Στο Μενίδι, με το λεωφορείο των παραισθήσεων

Είναι μία από τους δεκάδες χρήστες ναρκωτικών που παίρνουν ανενόχλητοι τη δόση τους, καθημερινά, μπροστά στο φούρνο της γειτονιάς. Είσοδοι πολυκατοικιών, πεζοδρόμια, ακόμη και απέναντι από το σχολείο, «φιλοξενούν» τους πάνω από 2.000 ναρκομανείς που καθημερινά φτάνουν στο Μενίδι για αναζήτηση της δόσης τους. Δεκάδες ανεβοκατεβαίνουν στα διερχόμενα αστικά λεωφορεία. 

Αφού επισκεφτούν τους εμπόρους που κατοικούν στα γύρω στενά, στην αραιοκατοικημένη συνοικία Αγία Άννα που κάποτε θεωρούνταν «φιλέτο» των Αχαρνών, περιμένουν το λεωφορείο Β10 του δρομολογίου Πλατεία Βάθη-Αχαρναί. Magnify Image Magnify Image Ξεμένουν Κάποιοι από αυτούς ξεχνιούνται στη στάση μέχρι το βράδυ. Ημιλιπόθυμοι, πεσμένοι στις σκάλες, στις εισόδους των γύρω πολυκατοικιών, μπροστά στα μάτια των κατοίκων. «Τώρα θα τους διώξω με το επόμενο. Μαζεύτηκαν πολλοί» λέει ο Βασίλης, ιδιοκτήτης αναψυκτηρίου. Βγαίνει από το κατάστημά του και φωνάζει: «Ξυπνήστε, έρχεται το λεωφορείο!». Υποβασταζόμενοι ο ένας από τον άλλον, πέντε νεαροί άντρες ανεβαίνουν στο λεωφορείο. Στο «magic bus» όπως ακούγεται ότι το αποκαλούν. Μαγικό, γιατί τους μεταφέρει στον κόσμο των παραισθήσεων. Για τους υπόλοιπους επιβάτες είναι το «λεωφορείο του τρόμου». 

 Δεν χρειάζεται να είσαι τακτικός επιβάτης -μια ματιά φτάνει για να αντιληφθείς ότι σε κάθε δρομολόγιο η γαλαρία του Β10 είναι κατειλημμένη από χρήστες. «Πριν από λίγες μέρες μέτρησα 82» λέει ένας από τους οδηγούς του συγκεκριμένου δρομολογίου. Παρασκευή, 4 Ιανουαρίου, 12 το μεσημέρι, ήταν περίπου 15. Τρεις μέρες μετά, την ίδια ώρα, το λεωφορείο μετέφερε περίπου 25 χρήστες. Στις δύο το μεσημέρι, 30. Επιβιβάζονται και αποβιβάζονται στις ίδιες στάσεις, επί της Δημοκρατίας. Το λεωφορείο νομίζεις ότι γέρνει προς τα μπρος. Η παρουσία των χρηστών σπρώχνει τους υπόλοιπους επιβάτες μπροστά, κοντά στον οδηγό. Στο βάθος υπάρχει καπνός. «Τολμάει κανείς να τους κάνει υπόδειξη να σβήσουν τα τσιγάρα; Δεν νομίζω» λέει ο οδηγός. 

Αποστεωμένα πρόσωπα. Βλέμμα χαμένο στο κενό. Χρήστες κάθε ηλικίας και κάθε καταγωγής. Έλληνες, Μαροκινοί, Αλγερινοί, Πακιστανοί, Αφγανοί, Νιγηριανοί. Άντρες και γυναίκες. Μία από αυτές κατέβηκε από τον Προαστιακό και άρχισε να ανηφορίζει τη λεωφόρο Φιλαδελφείας, σπρώχνοντας μετά βίας το παιδικό καροτσάκι με το παιδί της. Οι περισσότερες γυναίκες έρχονται για «ψώνια» μόλις τελειώσουν τη «δουλειά» στη Λιοσίων και στους άλλους δρόμους της Αθήνας. Οι άντρες «ψωνίζουν» με όσα έκλεψαν την περασμένη νύχτα. Εδώ όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται. Για την ακρίβεια, ανταλλάσσονται. Οι κάτοικοι τους βλέπουν να κουβαλούν ποδήλατα, χαρτικά και απορρυπαντικά. «Τις προάλλες βλέπω έναν με μια σακούλα τυριά, κλεμμένα από το σουπερμάρκετ» λέει ένας ιδιοκτήτης καταστήματος της περιοχής. «Πάνε και παίρνουν μεθαδόνη από τον ΟΚΑΝΑ και την πωλούν για να πάρουν τη δόση τους» συνεχίζει ο ίδιος. Τους ταΐζουμε με ό.τι μας μείνει από τα φαγητά. Ταλαιπωρημένα παιδιά είναι» λέει η Μαρία, υπάλληλος στο αρτοποιείο της περιοχής. Ο παπα-Κώστας, παπάς της ενορίας, έχει γίνει πολλές φορές μάρτυρας διαπληκτισμών μεταξύ των χρηστών. «Κλέβει ο ένας τη δόση του άλλου. Σφάζονται ζωντανοί. Τις προάλλες είχαμε τραυματία, μαχαιρωμένο». Εδώ μία δόση ηρωίνης κοστίζει 15 ευρώ. Στο κέντρο της Αθήνας 30. Με 2 ευρώ παίρνουν σίσα – ένα ναρκωτικό από υγρά μπαταρίας που θεωρείται «η κόκα των φτωχών» και προκαλεί υπερδιέγερση. Κάτι τέτοιο πρέπει να έχουν πάρει οι χρήστες που επί 20 λεπτά, ασταμάτητα, τραγουδούν τα κάλαντα στις πίσω θέσεις του λεωφορείου. «Πρέζα πήρες ρε;» ρωτάει ένας άλλος χρήστης που κάθεται απέναντί τους. «Αν είχα πάρει πρέζα έτσι θα ήμουν;» του απαντάει γελώντας. Η κυρία που κάθεται στις διπλανές θέσεις κουνάει το κεφάλι της. «Τα έχουμε συνηθίσει πια» μονολογεί. 

Τα τελευταία τρία χρόνια η προσπάθεια εκκαθάρισης των ναρκωτικών από το Ζεφύρι και η διάλυση κάποιων περιφερειακών καταυλισμών από την Αστυνομία ενέτεινε το πρόβλημα στο κέντρο του Μενιδίου. Οι χρήστες πολλοί, οι έμποροι πρόθυμοι, η πρόσβαση εύκολη: καταφθάνουν εδώ εύκολα με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (λεωφορεία Α10, Β10, Γ9) και με τον Προαστιακό. Σύμφωνα με πληροφορίες, «όταν έχει απεργία, τους τα κατεβάζουν οι έμποροι». Η Αστυνομία Δευτέρα μεσημέρι, ένα βαν της Αστυνομίας μεταφέρει χρήστες που «μάζεψε» από τη Λεωφόρο Δημοκρατίας. Τους πηγαίνει στο τμήμα. Έπειτα από δύο ώρες, το λεωφορείο Χ40 τους επαναφέρει σε άγρια κατάσταση εκεί από όπου τους παρέλαβε. «Έχουμε καθημερινή συνεργασία με το Τμήμα Αχαρνών, έχουμε συναντήσει υφυπουργούς. Καμία εξέλιξη. Δεν είναι στη δικαιοδοσία του δήμου η καταπολέμηση των εμπόρων. Όλος ο κόσμος λέει ότι ξέρει τα σπίτια. Η Αστυνομία δεν μπορεί να δράσει χωρίς συντονισμένη στήριξη της πολιτείας. Τις προάλλες έπεσα θύμα ξυλοδαρμού από Ρομά, μπροστά στα μάτια της Αστυνομίας» λέει ο αντιδήμαρχος Αχαρνών, Μιχάλης Βρεττός. Εξώδικο από την ΕΘΕΛ στο Δήμο Αχαρνών «Να κατέβουμε κι εμείς;» ρωτάνε από το βάθος του λεωφορείου Α10 οι τρεις εναπομείναντες επιβάτες. Όλοι χρήστες. «Τώρα κάνω τέρμα, θα κατέβετε, παιδιά». «Να 'σαι καλά, πασά μου», του απαντάει ένας μέσα στη μαστούρα του. Ο Βασίλης γελάει. «Πασάς στα Γιάννενα, είδες;» Τρία χρόνια οδηγός στο συγκεκριμένο δρομολόγιο, «τους αναγνωρίζω πλέον. Ταλαιπωρημένα παιδιά. Τα λυπάμαι. Τίθεται πλέον θέμα δημόσιας υγείας. Οι εργαζόμενοι της ΕΘΕΛ κάναμε εξώδικο στο Δήμο Αχαρνών. Καθημερινά μαζεύουμε σύριγγες, καλαμάκια, σκουπίδια μέσα από το λεωφορείο. Σάλια και σωματικά υγρά πάνω στα καθίσματα. Άρρωστοι άνθρωποι, νέα παιδιά κοινωνικά αποκλεισμένα λιποθυμούν μέσα στο λεωφορείο κάθε τόσο, τρομάζοντας τους επιβάτες. Αν φοβάμαι; Φυσικά και φοβάμαι. Ένα συνάδελφο τον απείλησαν με σύριγγα. Έχω τρία παιδιά και περιμένω άλλο ένα. Καθημερινά ρισκάρω τη ζωή μου». 

Εμπόριο απέναντι από το σχολείο Στα σύνορα της συνοικίας Αγία Σωτήρα του Μενιδίου, όπου βρίσκεται ένας καταυλισμός των Ρομά, από αυτούς που «είναι επικίνδυνο να διασχίσεις ακόμα και με το αυτοκίνητο», πάντοτε είχε «σουπερ μάρκετ». Έτσι αποκαλούν οι χρήστες τα μέρη από όπου «ψωνίζουν» ναρκωτικά. Οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι εδώ δεν πουλάνε μόνο, παρασκευάζουν κιόλας. «Τελευταία βρίσκεις εμπόρους στενό παρά στενό», λέει μια κάτοικος της οδού Κύπρου. Οι ενδιαφερόμενοι αγοραστές ξέρουν πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για ψώνια. Ένας από τους εμπόρους δίνει το παρασύνθημα: υψώνει τη σημαία του Ολυμπιακού. Ήρθε το νέο εμπόρευμα. «Μόλις μπήκαν. Σε λίγο θα τους δεις να τρέχουν σαν τα κουνέλια», λέει ο Γιάννης, μαθητής του 1ου Λυκείου Αχαρνών, παρατηρώντας από την αυλή του σχολείου ένα μπουλούκι από χρήστες ναρκωτικών να πετάγεται έξω από το συγκεκριμένο σπίτι και να σκορπίζεται στη γύρω περιοχή, κατά μήκος της πηγής που αποτελεί φυσικό σύνορο του καταυλισμού με την υπόλοιπη περιοχή. Η μόνη φοβία των χρηστών είναι μήπως κάποιος έχει στήσει καρτέρι. Όχι η αστυνομία. Τους κλέφτες φοβούνται, οι οποίοι ψάχνουν ευκαιρία να τους αρπάξουν τη δόση τους που με τόσο κόπο απέκτησαν. 

Κρύβονται στα γιαπιά απέναντι από το Λύκειο και το Γυμνάσιο Αχαρνών και πίσω από τα δέντρα στα διπλανά χωράφια. Όχι όμως κι από τα βλέμματα των κατοίκων και των μαθητών που βρίσκονται στο σχολείο. «Παλιά νόμιζα ότι μαζεύουν χόρτα. Μέχρι που τους είδα να μαχαιρώνονται. Βγήκα στις τηλεοράσεις. Πήγα στην Αστυνομία. Έξω από το σπίτι μου πίνουν ναρκωτικά! Έχω εγγόνια που παίζουν, τι θα κάνω; Ακόμα εδώ είναι», λέει η κυρία Κασσιανή, κάτοικος της περιοχής. Πυροβολισμοί Η κυρία Σοφία, που μένει στη Δημοκρατίας, ξέρει: «Όταν ακούω τους τρεις τέσσερις πυροβολισμούς με τα καλάσνικοφ, ξέρω ότι ήρθε εμπόρευμα. Πέφτει σύρμα, γρήγορα, πιο γρήγορα από ό,τι μπορείς να φανταστείς». Τις προάλλες ένας χρήστης πήδηξε τα κάγκελα της παιδικής χαράς και πήρε τη δόση του στις κούνιες, δίπλα στο σταθμό του τρένου. Η Ελένη, έχοντας στο καροτσάκι τη μικρή Ασημίνα, έκανε ευθύς μεταβολή: «Είμαστε ξεχασμένοι από το Θεό. Τα παιδιά μας παίζουν μέσα στις σύριγγες. Δεν είναι μόνο θέμα ασφάλειας -από δω κι από το σχολείο απέναντι περνάνε όλοι οι μαστουρωμένοι-, αλλά και απειλή της δημόσιας υγείας».

 Πηγή: http://altzavella.wordpress.com

 

Είναι μία από τους δεκάδες χρήστες ναρκωτικών που παίρνουν ανενόχλητοι τη δόση τους, καθημερινά, μπροστά στο φούρνο της γειτονιάς. Είσοδοι πολυκατοικιών, πεζοδρόμια, ακόμη και απέναντι από το σχολείο, «φιλοξενούν» τους πάνω από 2.000 ναρκομανείς που καθημερινά φτάνουν στο Μενίδι για αναζήτηση της δόσης τους. Δεκάδες ανεβοκατεβαίνουν στα διερχόμενα αστικά λεωφορεία. Αφού επισκεφτούν τους εμπόρους που κατοικούν στα γύρω στενά, στην αραιοκατοικημένη συνοικία Αγία Άννα που κάποτε θεωρούνταν «φιλέτο» των Αχαρνών, περιμένουν το λεωφορείο Β10 του δρομολογίου Πλατεία Βάθη-Αχαρναί. Magnify Image Magnify Image Ξεμένουν Κάποιοι από αυτούς ξεχνιούνται στη στάση μέχρι το βράδυ. Ημιλιπόθυμοι, πεσμένοι στις σκάλες, στις εισόδους των γύρω πολυκατοικιών, μπροστά στα μάτια των κατοίκων. «Τώρα θα τους διώξω με το επόμενο. Μαζεύτηκαν πολλοί» λέει ο Βασίλης, ιδιοκτήτης αναψυκτηρίου. Βγαίνει από το κατάστημά του και φωνάζει: «Ξυπνήστε, έρχεται το λεωφορείο!». Υποβασταζόμενοι ο ένας από τον άλλον, πέντε νεαροί άντρες ανεβαίνουν στο λεωφορείο. Στο «magic bus» όπως ακούγεται ότι το αποκαλούν. Μαγικό, γιατί τους μεταφέρει στον κόσμο των παραισθήσεων. Για τους υπόλοιπους επιβάτες είναι το «λεωφορείο του τρόμου». Magnify Image Δεν χρειάζεται να είσαι τακτικός επιβάτης -μια ματιά φτάνει για να αντιληφθείς ότι σε κάθε δρομολόγιο η γαλαρία του Β10 είναι κατειλημμένη από χρήστες. «Πριν από λίγες μέρες μέτρησα 82» λέει ένας από τους οδηγούς του συγκεκριμένου δρομολογίου. Παρασκευή, 4 Ιανουαρίου, 12 το μεσημέρι, ήταν περίπου 15. Τρεις μέρες μετά, την ίδια ώρα, το λεωφορείο μετέφερε περίπου 25 χρήστες. Στις δύο το μεσημέρι, 30. Επιβιβάζονται και αποβιβάζονται στις ίδιες στάσεις, επί της Δημοκρατίας. Το λεωφορείο νομίζεις ότι γέρνει προς τα μπρος. Η παρουσία των χρηστών σπρώχνει τους υπόλοιπους επιβάτες μπροστά, κοντά στον οδηγό. Στο βάθος υπάρχει καπνός. «Τολμάει κανείς να τους κάνει υπόδειξη να σβήσουν τα τσιγάρα; Δεν νομίζω» λέει ο οδηγός. Αποστεωμένα πρόσωπα. Βλέμμα χαμένο στο κενό. Χρήστες κάθε ηλικίας και κάθε καταγωγής. Έλληνες, Μαροκινοί, Αλγερινοί, Πακιστανοί, Αφγανοί, Νιγηριανοί. Άντρες και γυναίκες. Μία από αυτές κατέβηκε από τον Προαστιακό και άρχισε να ανηφορίζει τη λεωφόρο Φιλαδελφείας, σπρώχνοντας μετά βίας το παιδικό καροτσάκι με το παιδί της. Οι περισσότερες γυναίκες έρχονται για «ψώνια» μόλις τελειώσουν τη «δουλειά» στη Λιοσίων και στους άλλους δρόμους της Αθήνας. Οι άντρες «ψωνίζουν» με όσα έκλεψαν την περασμένη νύχτα. Εδώ όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται. Για την ακρίβεια, ανταλλάσσονται. Οι κάτοικοι τους βλέπουν να κουβαλούν ποδήλατα, χαρτικά και απορρυπαντικά. «Τις προάλλες βλέπω έναν με μια σακούλα τυριά, κλεμμένα από το σουπερμάρκετ» λέει ένας ιδιοκτήτης καταστήματος της περιοχής. «Πάνε και παίρνουν μεθαδόνη από τον ΟΚΑΝΑ και την πωλούν για να πάρουν τη δόση τους» συνεχίζει ο ίδιος. Τους ταΐζουμε με ό.τι μας μείνει από τα φαγητά. Ταλαιπωρημένα παιδιά είναι» λέει η Μαρία, υπάλληλος στο αρτοποιείο της περιοχής. Ο παπα-Κώστας, παπάς της ενορίας, έχει γίνει πολλές φορές μάρτυρας διαπληκτισμών μεταξύ των χρηστών. «Κλέβει ο ένας τη δόση του άλλου. Σφάζονται ζωντανοί. Τις προάλλες είχαμε τραυματία, μαχαιρωμένο». Εδώ μία δόση ηρωίνης κοστίζει 15 ευρώ. Στο κέντρο της Αθήνας 30. Με 2 ευρώ παίρνουν σίσα – ένα ναρκωτικό από υγρά μπαταρίας που θεωρείται «η κόκα των φτωχών» και προκαλεί υπερδιέγερση. Κάτι τέτοιο πρέπει να έχουν πάρει οι χρήστες που επί 20 λεπτά, ασταμάτητα, τραγουδούν τα κάλαντα στις πίσω θέσεις του λεωφορείου. «Πρέζα πήρες ρε;» ρωτάει ένας άλλος χρήστης που κάθεται απέναντί τους. «Αν είχα πάρει πρέζα έτσι θα ήμουν;» του απαντάει γελώντας. Η κυρία που κάθεται στις διπλανές θέσεις κουνάει το κεφάλι της. «Τα έχουμε συνηθίσει πια» μονολογεί. Τα τελευταία τρία χρόνια η προσπάθεια εκκαθάρισης των ναρκωτικών από το Ζεφύρι και η διάλυση κάποιων περιφερειακών καταυλισμών από την Αστυνομία ενέτεινε το πρόβλημα στο κέντρο του Μενιδίου. Οι χρήστες πολλοί, οι έμποροι πρόθυμοι, η πρόσβαση εύκολη: καταφθάνουν εδώ εύκολα με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (λεωφορεία Α10, Β10, Γ9) και με τον Προαστιακό. Σύμφωνα με πληροφορίες, «όταν έχει απεργία, τους τα κατεβάζουν οι έμποροι». Η Αστυνομία Δευτέρα μεσημέρι, ένα βαν της Αστυνομίας μεταφέρει χρήστες που «μάζεψε» από τη Λεωφόρο Δημοκρατίας. Τους πηγαίνει στο τμήμα. Έπειτα από δύο ώρες, το λεωφορείο Χ40 τους επαναφέρει σε άγρια κατάσταση εκεί από όπου τους παρέλαβε. «Έχουμε καθημερινή συνεργασία με το Τμήμα Αχαρνών, έχουμε συναντήσει υφυπουργούς. Καμία εξέλιξη. Δεν είναι στη δικαιοδοσία του δήμου η καταπολέμηση των εμπόρων. Όλος ο κόσμος λέει ότι ξέρει τα σπίτια. Η Αστυνομία δεν μπορεί να δράσει χωρίς συντονισμένη στήριξη της πολιτείας. Τις προάλλες έπεσα θύμα ξυλοδαρμού από Ρομά, μπροστά στα μάτια της Αστυνομίας» λέει ο αντιδήμαρχος Αχαρνών, Μιχάλης Βρεττός. Εξώδικο από την ΕΘΕΛ στο Δήμο Αχαρνών «Να κατέβουμε κι εμείς;» ρωτάνε από το βάθος του λεωφορείου Α10 οι τρεις εναπομείναντες επιβάτες. Όλοι χρήστες. «Τώρα κάνω τέρμα, θα κατέβετε, παιδιά». «Να 'σαι καλά, πασά μου», του απαντάει ένας μέσα στη μαστούρα του. Ο Βασίλης γελάει. «Πασάς στα Γιάννενα, είδες;» Τρία χρόνια οδηγός στο συγκεκριμένο δρομολόγιο, «τους αναγνωρίζω πλέον. Ταλαιπωρημένα παιδιά. Τα λυπάμαι. Τίθεται πλέον θέμα δημόσιας υγείας. Οι εργαζόμενοι της ΕΘΕΛ κάναμε εξώδικο στο Δήμο Αχαρνών. Καθημερινά μαζεύουμε σύριγγες, καλαμάκια, σκουπίδια μέσα από το λεωφορείο. Σάλια και σωματικά υγρά πάνω στα καθίσματα. Άρρωστοι άνθρωποι, νέα παιδιά κοινωνικά αποκλεισμένα λιποθυμούν μέσα στο λεωφορείο κάθε τόσο, τρομάζοντας τους επιβάτες. Αν φοβάμαι; Φυσικά και φοβάμαι. Ένα συνάδελφο τον απείλησαν με σύριγγα. Έχω τρία παιδιά και περιμένω άλλο ένα. Καθημερινά ρισκάρω τη ζωή μου». Εμπόριο απέναντι από το σχολείο Στα σύνορα της συνοικίας Αγία Σωτήρα του Μενιδίου, όπου βρίσκεται ένας καταυλισμός των Ρομά, από αυτούς που «είναι επικίνδυνο να διασχίσεις ακόμα και με το αυτοκίνητο», πάντοτε είχε «σουπερ μάρκετ». Έτσι αποκαλούν οι χρήστες τα μέρη από όπου «ψωνίζουν» ναρκωτικά. Οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι εδώ δεν πουλάνε μόνο, παρασκευάζουν κιόλας. «Τελευταία βρίσκεις εμπόρους στενό παρά στενό», λέει μια κάτοικος της οδού Κύπρου. Οι ενδιαφερόμενοι αγοραστές ξέρουν πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για ψώνια. Ένας από τους εμπόρους δίνει το παρασύνθημα: υψώνει τη σημαία του Ολυμπιακού. Ήρθε το νέο εμπόρευμα. «Μόλις μπήκαν. Σε λίγο θα τους δεις να τρέχουν σαν τα κουνέλια», λέει ο Γιάννης, μαθητής του 1ου Λυκείου Αχαρνών, παρατηρώντας από την αυλή του σχολείου ένα μπουλούκι από χρήστες ναρκωτικών να πετάγεται έξω από το συγκεκριμένο σπίτι και να σκορπίζεται στη γύρω περιοχή, κατά μήκος της πηγής που αποτελεί φυσικό σύνορο του καταυλισμού με την υπόλοιπη περιοχή. Η μόνη φοβία των χρηστών είναι μήπως κάποιος έχει στήσει καρτέρι. Όχι η αστυνομία. Τους κλέφτες φοβούνται, οι οποίοι ψάχνουν ευκαιρία να τους αρπάξουν τη δόση τους που με τόσο κόπο απέκτησαν. Κρύβονται στα γιαπιά απέναντι από το Λύκειο και το Γυμνάσιο Αχαρνών και πίσω από τα δέντρα στα διπλανά χωράφια. Όχι όμως κι από τα βλέμματα των κατοίκων και των μαθητών που βρίσκονται στο σχολείο. «Παλιά νόμιζα ότι μαζεύουν χόρτα. Μέχρι που τους είδα να μαχαιρώνονται. Βγήκα στις τηλεοράσεις. Πήγα στην Αστυνομία. Έξω από το σπίτι μου πίνουν ναρκωτικά! Έχω εγγόνια που παίζουν, τι θα κάνω; Ακόμα εδώ είναι», λέει η κυρία Κασσιανή, κάτοικος της περιοχής. Πυροβολισμοί Η κυρία Σοφία, που μένει στη Δημοκρατίας, ξέρει: «Όταν ακούω τους τρεις τέσσερις πυροβολισμούς με τα καλάσνικοφ, ξέρω ότι ήρθε εμπόρευμα. Πέφτει σύρμα, γρήγορα, πιο γρήγορα από ό,τι μπορείς να φανταστείς». Τις προάλλες ένας χρήστης πήδηξε τα κάγκελα της παιδικής χαράς και πήρε τη δόση του στις κούνιες, δίπλα στο σταθμό του τρένου. Η Ελένη, έχοντας στο καροτσάκι τη μικρή Ασημίνα, έκανε ευθύς μεταβολή: «Είμαστε ξεχασμένοι από το Θεό. Τα παιδιά μας παίζουν μέσα στις σύριγγες. Δεν είναι μόνο θέμα ασφάλειας -από δω κι από το σχολείο απέναντι περνάνε όλοι οι μαστουρωμένοι-, αλλά και απειλή της δημόσιας υγείας». Πηγή: www.lifo.gr

Είναι μία από τους δεκάδες χρήστες ναρκωτικών που παίρνουν ανενόχλητοι τη δόση τους, καθημερινά, μπροστά στο φούρνο της γειτονιάς. Είσοδοι πολυκατοικιών, πεζοδρόμια, ακόμη και απέναντι από το σχολείο, «φιλοξενούν» τους πάνω από 2.000 ναρκομανείς που καθημερινά φτάνουν στο Μενίδι για αναζήτηση της δόσης τους. Δεκάδες ανεβοκατεβαίνουν στα διερχόμενα αστικά λεωφορεία. Αφού επισκεφτούν τους εμπόρους που κατοικούν στα γύρω στενά, στην αραιοκατοικημένη συνοικία Αγία Άννα που κάποτε θεωρούνταν «φιλέτο» των Αχαρνών, περιμένουν το λεωφορείο Β10 του δρομολογίου Πλατεία Βάθη-Αχαρναί. Magnify Image Magnify Image Ξεμένουν Κάποιοι από αυτούς ξεχνιούνται στη στάση μέχρι το βράδυ. Ημιλιπόθυμοι, πεσμένοι στις σκάλες, στις εισόδους των γύρω πολυκατοικιών, μπροστά στα μάτια των κατοίκων. «Τώρα θα τους διώξω με το επόμενο. Μαζεύτηκαν πολλοί» λέει ο Βασίλης, ιδιοκτήτης αναψυκτηρίου. Βγαίνει από το κατάστημά του και φωνάζει: «Ξυπνήστε, έρχεται το λεωφορείο!». Υποβασταζόμενοι ο ένας από τον άλλον, πέντε νεαροί άντρες ανεβαίνουν στο λεωφορείο. Στο «magic bus» όπως ακούγεται ότι το αποκαλούν. Μαγικό, γιατί τους μεταφέρει στον κόσμο των παραισθήσεων. Για τους υπόλοιπους επιβάτες είναι το «λεωφορείο του τρόμου». Magnify Image Δεν χρειάζεται να είσαι τακτικός επιβάτης -μια ματιά φτάνει για να αντιληφθείς ότι σε κάθε δρομολόγιο η γαλαρία του Β10 είναι κατειλημμένη από χρήστες. «Πριν από λίγες μέρες μέτρησα 82» λέει ένας από τους οδηγούς του συγκεκριμένου δρομολογίου. Παρασκευή, 4 Ιανουαρίου, 12 το μεσημέρι, ήταν περίπου 15. Τρεις μέρες μετά, την ίδια ώρα, το λεωφορείο μετέφερε περίπου 25 χρήστες. Στις δύο το μεσημέρι, 30. Επιβιβάζονται και αποβιβάζονται στις ίδιες στάσεις, επί της Δημοκρατίας. Το λεωφορείο νομίζεις ότι γέρνει προς τα μπρος. Η παρουσία των χρηστών σπρώχνει τους υπόλοιπους επιβάτες μπροστά, κοντά στον οδηγό. Στο βάθος υπάρχει καπνός. «Τολμάει κανείς να τους κάνει υπόδειξη να σβήσουν τα τσιγάρα; Δεν νομίζω» λέει ο οδηγός. Αποστεωμένα πρόσωπα. Βλέμμα χαμένο στο κενό. Χρήστες κάθε ηλικίας και κάθε καταγωγής. Έλληνες, Μαροκινοί, Αλγερινοί, Πακιστανοί, Αφγανοί, Νιγηριανοί. Άντρες και γυναίκες. Μία από αυτές κατέβηκε από τον Προαστιακό και άρχισε να ανηφορίζει τη λεωφόρο Φιλαδελφείας, σπρώχνοντας μετά βίας το παιδικό καροτσάκι με το παιδί της. Οι περισσότερες γυναίκες έρχονται για «ψώνια» μόλις τελειώσουν τη «δουλειά» στη Λιοσίων και στους άλλους δρόμους της Αθήνας. Οι άντρες «ψωνίζουν» με όσα έκλεψαν την περασμένη νύχτα. Εδώ όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται. Για την ακρίβεια, ανταλλάσσονται. Οι κάτοικοι τους βλέπουν να κουβαλούν ποδήλατα, χαρτικά και απορρυπαντικά. «Τις προάλλες βλέπω έναν με μια σακούλα τυριά, κλεμμένα από το σουπερμάρκετ» λέει ένας ιδιοκτήτης καταστήματος της περιοχής. «Πάνε και παίρνουν μεθαδόνη από τον ΟΚΑΝΑ και την πωλούν για να πάρουν τη δόση τους» συνεχίζει ο ίδιος. Τους ταΐζουμε με ό.τι μας μείνει από τα φαγητά. Ταλαιπωρημένα παιδιά είναι» λέει η Μαρία, υπάλληλος στο αρτοποιείο της περιοχής. Ο παπα-Κώστας, παπάς της ενορίας, έχει γίνει πολλές φορές μάρτυρας διαπληκτισμών μεταξύ των χρηστών. «Κλέβει ο ένας τη δόση του άλλου. Σφάζονται ζωντανοί. Τις προάλλες είχαμε τραυματία, μαχαιρωμένο». Εδώ μία δόση ηρωίνης κοστίζει 15 ευρώ. Στο κέντρο της Αθήνας 30. Με 2 ευρώ παίρνουν σίσα – ένα ναρκωτικό από υγρά μπαταρίας που θεωρείται «η κόκα των φτωχών» και προκαλεί υπερδιέγερση. Κάτι τέτοιο πρέπει να έχουν πάρει οι χρήστες που επί 20 λεπτά, ασταμάτητα, τραγουδούν τα κάλαντα στις πίσω θέσεις του λεωφορείου. «Πρέζα πήρες ρε;» ρωτάει ένας άλλος χρήστης που κάθεται απέναντί τους. «Αν είχα πάρει πρέζα έτσι θα ήμουν;» του απαντάει γελώντας. Η κυρία που κάθεται στις διπλανές θέσεις κουνάει το κεφάλι της. «Τα έχουμε συνηθίσει πια» μονολογεί. Τα τελευταία τρία χρόνια η προσπάθεια εκκαθάρισης των ναρκωτικών από το Ζεφύρι και η διάλυση κάποιων περιφερειακών καταυλισμών από την Αστυνομία ενέτεινε το πρόβλημα στο κέντρο του Μενιδίου. Οι χρήστες πολλοί, οι έμποροι πρόθυμοι, η πρόσβαση εύκολη: καταφθάνουν εδώ εύκολα με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (λεωφορεία Α10, Β10, Γ9) και με τον Προαστιακό. Σύμφωνα με πληροφορίες, «όταν έχει απεργία, τους τα κατεβάζουν οι έμποροι». Η Αστυνομία Δευτέρα μεσημέρι, ένα βαν της Αστυνομίας μεταφέρει χρήστες που «μάζεψε» από τη Λεωφόρο Δημοκρατίας. Τους πηγαίνει στο τμήμα. Έπειτα από δύο ώρες, το λεωφορείο Χ40 τους επαναφέρει σε άγρια κατάσταση εκεί από όπου τους παρέλαβε. «Έχουμε καθημερινή συνεργασία με το Τμήμα Αχαρνών, έχουμε συναντήσει υφυπουργούς. Καμία εξέλιξη. Δεν είναι στη δικαιοδοσία του δήμου η καταπολέμηση των εμπόρων. Όλος ο κόσμος λέει ότι ξέρει τα σπίτια. Η Αστυνομία δεν μπορεί να δράσει χωρίς συντονισμένη στήριξη της πολιτείας. Τις προάλλες έπεσα θύμα ξυλοδαρμού από Ρομά, μπροστά στα μάτια της Αστυνομίας» λέει ο αντιδήμαρχος Αχαρνών, Μιχάλης Βρεττός. Εξώδικο από την ΕΘΕΛ στο Δήμο Αχαρνών «Να κατέβουμε κι εμείς;» ρωτάνε από το βάθος του λεωφορείου Α10 οι τρεις εναπομείναντες επιβάτες. Όλοι χρήστες. «Τώρα κάνω τέρμα, θα κατέβετε, παιδιά». «Να 'σαι καλά, πασά μου», του απαντάει ένας μέσα στη μαστούρα του. Ο Βασίλης γελάει. «Πασάς στα Γιάννενα, είδες;» Τρία χρόνια οδηγός στο συγκεκριμένο δρομολόγιο, «τους αναγνωρίζω πλέον. Ταλαιπωρημένα παιδιά. Τα λυπάμαι. Τίθεται πλέον θέμα δημόσιας υγείας. Οι εργαζόμενοι της ΕΘΕΛ κάναμε εξώδικο στο Δήμο Αχαρνών. Καθημερινά μαζεύουμε σύριγγες, καλαμάκια, σκουπίδια μέσα από το λεωφορείο. Σάλια και σωματικά υγρά πάνω στα καθίσματα. Άρρωστοι άνθρωποι, νέα παιδιά κοινωνικά αποκλεισμένα λιποθυμούν μέσα στο λεωφορείο κάθε τόσο, τρομάζοντας τους επιβάτες. Αν φοβάμαι; Φυσικά και φοβάμαι. Ένα συνάδελφο τον απείλησαν με σύριγγα. Έχω τρία παιδιά και περιμένω άλλο ένα. Καθημερινά ρισκάρω τη ζωή μου». Εμπόριο απέναντι από το σχολείο Στα σύνορα της συνοικίας Αγία Σωτήρα του Μενιδίου, όπου βρίσκεται ένας καταυλισμός των Ρομά, από αυτούς που «είναι επικίνδυνο να διασχίσεις ακόμα και με το αυτοκίνητο», πάντοτε είχε «σουπερ μάρκετ». Έτσι αποκαλούν οι χρήστες τα μέρη από όπου «ψωνίζουν» ναρκωτικά. Οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι εδώ δεν πουλάνε μόνο, παρασκευάζουν κιόλας. «Τελευταία βρίσκεις εμπόρους στενό παρά στενό», λέει μια κάτοικος της οδού Κύπρου. Οι ενδιαφερόμενοι αγοραστές ξέρουν πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για ψώνια. Ένας από τους εμπόρους δίνει το παρασύνθημα: υψώνει τη σημαία του Ολυμπιακού. Ήρθε το νέο εμπόρευμα. «Μόλις μπήκαν. Σε λίγο θα τους δεις να τρέχουν σαν τα κουνέλια», λέει ο Γιάννης, μαθητής του 1ου Λυκείου Αχαρνών, παρατηρώντας από την αυλή του σχολείου ένα μπουλούκι από χρήστες ναρκωτικών να πετάγεται έξω από το συγκεκριμένο σπίτι και να σκορπίζεται στη γύρω περιοχή, κατά μήκος της πηγής που αποτελεί φυσικό σύνορο του καταυλισμού με την υπόλοιπη περιοχή. Η μόνη φοβία των χρηστών είναι μήπως κάποιος έχει στήσει καρτέρι. Όχι η αστυνομία. Τους κλέφτες φοβούνται, οι οποίοι ψάχνουν ευκαιρία να τους αρπάξουν τη δόση τους που με τόσο κόπο απέκτησαν. Κρύβονται στα γιαπιά απέναντι από το Λύκειο και το Γυμνάσιο Αχαρνών και πίσω από τα δέντρα στα διπλανά χωράφια. Όχι όμως κι από τα βλέμματα των κατοίκων και των μαθητών που βρίσκονται στο σχολείο. «Παλιά νόμιζα ότι μαζεύουν χόρτα. Μέχρι που τους είδα να μαχαιρώνονται. Βγήκα στις τηλεοράσεις. Πήγα στην Αστυνομία. Έξω από το σπίτι μου πίνουν ναρκωτικά! Έχω εγγόνια που παίζουν, τι θα κάνω; Ακόμα εδώ είναι», λέει η κυρία Κασσιανή, κάτοικος της περιοχής. Πυροβολισμοί Η κυρία Σοφία, που μένει στη Δημοκρατίας, ξέρει: «Όταν ακούω τους τρεις τέσσερις πυροβολισμούς με τα καλάσνικοφ, ξέρω ότι ήρθε εμπόρευμα. Πέφτει σύρμα, γρήγορα, πιο γρήγορα από ό,τι μπορείς να φανταστείς». Τις προάλλες ένας χρήστης πήδηξε τα κάγκελα της παιδικής χαράς και πήρε τη δόση του στις κούνιες, δίπλα στο σταθμό του τρένου. Η Ελένη, έχοντας στο καροτσάκι τη μικρή Ασημίνα, έκανε ευθύς μεταβολή: «Είμαστε ξεχασμένοι από το Θεό. Τα παιδιά μας παίζουν μέσα στις σύριγγες. Δεν είναι μόνο θέμα ασφάλειας -από δω κι από το σχολείο απέναντι περνάνε όλοι οι μαστουρωμένοι-, αλλά και απειλή της δημόσιας υγείας». Πηγή: www.lifo.gr

Είναι μία από τους δεκάδες χρήστες ναρκωτικών που παίρνουν ανενόχλητοι τη δόση τους, καθημερινά, μπροστά στο φούρνο της γειτονιάς. Είσοδοι πολυκατοικιών, πεζοδρόμια, ακόμη και απέναντι από το σχολείο, «φιλοξενούν» τους πάνω από 2.000 ναρκομανείς που καθημερινά φτάνουν στο Μενίδι για αναζήτηση της δόσης τους. Δεκάδες ανεβοκατεβαίνουν στα διερχόμενα αστικά λεωφορεία. Αφού επισκεφτούν τους εμπόρους που κατοικούν στα γύρω στενά, στην αραιοκατοικημένη συνοικία Αγία Άννα που κάποτε θεωρούνταν «φιλέτο» των Αχαρνών, περιμένουν το λεωφορείο Β10 του δρομολογίου Πλατεία Βάθη-Αχαρναί. Magnify Image Magnify Image Ξεμένουν Κάποιοι από αυτούς ξεχνιούνται στη στάση μέχρι το βράδυ. Ημιλιπόθυμοι, πεσμένοι στις σκάλες, στις εισόδους των γύρω πολυκατοικιών, μπροστά στα μάτια των κατοίκων. «Τώρα θα τους διώξω με το επόμενο. Μαζεύτηκαν πολλοί» λέει ο Βασίλης, ιδιοκτήτης αναψυκτηρίου. Βγαίνει από το κατάστημά του και φωνάζει: «Ξυπνήστε, έρχεται το λεωφορείο!». Υποβασταζόμενοι ο ένας από τον άλλον, πέντε νεαροί άντρες ανεβαίνουν στο λεωφορείο. Στο «magic bus» όπως ακούγεται ότι το αποκαλούν. Μαγικό, γιατί τους μεταφέρει στον κόσμο των παραισθήσεων. Για τους υπόλοιπους επιβάτες είναι το «λεωφορείο του τρόμου». Magnify Image Δεν χρειάζεται να είσαι τακτικός επιβάτης -μια ματιά φτάνει για να αντιληφθείς ότι σε κάθε δρομολόγιο η γαλαρία του Β10 είναι κατειλημμένη από χρήστες. «Πριν από λίγες μέρες μέτρησα 82» λέει ένας από τους οδηγούς του συγκεκριμένου δρομολογίου. Παρασκευή, 4 Ιανουαρίου, 12 το μεσημέρι, ήταν περίπου 15. Τρεις μέρες μετά, την ίδια ώρα, το λεωφορείο μετέφερε περίπου 25 χρήστες. Στις δύο το μεσημέρι, 30. Επιβιβάζονται και αποβιβάζονται στις ίδιες στάσεις, επί της Δημοκρατίας. Το λεωφορείο νομίζεις ότι γέρνει προς τα μπρος. Η παρουσία των χρηστών σπρώχνει τους υπόλοιπους επιβάτες μπροστά, κοντά στον οδηγό. Στο βάθος υπάρχει καπνός. «Τολμάει κανείς να τους κάνει υπόδειξη να σβήσουν τα τσιγάρα; Δεν νομίζω» λέει ο οδηγός. Αποστεωμένα πρόσωπα. Βλέμμα χαμένο στο κενό. Χρήστες κάθε ηλικίας και κάθε καταγωγής. Έλληνες, Μαροκινοί, Αλγερινοί, Πακιστανοί, Αφγανοί, Νιγηριανοί. Άντρες και γυναίκες. Μία από αυτές κατέβηκε από τον Προαστιακό και άρχισε να ανηφορίζει τη λεωφόρο Φιλαδελφείας, σπρώχνοντας μετά βίας το παιδικό καροτσάκι με το παιδί της. Οι περισσότερες γυναίκες έρχονται για «ψώνια» μόλις τελειώσουν τη «δουλειά» στη Λιοσίων και στους άλλους δρόμους της Αθήνας. Οι άντρες «ψωνίζουν» με όσα έκλεψαν την περασμένη νύχτα. Εδώ όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται. Για την ακρίβεια, ανταλλάσσονται. Οι κάτοικοι τους βλέπουν να κουβαλούν ποδήλατα, χαρτικά και απορρυπαντικά. «Τις προάλλες βλέπω έναν με μια σακούλα τυριά, κλεμμένα από το σουπερμάρκετ» λέει ένας ιδιοκτήτης καταστήματος της περιοχής. «Πάνε και παίρνουν μεθαδόνη από τον ΟΚΑΝΑ και την πωλούν για να πάρουν τη δόση τους» συνεχίζει ο ίδιος. Τους ταΐζουμε με ό.τι μας μείνει από τα φαγητά. Ταλαιπωρημένα παιδιά είναι» λέει η Μαρία, υπάλληλος στο αρτοποιείο της περιοχής. Ο παπα-Κώστας, παπάς της ενορίας, έχει γίνει πολλές φορές μάρτυρας διαπληκτισμών μεταξύ των χρηστών. «Κλέβει ο ένας τη δόση του άλλου. Σφάζονται ζωντανοί. Τις προάλλες είχαμε τραυματία, μαχαιρωμένο». Εδώ μία δόση ηρωίνης κοστίζει 15 ευρώ. Στο κέντρο της Αθήνας 30. Με 2 ευρώ παίρνουν σίσα – ένα ναρκωτικό από υγρά μπαταρίας που θεωρείται «η κόκα των φτωχών» και προκαλεί υπερδιέγερση. Κάτι τέτοιο πρέπει να έχουν πάρει οι χρήστες που επί 20 λεπτά, ασταμάτητα, τραγουδούν τα κάλαντα στις πίσω θέσεις του λεωφορείου. «Πρέζα πήρες ρε;» ρωτάει ένας άλλος χρήστης που κάθεται απέναντί τους. «Αν είχα πάρει πρέζα έτσι θα ήμουν;» του απαντάει γελώντας. Η κυρία που κάθεται στις διπλανές θέσεις κουνάει το κεφάλι της. «Τα έχουμε συνηθίσει πια» μονολογεί. Τα τελευταία τρία χρόνια η προσπάθεια εκκαθάρισης των ναρκωτικών από το Ζεφύρι και η διάλυση κάποιων περιφερειακών καταυλισμών από την Αστυνομία ενέτεινε το πρόβλημα στο κέντρο του Μενιδίου. Οι χρήστες πολλοί, οι έμποροι πρόθυμοι, η πρόσβαση εύκολη: καταφθάνουν εδώ εύκολα με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (λεωφορεία Α10, Β10, Γ9) και με τον Προαστιακό. Σύμφωνα με πληροφορίες, «όταν έχει απεργία, τους τα κατεβάζουν οι έμποροι». Η Αστυνομία Δευτέρα μεσημέρι, ένα βαν της Αστυνομίας μεταφέρει χρήστες που «μάζεψε» από τη Λεωφόρο Δημοκρατίας. Τους πηγαίνει στο τμήμα. Έπειτα από δύο ώρες, το λεωφορείο Χ40 τους επαναφέρει σε άγρια κατάσταση εκεί από όπου τους παρέλαβε. «Έχουμε καθημερινή συνεργασία με το Τμήμα Αχαρνών, έχουμε συναντήσει υφυπουργούς. Καμία εξέλιξη. Δεν είναι στη δικαιοδοσία του δήμου η καταπολέμηση των εμπόρων. Όλος ο κόσμος λέει ότι ξέρει τα σπίτια. Η Αστυνομία δεν μπορεί να δράσει χωρίς συντονισμένη στήριξη της πολιτείας. Τις προάλλες έπεσα θύμα ξυλοδαρμού από Ρομά, μπροστά στα μάτια της Αστυνομίας» λέει ο αντιδήμαρχος Αχαρνών, Μιχάλης Βρεττός. Εξώδικο από την ΕΘΕΛ στο Δήμο Αχαρνών «Να κατέβουμε κι εμείς;» ρωτάνε από το βάθος του λεωφορείου Α10 οι τρεις εναπομείναντες επιβάτες. Όλοι χρήστες. «Τώρα κάνω τέρμα, θα κατέβετε, παιδιά». «Να 'σαι καλά, πασά μου», του απαντάει ένας μέσα στη μαστούρα του. Ο Βασίλης γελάει. «Πασάς στα Γιάννενα, είδες;» Τρία χρόνια οδηγός στο συγκεκριμένο δρομολόγιο, «τους αναγνωρίζω πλέον. Ταλαιπωρημένα παιδιά. Τα λυπάμαι. Τίθεται πλέον θέμα δημόσιας υγείας. Οι εργαζόμενοι της ΕΘΕΛ κάναμε εξώδικο στο Δήμο Αχαρνών. Καθημερινά μαζεύουμε σύριγγες, καλαμάκια, σκουπίδια μέσα από το λεωφορείο. Σάλια και σωματικά υγρά πάνω στα καθίσματα. Άρρωστοι άνθρωποι, νέα παιδιά κοινωνικά αποκλεισμένα λιποθυμούν μέσα στο λεωφορείο κάθε τόσο, τρομάζοντας τους επιβάτες. Αν φοβάμαι; Φυσικά και φοβάμαι. Ένα συνάδελφο τον απείλησαν με σύριγγα. Έχω τρία παιδιά και περιμένω άλλο ένα. Καθημερινά ρισκάρω τη ζωή μου». Εμπόριο απέναντι από το σχολείο Στα σύνορα της συνοικίας Αγία Σωτήρα του Μενιδίου, όπου βρίσκεται ένας καταυλισμός των Ρομά, από αυτούς που «είναι επικίνδυνο να διασχίσεις ακόμα και με το αυτοκίνητο», πάντοτε είχε «σουπερ μάρκετ». Έτσι αποκαλούν οι χρήστες τα μέρη από όπου «ψωνίζουν» ναρκωτικά. Οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι εδώ δεν πουλάνε μόνο, παρασκευάζουν κιόλας. «Τελευταία βρίσκεις εμπόρους στενό παρά στενό», λέει μια κάτοικος της οδού Κύπρου. Οι ενδιαφερόμενοι αγοραστές ξέρουν πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για ψώνια. Ένας από τους εμπόρους δίνει το παρασύνθημα: υψώνει τη σημαία του Ολυμπιακού. Ήρθε το νέο εμπόρευμα. «Μόλις μπήκαν. Σε λίγο θα τους δεις να τρέχουν σαν τα κουνέλια», λέει ο Γιάννης, μαθητής του 1ου Λυκείου Αχαρνών, παρατηρώντας από την αυλή του σχολείου ένα μπουλούκι από χρήστες ναρκωτικών να πετάγεται έξω από το συγκεκριμένο σπίτι και να σκορπίζεται στη γύρω περιοχή, κατά μήκος της πηγής που αποτελεί φυσικό σύνορο του καταυλισμού με την υπόλοιπη περιοχή. Η μόνη φοβία των χρηστών είναι μήπως κάποιος έχει στήσει καρτέρι. Όχι η αστυνομία. Τους κλέφτες φοβούνται, οι οποίοι ψάχνουν ευκαιρία να τους αρπάξουν τη δόση τους που με τόσο κόπο απέκτησαν. Κρύβονται στα γιαπιά απέναντι από το Λύκειο και το Γυμνάσιο Αχαρνών και πίσω από τα δέντρα στα διπλανά χωράφια. Όχι όμως κι από τα βλέμματα των κατοίκων και των μαθητών που βρίσκονται στο σχολείο. «Παλιά νόμιζα ότι μαζεύουν χόρτα. Μέχρι που τους είδα να μαχαιρώνονται. Βγήκα στις τηλεοράσεις. Πήγα στην Αστυνομία. Έξω από το σπίτι μου πίνουν ναρκωτικά! Έχω εγγόνια που παίζουν, τι θα κάνω; Ακόμα εδώ είναι», λέει η κυρία Κασσιανή, κάτοικος της περιοχής. Πυροβολισμοί Η κυρία Σοφία, που μένει στη Δημοκρατίας, ξέρει: «Όταν ακούω τους τρεις τέσσερις πυροβολισμούς με τα καλάσνικοφ, ξέρω ότι ήρθε εμπόρευμα. Πέφτει σύρμα, γρήγορα, πιο γρήγορα από ό,τι μπορείς να φανταστείς». Τις προάλλες ένας χρήστης πήδηξε τα κάγκελα της παιδικής χαράς και πήρε τη δόση του στις κούνιες, δίπλα στο σταθμό του τρένου. Η Ελένη, έχοντας στο καροτσάκι τη μικρή Ασημίνα, έκανε ευθύς μεταβολή: «Είμαστε ξεχασμένοι από το Θεό. Τα παιδιά μας παίζουν μέσα στις σύριγγες. Δεν είναι μόνο θέμα ασφάλειας -από δω κι από το σχολείο απέναντι περνάνε όλοι οι μαστουρωμένοι-, αλλά και απειλή της δημόσιας υγείας». Πηγή: www.lifo.gr