ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΒΙΑ : Ένα στα πέντε παιδιά έχει ζητήσει να αλλάξει σχολείο κυρίως για διαμάχες με συμμαθητές και εκπαιδευτικούς

Σταθερά επιδεινούμενη οικονομική κατάσταση των νοικοκυριών, αύξηση των κρουσμάτων βίας κυρίως στο σχολείο, αύξηση του άγχους των νέων και κοινωνικοποίηση μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών και internet, είναι κάποια από τα βασικά ευρήματα της έρευνας για την «Παιδική και Νεανική Βία μέσα από τα Μάτια των Γονέων ΙΙ».

Συγκεκριμένα: 

Δραματική επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης. Καταγράφεται αύξηση κατά 80% (από 20%-36%) σε όσους δηλώνουν την οικονομική τους κατάσταση δύσκολη και πολύ δύσκολη, ενώ έχουμε υποδιπλασιασμό (29 %σε 14%) σε όσους δηλώνουν την οικονομική τους κατάσταση άνετη και  πολύ άνετη.

    Η συντριπτική πλειοψηφία των γονέων του δείγματος (4 στους 5) εξακολουθούν να επιλέγουν το δημόσιο σχολείο. Παρ’ όλα αυτά και στην δύσκολη έως πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση καταγράφεται ποσοστό 6% που πάει το παιδί του σε ιδιωτικό σχολείο ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στην άνετη οικονομική κατάσταση είναι 32% δηλαδή πενταπλάσιο.

    Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει τις παροχές προς το παιδί. Όλα τα οικονομικά στρώματα παραδέχονται περικοπές που τριπλασιάζονται σε νοικοκυριά που αντιμετωπίζουν το φάσμα της φτώχειας. Το 43% των γονέων δηλώνουν ότι έκαναν περικοπές παροχών στο παιδί τους ενώ το ποσοστό αυτό εκτινάσσεται στο 67% στην οικονομικά δύσκολη κατάσταση. Επτά στους δέκα γονείς στα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα περιέκοψαν παροχές προς το παιδί τους.

    Ο υπολογιστής και το Internet έχουν εισέλθει οριστικά και με εξαιρετικά αυξημένα ποσοστά χρόνου ενασχόλησης στη ζωή των παιδιών όλων των ηλικιών. Η κοινωνικοποίηση μέσα από το διαδίκτυο έχει επίσης αυξηθεί αντιστοίχως. Υπερδιπλάσια ενασχόληση των παιδιών σε σχέση με το 2008. Υπερδιπλάσιοι φίλοι μέσω Internet σε σχέση με όσα οι γονείς δήλωναν το 2008. Επτά στα δέκα παιδιά έχουν ηλεκτρονικές φιλίες.

    Παγιοποίηση και ελαφρά επιδείνωση των κρουσμάτων βίας. Η δυναμική της βίας εμφανίζεται με την ίδια μορφή και σε αντίστοιχα ποσοστά με αυτά του 2008. Η έκθεση στο διαδίκτυο κάνει τα παιδιά ευάλωτα σε απειλές και χρήση βίας μέσω υπολογιστή ή κινητού. Η λοιπή κοινωνικοποίηση των παιδιών εντός και εκτός σχολείου κάνει ευάλωτα τα παιδιά και σε λοιπές μορφές εκδήλωσης βίας. Οι γονείς εξακολουθούν να αντιλαμβάνονται τις περισσότερο ορατές από αυτές (π.χ. κλοπές, φθορές πραγμάτων και αντικειμένων) ενώ δεν γνωρίζουν τις λανθάνουσες ή περισσότερο προσωπικές μορφές βίας (μέσω διαδικτύου, τα σεξουαλικά υπονοούμενα κλπ.).

    Το σχολείο είναι ο κύριος τόπος εμπειριών βίας αυξητικά, με ποσοστό 58% αλλά το υψηλό ποσοστό ΔΞ/ΔΑ υποκρύπτει άγνοια φόβο ή και άλλους λόγους. Το ΔΞ/ΔΑ εκτοξεύεται από το 12% το 2008 στο 19% το 2011.

    Ένα στα πέντε παιδιά έχει ζητήσει να αλλάξει σχολείο κυρίως για διαμάχες με συμμαθητές και εκπαιδευτικούς (55%). Οι λόγοι, που επικεντρώνονται κυρίως σε σχολικά ζητήματα, αναδεικνύουν για μια ακόμη φορά τη ρωγμή εμπιστοσύνης στο εκπαιδευτικό σύστημα αλλά και στην ομαλή σχολική ζωή.

    Το άγχος των παιδιών κυμαίνεται σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα. Τα τέσσερα στα πέντε παιδιά βιώνουν καταστάσεις άγχους. Άγχος για τα μαθήματα, τις επιδόσεις τους, το σχολείο, τις εξετάσεις, το διάβασμα, το φόρτο εργασίας.

Με βάση τα παραπάνω ευρήματα, η κα Τσίγκανου, διευθύντρια ερευνών του ΕΚΚΕ, δήλωσε μεταξύ άλλων τα εξής: «Σε γενικές γραμμές η έρευνα κατέδειξε, φτωχοποίηση των νοικοκυριών, αυξημένη ερημοποίηση γονεϊκών σχέσεων, έκθεση των παιδιών σε αθέατες όψεις βίας, εμμονή των γονέων με τον προσοντισμό και την εκπαίδευση των παιδιών, έξαρση του σχολικού ανταγωνισμού με σημαντικές επιπτώσεις στην ψυχολογική υγεία των παιδιών, έξαρση των διακρίσεων. Παρ’ όλα αυτά, οι Έλληνες γονείς, παρά τις όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζουν, στην συντριπτική τους πλειοψηφία εξακολουθούν να δηλώνουν ότι έχουν πολύ ικανοποιητικές σχέσεις με το παιδί τους και εμφανίζονται ικανοποιημένοι από τις επιδόσεις του παιδιού καθώς κατά τα 2/3 τις χαρακτηρίζουν άριστες και πολύ καλές».

Παράλληλα, η κα Πατριανάκου επισημαίνοντας ότι δεν έχουμε την πολυτέλεια να μετράμε χαμένες γενιές επισημαίνει: «Η επικεντρωμένη στους δημοσιονομικούς στόχους μίζερη και αδιέξοδη πολιτική του μνημονίου δεν μπορεί να εμπνεύσει ελπίδα και όραμα, δεν μπορεί να γεννήσει το καινούργιο, δεν μπορεί να αφουγκραστεί την κοινωνία, δεν μπορεί να συγκρατήσει τη μετανάστευση της νέας γενιάς, δεν μπορεί να εντρυφήσει στα προβλήματα που το ίδιο το σύστημα δημιουργεί στα νέα παιδιά. Η διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος άσκησης αποτελεσματικών πολιτικών για τις νεότερες γενιές είναι αναγκαία πράξη ευθύνης της Πολιτείας. Πολιτικές πρόληψης και όχι καταστολής, πολιτικές πολύπλευρης γνώσης και ανάπτυξης του συνόλου των δυνατοτήτων των, πολιτικές που θα ανοίγουν δρόμους και θα γεννούν ελπίδα. Είναι ευθύνη όλων μας να συνειδητοποιήσουμε την κρισιμότητα των περιστάσεων και να συμβάλλουμε στη διαμόρφωση ενός άλλου περιβάλλοντος για τις νεότερες γενιές. Η προβολή του έθνους στο μέλλον είναι αυτές οι γενιές και όχι οι διαχειριστές και υπεύθυνοι της σημερινής κρίσης.»

Τα ερωτήματα τα οποία θα απαντηθούν κατά την παρουσίαση των ερευνητικών αποτελεσμάτων είναι πολλά και εξαιρετικά επίκαιρα:

Ø  Πόσο η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει τη ζωή της οικογένειας;

Ø  Πόσο έχουν αυξηθεί τα νοικοκυριά που τα φέρνουν δύσκολα και πολύ δύσκολα;

Ø  Τι επίδραση έχει η οικονομική κρίση στην εκπαίδευση των παιδιών;

Ø  Από ποια έξοδα των παιδιών τους οι γονείς κάνουν δραστικές περικοπές;

Ø  Μέσα σε τρία χρόνια έχουμε επιδείνωση των φαινομένων βίας;

Ø  Σε ποιες περιοχές του Λεκανοπεδίου έχουμε μεγαλύτερη επιβάρυνση και ομαδοποίηση της βίας;

Ø  Τα μικρότερα ή τα μεγαλύτερα παιδιά είναι θύματα ομαδικής βίας ανηλίκων;

Ø  Τι σχέση έχουν οι χαμηλοί βαθμοί με τα περιστατικά βίας και τη θυματοποίηση του παιδιού;

Ø  Πόσα παιδιά έχουν φίλους μέσω Internet και τι γνωρίζουν οι γονείς γι ’αυτές τις σχέσεις;

Ø  Ποιοι λόγοι οδηγούν το παιδί ώστε να ζητά αλλαγή σχολείου;

Ø  Ποιους θεσμούς εμπιστευόμαστε για την αντιμετώπιση της νεανικής παραβατικότητας;

Ø  Το άγχος έχει ηλικία; Έχει φύλλο; Έχει κοινωνική τάξη;

Ø  Η έρευνα διενεργήθηκε με τη μέθοδο των τηλεφωνικών συνεντεύξεων κατά το χρονικό διάστημα 18/5 έως 6/6/2011,στην Αττική με αντιπροσωπευτικό δείγμα 1.006 γονέων με παιδιά ηλικίας 10-17 ετών, μέσα από 12.319 επικοινωνίες τυχαίας δειγματοληψίας και στην Περιφέρεια με δείγμα 400 ατόμων.

Ø  Τα αποτελέσματα της έρευνας, η οποία πραγματοποιήθηκε από την εταιρία Pulse RC, με την επιστημονική συνεργασία του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (Ε.Κ.Κ.Ε.)

Πηγή : esos.gr