Blogger Widgets

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

Οταν Εχω Διάβασμα Βαριέμαι

Τα σχολικά βιβλία είναι δύσκολο να επιστρέφονται στο τέλος του χρόνου για να χρησιμοποιηθούν και τον επόμενο διότι, όπως δήλωσε ο γενικός γραμματέας της ΟΛΜΕ, «τα παιδιά λύνουν πάνω στα βιβλία τις ασκήσεις τους». Επεσήμανε δε ότι ακόμη και στα θεωρητικά μαθήματα τα παιδιά σημειώνουν πάνω στα βιβλία, για να καταλήξει ότι το υπουργείο θα πρέπει πρώτα να κάνει οικονομία από το ΕΣΠΑ που σπαταλάει και μετά από τα βιβλία. Στα επιχειρήματα ξέχασε να επισημάνει πως το μέτρο της επιστροφής των βιβλίων στο τέλος της σχολικής χρονιάς καταργεί το κεκτημένο δικαίωμα του μαθητή να τα καταστρέφει. Και να υπενθυμίσει στο υπουργείο ότι πριν ασχοληθεί με τέτοιες λεπτομέρειες καλά θα κάνει να πάρει πίσω τα χρήματα που χρωστάει ο Ακης. 
 
Υποθέτω ότι ο γενικός γραμματέας του σωματείου των εκπαιδευτικών θα ξέρει καλύτερα από εμένα τους λογαριασμούς που επιτρέπουν την εκτύπωση και τη διανομή μερικών εκατομμυρίων αντιτύπων κάθε χρόνο. Θα έχει βρει κάποια πηγή ώστε να προμηθεύεται τόνους χαρτί σχεδόν δωρεάν και θα έχει εξασφαλίσει σχεδόν μηδενικές τιμές από τα τυπογραφεία και τα βιβλιοδετεία που αναλαμβάνουν τη θεάρεστη εργολαβία. 
 
Αναρωτιέμαι όμως αν έχει συνυπολογίσει και το εκπαιδευτικό κόστος της όλης υπόθεσης. Αν δηλαδή αναρωτήθηκε ποτέ, καθότι εκπαιδευτικός, πώς η σχέση του δεκατριάχρονου παιδιού με το σχολικό βιβλίο μπορεί να επηρεάσει τη σχέση του με το βιβλίο και την ανάγνωση γενικώς. Να του μάθει πως αυτό το αντικείμενο δεν έχει καμιά απολύτως αξία γιατί όχι μόνον του προσφέρεται δωρεάν αλλά είναι και στη διακριτική του ευχέρεια να το κάνει ό,τι θέλει.
 
Θα μου πείτε, εδώ ο κόσμος καίγεται και ο Ακης δεν έχει επιστρέψει τα χρήματα που μας χρωστάει, με τα σχολικά βιβλία θα ασχολούμαστε τώρα; Αχρείαστα να 'ναι. Εδώ, από παιδιά, τον Οργανισμό Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, τον ΟΕΔΒ, τον παραφράζαμε σε Οταν Εχω Διάβασμα Βαριέμαι. Αλλωστε, υπάρχει κι ο θησαυρός των γνώσεων που λέγεται Wikipedia. Και μετά μπορούμε να συνεχίσουμε να λέμε ότι οι Ελληνες είναι ουραγοί και στο διάβασμα ακόμη σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κοινωνίες και να αναρωτιόμαστε πώς έγινε αυτό, και να υπερηφανευόμαστε για τον ωραίο καιρό μας και το παρατεταμένο καλοκαίρι μας που δεν σε αφήνει να του γυρίσεις την πλάτη και να διαβάσεις πέντε γραμμές. Γιατί για να διαβάσεις έστω και πέντε γραμμές θα πρέπει πρώτα κάποιος να σου έχει μάθει να σέβεσαι το αντικείμενο που τις περιέχει αυτές τις πέντε γραμμές. Είναι σαν το μπαλέτο. Αποκλείεται να μάθεις μπαλέτο στα πενήντα σου αν δεν έχεις αρχίσει από τα δέκα. 
 
Δεν θα επιχειρηματολογήσω για την κοινωνική αξία της ανάγνωσης και του βιβλίου. Πράγματα αυτονόητα για όσους τα θεωρούν αυτονόητα - και είναι βέβαιο πως μεγάλο τμήμα των εκπαιδευτικών μας τα θεωρεί αυτονόητα. Εκείνο που θέλω να πω είναι ότι η υπόθεση της επιστροφής των σχολικών βιβλίων στο τέλος του χρόνου, ώστε να μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν και τον επόμενο, έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από όση εκ πρώτης όψεως φαίνεται. Η απαξίωση του βιβλίου στην εκπαίδευση, γιατί προσφέρεται δωρεάν ως αναλώσιμο είδος, σε συνδυασμό με την καχεξία ή την ανυπαρξία των σχολικών βιβλιοθηκών έχει πρωταγωνιστήσει στην απαξίωση της ίδιας της εκπαίδευσης.

Πηγή : Τα Νέα



Δεν υπάρχουν σχόλια: