και έξω απ αυτό, όσο και στην ηλικία τους για να επιλεγεί και ο ανάλογος βαθμός πολυπλοκότητας. Επιπλέον καλό είναι να υποστηρίζουν αρκετά εργαλεία με όσο δυνατόν μεγαλύτερη απλότητα, να είναι γρήγορα, αποτελεσματικά, και ταυτόχρονα ελκυστικά στους νέους. Το τελευταίο επιτυγχάνεται κυρίως από τη γλώσσα του περιβάλλοντος και τη σχεδίαση της διεπαφής χρήστη, καθώς και του δωρεάν χαρακτήρα του εργαλείου.

Από τη στιγμή που το εργαλείο παρουσιαστεί και γίνει αποδεκτή η χρήση του από την κοινότητα, είναι σημαντικό να καθοριστεί από την αρχή ένα πλάνο εργασίας με σαφείς κανόνες και ξεκάθαρα χρονοδιαγράμματα. Ο εκπαιδευτικός σε ρόλο συντονιστή οφείλει να εξηγήσει στους μαθητές τον τρόπο εργασίας και ακόμη περισσότερο το ρόλο του και πότε θα κάνει τις παρεμβάσεις του. Με τον τρόπο αυτό θα βοηθήσει και αυτούς που δεν είναι εξοικειωμένοι με έναν τέτοιο τρόπο μαθήματος, να εισέλθουν με μεγαλύτερη επιτυχία στη διαδικασία. Ακόμη να εξηγήσει στους μαθητές γιατί επέλεξε να χρησιμοποιήσει αυτό τον τρόπο διδασκαλίας. Η παρουσίαση επιχειρημάτων για να στηρίξει την επιλογή του κρίνεται απαραίτητη γιατί με αυτό τον τρόπο θα κερδίσει και τα πιο διστακτικά κοινά και σε μια πιο αισιόδοξη προσέγγιση, θα τους δώσει να καταλάβουν την αξία αυτού που κάνουν ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα αποκτήσουν τη γνώση.

Εάν επιτύχει με τα προκαταρκτικά και η «νεωτεριστική» για τα σημερινά δεδομένα διεργασία αρχίσει, ο εκπαιδευτικός είναι σημαντικό να αποφύγει να γίνει ο κυρίαρχος της εργασίας τους. Πρέπει να παρεμβαίνει επιλεκτικά έτσι ώστε να μην «εκτροχιάζονται» από το έργο τους και κυρίως να τους ωθεί να αναζητήσουν πιο πολλές πηγές γνώσεις μόνοι τους, αποφεύγοντας το ρόλο της «αυθεντίας» που κατά παράδοση οικειοποιούνται οι συνάδελφοί του στην ελληνική πραγματικότητα. Για μεγαλύτερη ενθάρρυνση των μαθητών, καλό θα ήταν να αναγνωρίζει τη συνεισφορά τους στα στάδια ολοκλήρωσης της ομαδικής δραστηριότητας και ακόμη περισσότερο να τους ωθεί στο να αναγνωρίζουν και οι ίδιοι δείγματα προόδου των συμμαθητών τους. Η ενθάρρυνση είναι πιθανό να λειτουργήσει σα μοχλός ώθησης της συμμετοχικότητας ακόμη και των λιγότερο δραστήριων.

Το έργο του εκπαιδευτικού-συντονιστή δε σταματάει εδώ. Κατά τη διάρκεια της εκπόνησης της δραστηριότητας, είναι σκόπιμο να είναι παρών στο κοινωνικό δίκτυο της τάξης του. Μπορεί να τροφοδοτεί την ομάδα με τεχνικές λεπτομέρειες για το εργαλείο, να τους παρουσιάζει νέες εφαρμογές που μπορεί να τους φανούν χρήσιμες και να απαντάει στις ερωτήσεις τους γρήγορα και με σαφήνεια. Έτσι θα παρέχει το αίσθημα ότι δεν τους έχει αφήσει στην τύχη τους, ότι αυτά που τους υποσχέθηκε στην αρχή της συλλογικής εργασίας τους επιτυγχάνονται, ότι ο τρόπος αυτός μάθησης «δουλεύει» και ταυτόχρονα θα τους επιλύει και τις απορίες τους. Οι μαθητές αισθανόμενοι την παρουσία του εκπαιδευτικού, κινδυνεύουν λιγότερο να θεωρήσουν το μάθημα με τη χρήση ενός τέτοιου εργαλείου ανιαρό και ψυχρό. Αν ο εκπαιδευτικός ασχολείται σπάνια με το κοινωνικό δίκτυο που έχει οργανώσει για την τάξη του, υπάρχει ο κίνδυνος να θεωρηθεί ότι αδιαφορεί γι αυτό που παρουσίαζε ως καινοτομία και να απομακρύνει τους μαθητές από την ενεργό συμμετοχή. Η ενεργή συμμετοχή του στο εγχείρημα είναι ζωτικής σημασίας τόσο για την επίτευξη των μαθησιακών στόχων όσο και για την ολοκλήρωση των εργασιών από τους μαθητές.

Τέλος κάτι που πολλοί μπορεί να παραβλέψουν αλλά είναι πολύ σημαντικό είναι να μην κρύβει ο εκπαιδευτικός τα βασικά στοιχεία της προσωπικότητάς του. Αντίθετα πρέπει να την εκδηλώνει όπως θα την εκδήλωνε στην αίθουσα, για να νιώθουν οι μαθητές ότι συμμετέχουν σε μια αληθινή και όχι σε μια απρόσωπη μαθησιακή διαδικασία.

Πηγή: learn20.wikispaces.com