«Άρα, σημείωσε η υφυπουργός, έχουμε τρεις διακριτές ενότητες, οι οποίες είναι όχι μόνο ποσοτικά διακριτές, στις ώρες που διατίθενται γι’ αυτές, αλλά και με την έννοια των προγραμμάτων σπουδών, αγαπητέ κύριε Κιλτίδη.
Η κ. Χριστοφιλοπούλου διαβεβαίωσε ότι «σε καμία περίπτωση δεν είναι στην πρόθεσή μας να συγχωνεύσουμε και να πούμε, «δεν υπάρχει τίποτα άλλο, είναι μία γλώσσα» .
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ευχαριστούμε τον Υφυπουργό κ. Πάρι Κουκουλόπουλο.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η με αριθμό 1150/27-10-2011 ερώτηση της Ε΄ Αντιπροέδρου της Βουλής και Βουλευτού του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας κας Βαρβάρας (Βέρας) Νικολαΐδου προς τον Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, σχετικά με τον κίνδυνο να κλείσουν οι παιδικοί σταθμοί του Δήμου Περάματος, δεν συζητείται.
Θα συζητήσουμε τώρα τη με αριθμό 1329/2-11-2011 ερώτηση του Βουλευτή του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού κ. Κωνσταντίνου Κιλτίδη προς την Υπουργό Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, σχετικά με τη διδασκαλία της Ελληνικής Γλώσσας στο πλαίσιο του Νέου Λυκείου.
Στην ερώτηση του κυρίου συναδέλφου θα απαντήσει η Υφυπουργός κα Παρασκευή Χριστοφιλοπούλου.
Το λόγο έχει τώρα ο κ. Κιλτίδης για την ανάπτυξη της ερώτησής του.
Ορίστε, κύριε συνάδελφε, έχετε το λόγο.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΙΛΤΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Αφορμή γι’ αυτήν την ερώτηση έδωσε ένα δημοσίευμα της καλής εφημερίδας της Μακεδονίας, του ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΥ, όπου ο ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής και γνωστός ανά το πανελλήνιο για την ευρυμάθειά του, την παιδεία του και την προσφορά του, ο κ. Τσολάκης, κατήγγειλε αυτά τα οποία συζητούνται και τα οποία δυστυχώς συζητούνταν και πριν από περίπου είκοσι χρόνια, επί άλλου Υπουργού, περί της συγχώνευσης της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και της Νεοελληνικής Γλώσσας σε ένα μάθημα, έτσι, αφοριστικά, «Ελληνική Γλώσσα».
Κοιτάξτε, ούτε προγονοληψία υπάρχει ούτε κάποια λαγνεία γύρω απ’ αυτό το θέμα της ελληνικής γλώσσας. Φοβούμαι, κυρία Υπουργέ, ότι ο διάλογος που γίνεται στη Διακομματική Επιτροπή –η οποία ορθώς εσυστάθη και ορθώς λειτουργεί- δεν είναι αυτός ο οποίος θα σηματοδοτήσει το πρέπον για την ελληνική γλώσσα. Φοβούμαι δε ότι αυτό το οποίο μας παρασύρει με την οικονομικίστικη θεώρηση της ζωής επί των πάντων, δυστυχώς σε λίγο θα φέρει την καταδυνάστευση αυτής της κοινωνίας από τη γλωσσική φτώχεια.
Η οικονομική φτώχεια, αν το θέλετε, ανατάσσεται, η οπισθοδρόμηση όμως, όταν δηλαδή θα υπάρξει άγνοια εννοιών στην ελληνική γλώσσα, προφανώς δεν ανατάσσεται. Και τότε θα είναι άχρηστη και η πολιτική, άχρηστες και οι οικονομικές διαδικασίες για οποιοδήποτε αποτέλεσμα θέλουμε να πετύχουμε μ’ αυτά τα συνήθη φληναφήματα. Και είναι φληναφήματα όταν προτάσσονται από την ελληνική γλώσσα και τα νοήματά της. «Απασχόληση», «ανταγωνιστικότητα», δηλητηριάσαμε τη ζωή των νέων ανθρώπων με συνθήματα, τα οποία έπρεπε να έπονται των ανθρωπιστικών επιστημών.
Κύριε Πρόεδρε, για να μην κάνω κατάχρηση του χρόνου, θα επανέλθω στη δευτερολογία μου.
Ευχαριστώ.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ευχαριστούμε τον κύριο Κιλτίδη.
Το λόγο έχει η Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, κυρία Παρασκευή Χριστοφιλοπούλου.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Θέλω να σας διαβεβαιώσω, αγαπητέ συνάδελφε -και μου δίνεται η ευκαιρία με την ερώτησή σας αυτή να ξεκαθαρίσω και στο Κοινοβούλιο- για τη δουλειά που γίνεται για τη συγκρότηση των νέων προγραμμάτων σπουδών.
Θα σας καλύψω και τώρα και στη δευτερολογία μου, γιατί φοβάμαι ότι δεν θα προλάβω να τα πω όλα στην πρώτη φορά.
Θέλω λοιπόν, ευθύς εξαρχής να πω το εξής. Η δουλειά που γίνεται είναι μία ενοποίηση σε μία διακριτή ενότητα της ελληνικής γλώσσας που στοχεύει σε δύο πράγματα, καθόλου στη συγχώνευση. Αλλά σε τι; Στο να αναδείξει τη διαχρονικότητα της ελληνικής γλώσσας, με την έννοια ότι δεν φτάνει να λέμε στους μαθητές ότι η νέα γλώσσα είναι συνέχεια της αρχαίας. Πρέπει και να το δείχνουμε.
Πώς το δείχνουμε; Το δείχνουμε όταν η Νέα Ελληνική γλώσσα, μαζί με την Αρχαία συγκροτούν μία ενότητα, η οποία με την ευρεία έννοια είναι ένα μάθημα, αλλά κατ’ ουσία υπάρχει ξεχωριστή ώρα για την Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία για τη Νέα Ελληνική Γλώσσα και για τη Νέα Ελληνική Λογοτεχνία. Άρα έχουμε τρεις διακριτές ενότητες, οι οποίες είναι όχι μόνο ποσοτικά διακριτές, στις ώρες που διατίθενται γι’ αυτές, αλλά και με την έννοια των προγραμμάτων σπουδών, αγαπητέ κύριε Κιλτίδη.
Θέλω πραγματικά να σας διαβεβαιώσω ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι στην πρόθεσή μας να συγχωνεύσουμε -όπως πολύ σωστά είπατε- και να πούμε, «δεν υπάρχει τίποτα άλλο, είναι μία γλώσσα». Μία είναι η γλώσσα, αλλά υπάρχει η ιστορία. Υπάρχει η αρχαία γλώσσα, υπάρχει η μεσαιωνική γλώσσα, υπάρχει η νέα γλώσσα και υπάρχει αυτή η διαχρονικότητα που αναδεικνύεται όταν και ευκταίον μάλιστα, είναι ένας ο καθηγητής που αναλαμβάνει ολόκληρο το κομμάτι και κάνει τις ώρες που ανατίθενται.
Θα δείτε ότι και ποσοτικά, ιδιαίτερα στη Β’ και Γ’ λυκείου, όπου είναι τάξεις εξειδίκευσης, με την έννοια όχι της εξειδίκευσης, αυτής που είπατε, της απασχόλησης, αλλά όπου οι μαθητές, ανάλογα και με τις επιλογές τους, έχουν τη δυνατότητα να εμπλουτίσουν τη γνώση τους, να κάνουν επιπλέον ώρες, να μπουν πολύ πιο βαθιά, να εμπεδώσουν έννοιες και να αντιληφθούν καλύτερα τα πράγματα.
Θα δείτε δε ότι αυτή η προσπάθεια ξεκινάει ήδη από το γυμνάσιο. Στο γυμνάσιο λοιπόν, που έχουν ξεκινήσει τα πιλοτικά προγράμματα σπουδών -αυτή τη στιγμή έχουμε εκατόν ογδόντα σχολεία νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια στην Ελλάδα όπου εφαρμόζονται- έχουμε τη γλώσσα σε τρεις διακριτές ομάδες, Αρχαία, Νέα Γλώσσα και Λογοτεχνία, οι οποίες όμως έχει πολύ μεγάλη σημασία να διδάσκονται διακριτά με διακριτά προγράμματα σπουδών, αλλά να διατρέχουν και λέξεις κλειδιά και έννοιες και διαχρονικότητα και κυρίως εργαλεία μάθησης και ικανότητας, τα οποία κύριε Πρόεδρε, θα αναπτύξω στη δευτερολογία μου, αφού ακούσω το συνάδελφο.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ευχαριστούμε την Υφυπουργό Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, κυρία Παρασκευή Χριστοφιλοπούλου.
Το λόγο έχει ο κ. Κωνσταντίνος Κιλτίδης για την περαιτέρω ανάπτυξη της ερώτησής του.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΙΛΤΙΔΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.
Αυτό ακριβώς ήθελα να προλάβω, κυρία Υπουργέ. Στη ρύμη του λόγου σας είπατε ότι θα διδάσκει ένας καθηγητής. Εκφυλίζετε τη διάσταση της γλώσσας με αυτόν τον τρόπο. Η Ελληνική Γραμματεία, το αρχαίο κείμενο το πρωτότυπο, η Νεοελληνική Λογοτεχνία, η Νεοελληνική Γλώσσα προφανώς και απευθύνονται σε ένα μαθητή. Στον μαθητή που πρέπει να πάρει τη γνώση, για να μπορεί προφανώς να τον βοηθήσουν αυτά με τη γλώσσα, όχι μόνο κατά τη συνείδησή του που πρέπει να διαπλαστεί. Και η γλώσσα είναι το ανεπανάληπτό, αν το θέλετε, που μας χάρισαν οι πρόγονοι. Διότι πολλές φορές κάποιοι και σ’ αυτήν την Αίθουσα και εκτός Αιθούσης διακηρύττουν το ανεπανάληπτο του ελληνισμού, αλλά λησμονούν ότι το ανεπανάληπτο του ελληνισμού στην ανθρωπότητα ήταν η γλώσσα. Η κυρίαρχη δηλαδή προσφορά του ελληνισμού στην ανθρωπότητα έχει να κάνει με τη γλώσσα. Όλα τα άλλα τα έχουν και άλλοι λαοί και θρησκεύματα και πολεμικές αρετές και άλλου είδους γνωρίσματα που φέρει ένας λαός διαχρονικά.
Πώς θα σμικρύνετε εσείς το εύρος αυτό; Προφανώς -και σας το έχω τονίσει μ’ αυτήν την ερώτηση- το ζητούμενο είναι ο ένας μαθητής να έχει -όπως παλαιότερα, επί των ημερών μας- τέσσερις διακριτούς κλάδους. Κατόπιν έγιναν τρεις κι παρέμειναν με αγώνες μέχρι τώρα τρεις.
Επομένως, το αρχαίο κείμενο, το πρωτότυπο –αν το θέλετε- η αρχαία ελληνική γλώσσα ως γραμματεία, η νεοελληνική γλώσσα και η ελληνική λογοτεχνία είναι στοιχεία τα οποία στον μαθητή θα δώσουν με πολλαπλές διαστάσεις και αποχρώσεις και εντάσεις άλλου είδους ανθρωπιστικό περιεχόμενο και άλλο αν ο ένας καθηγητής που θα αναγκαστεί να απευθυνθεί, όπως εσείς τονίζετε και συζητείτε, σε ένα μάθημα την ελληνική γλώσσα, όλα αυτά μαζί. Είναι -προσέξτε το- πασιφανές ότι σμικρύνετε το αξιακό, αν το θέλετε, μέγεθος της ελληνικής γλώσσας και αυτό δεν πρέπει να γίνει. Και στο μνήμα του κ. Ράλλη να πάτε και στο μνήμα του κ. Τρίτση, τις μετάνοιες τους θα ακούσετε, όπως πριν πεθάνουν είχαν ομολογήσει ότι δηλητηρίασαν και δολοφόνησαν την ελληνική γλώσσα.
Άλλου είδους οι τομές που έγιναν όσον αφορά το μονοτονικό, το οποίο δεν γνωρίζουν οι αδαείς, οι οποίοι ομιλούν περί των τόνων ότι οι τόνοι ουδέποτε υπήρξαν στη γλώσσα την κυρίαρχη την ελληνική, αλλά προσετέθησαν εκ των υστέρων όταν δεν ήταν η ευφωνία τέτοια κατά την εκφώνηση της γλώσσας και ήταν νεωτεριστικό φαινόμενο ο τόνος και ορθώς καταργήθηκε και άλλο αυτό το οποίο επιχειρείτε τώρα. Μην σηματοδοτείτε κάτι το οποίο δεν θα έχει την αξία, που δεν μονοπωλώ τη γνώση ότι αυτό το οποίο τονίζω, αυτό είναι και αν το θέλετε το σοφό και το αληθές, αλλά σίγουρα όμως μπορούσατε να διατηρήσετε αυτή την διάσταση που, δόξα το Θεό, μόνο μειονεκτήματα αν διορθώνατε θα σας χειροκροτούσαμε όλοι για το μέλλον.
Εσείς τώρα, όμως, πάτε και τα μειονεκτήματα και ό,τι καλύτερο προσφερόταν να τα ενσωματώσετε σε ένα μάθημα. Ε, δεν νομίζω ότι σηματοδοτείτε αυτό το οποίο θέλετε περιγραφικά εσείς να πείσετε και εμένα και δι’ εμού την ελληνική κοινωνία ότι αυτό θα προκύψει. Μην δηλητηριάζετε το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσης κατά το θέμα και κατά το νόημα το οποίο πρέπει ο μαθητής να μάθει να αποδίδει. Εδώ είμαστε, ελπίζω ότι αν το ανατάξετε θα προσφέρετε υπηρεσία, αν το διανθίσετε, πάλι θα προσφέρετε υπηρεσία. Αν, όμως, το συρρικνώσετε δεν νομίζω ότι θα είναι αυτό που πρέπει να γίνει.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Κουράκης): Ευχαριστούμε.
Ολοκληρώνεται η απάντηση της ερώτησης με την τοποθέτηση της Υφυπουργού κ. Χριστοφιλοπούλου.
Ορίστε, κυρία Χριστοφιλοπούλου, έχετε το λόγο.
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Κύριε Κιλτίδη, νομίζω κι εσείς κι εγώ ομιλούμε την ελληνική γλώσσα. Δεν μίλησα ποτέ για ένα μάθημα. Είπα υπάρχει μία ενότητα, η οποία έχει…
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΙΛΤΙΔΗΣ: …(Δεν ακούστηκε)
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (Υφυπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων): Σας παρακαλώ πάρα πολύ, σας άκουσα τόση ώρα να ρητορείτε ότι καταργούμε και πραγματικά άκουσα πράγματα τα οποία είναι ακριβώς στον αντίποδα αυτών που επιχειρούμε.
Επιχειρούμε, λοιπόν, με διακριτά προγράμματα σπουδών και ενιαία μεθοδολογία –προσέξτε τι σημαίνει αυτό- για την κατανόηση, την ερμηνεία του αρχαίου κειμένου και τα ίδια εργαλεία να χρησιμοποιεί ο μαθητής για την κατανόηση και την ερμηνεία του νέου κειμένου. Τι άλλο μεγαλύτερο μεγαλείο για μία γλώσσα να ξεκινάει από τα βάθη της αρχαιότητας και να έρχεται στη σημερινή πραγματικότητα;
Ποια είναι εκείνα τα εργαλεία, οι μεθοδολογίες, τα κλειδιά που δίνουμε στους μαθητές μας έτσι ώστε να μπορούν να κατανοούν τον Αισχύλο και το Σοφοκλή μαζί με τον Καζαντζάκη, το Σεφέρη και τον Ελύτη; Σε διακριτές ώρες, με διακριτές ενότητες ενός ενιαίου μαθήματος. Διότι διαπερνούν αξίες, συμβολισμοί, ικανότητες, ερμηνείες, φιλοσοφία αυτό το μάθημα. Όχι λοιπόν ο κατακερματισμός, αλλά η ενοποίηση –ξαναλέω- με διακριτά προγράμματα σπουδών, εντελώς διακριτό πρόγραμμα σπουδών και ώρες διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής γλώσσας και γραμματείας. Επαναλαμβάνω, διακριτές ώρες διδασκαλίας και πρόγραμμα σπουδών της νέας ελληνικής γλώσσας. Επαναλαμβάνω, διακριτές ώρες και τρόπος διδασκαλίας και πρόγραμμα σπουδών της νέας ελληνικής λογοτεχνίας.
Άρα, αυτό που επιχειρούμε είναι το αυτονόητο. Για πρώτη φορά η νέα ελληνική γλώσσα διδάσκεται με τρόπο που αναδεικνύει τη σχέση της με την αρχαία γλώσσα και όχι σαν κάτι διαφορετικό. Άλλο είναι τα αρχαία.
Και με συγχωρείτε πάρα πολύ, αλλά αυτό που κάναμε στα σχολεία μέχρι τώρα ήταν να παπαγαλίζουμε. Μάθαιναν απέξω οι μαθητές την εισαγωγή για το αρχαίο δράμα, τους τύπους του αρχαίου δράματος, τα δρώμενα εκεί και πώς σχετίζονταν αυτά με τα ήθη, την ιστορία και μετά ξεκινούσαν να παπαγαλίζουν το κείμενο ή να το μαθαίνουν και να το ερμηνεύουν και να το λένε απέξω για να δώσουν πανελλαδικές.
Σας ρωτώ: Μήπως αυτές οι δυνατότητες να ερμηνεύσει κανείς μέσα από αυτά που πρέπει να μάθει και να κουβεντιάσει στην εισαγωγή για το αρχαίο δράμα, θα πρέπει να διαπερνούν και τη διδασκαλεία του αρχαίου δράματος αλλά και τη διδασκαλεία των θεατρικών συγγραφέων στην επόμενη ενότητα, που θα κάνει σε δύο ώρες ο μαθητής, που θα αφορά τον Ξενόπουλο παραδείγματος χάρη; Μήπως θα πρέπει να δούμε τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας και γραμματείας;
Ξαναλέω, είμαι σαφής, σαφέστατη. Όχι μόνο υπάρχουν διακριτά οι ενότητες αρχαία ελληνική γλώσσα και γραμματεία, νέα ελληνική γλώσσα και λογοτεχνία, αλλά ήδη από την Α’ Δημοτικού υπάρχει επιπλέον μια ώρα αφιερωμένη στη γλώσσα και δεν είναι ούτε γραμματική ούτε αλφαβήτα, είναι φιλαναγνωσία.
Υπάρχει μια προσπάθεια τα παιδιά μας να αγαπήσουν το διάβασμα, να αγαπήσουν τη γλώσσα τους μέσα από το παραμύθι, μέσα από τη λογοτεχνία και άρα να μην τους διδάσκουμε μόνο στείρα γραμματική και συντακτικό, να μην μαθαίνουν απέξω και να παπαγαλίζουν τα αρχαία κείμενα ή τα νέα κείμενα μεθαύριο. Ναι, την ώρα της κρίσης εμείς βάλαμε μία ώρα φιλαναγνωσία στην Α’ Δημοτικού σε εννιακόσια εξήντα ένα δημοτικά σχολεία που είναι πιλοτικά και που αφορούν, όμως, το 40% του μαθητικού πληθυσμού.
Το πείραμα της φιλαναγνωσίας συνδέεται με τα πιλοτικά προγράμματα σπουδών στο γυμνάσιο, που σας ανέφερα και το νέο λύκειο που ξεκίνησε από την Α’ Λυκείου. Η προσπάθεια είναι εμβληματικού χαρακτήρα και τόσο ο προηγούμενος Πρόεδρος του ΕΣΥΠ και του Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ο καθηγητής κ. Μπαμπινιώτης όσο και ο νυν Πρόεδρος ο κ. Καζάζης έχουν συναινέσει. Στη διακομματική επιτροπή υπάρχει αυτή η έμφαση της σύνδεσης της αρχαίας ελληνικής γραμματείας με τη νέα, χωρίς καμία συγχώνευση. Δεν υπάρχει συγχώνευση. Υπάρχει η δυνατότητα να δούμε τη διαχρονικότητα και ένα παιδί που ξέρει να ερμηνεύει, να μπορεί να μεταφέρει αυτές τις δεξιότητες και ικανότητες της ερμηνείας και της παραγωγής γραπτού λόγου τόσο στην αρχαία όσο και στη νέα ελληνική γλώσσα.
Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.
Πηγή : esos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου