Υπολογιστές : Τότε και τώρα..μάλλον καλύτερα τότε

 Ήταν άνοιξη του 1992...ο δρόμος στον πηγαιμό, και στο γυρισμό ήταν μακρύς, πολύυυ μακρύς...

Από την datacreta στην Εθνικής Αντιστάσεως έως την Ιωνίας, έτη φωτός η απόσταση..Να την έχεις στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου του πατέρα σου και το λευκό χρώμα της κούτας της με το λογότυπο της C= (commodore) να σε κάνει να θες να ερωτοτροπήσεις πάνω του...

Να είσαι 12 χρονών παιδί, και να έχεις ΔΙΚΟ ΣΟΥ τον πρώτο υπολογιστή με ποντίκι και γραφικό περιβάλλον, αυτό θα πει εξέλιξη αδελφέ...

    O Amstrad cpc464 γρήγορα μπήκε στο χρονοντούλαπο (σ.σ πατάρι) της ιστορίας μου με τους υπολογιστές, δεν λέω υπέροχος υπολογιστής, άξιος σύντροφος στα πρώτα μου βήματα, δε είχε καμία επέκταση, όπως ήταν, μαμίσιος. Αλλά δεν με πείραζε, έπαιζα παιχνίδια, έκανα τα πρώτα μου, και τελευταία μου βήματα στην basic...(άτιμο user με τα “χαλασμένα” προγράμματα ακούς εκεί “90 GOTO 110” και το παιχνίδι να έχει 90 γραμμές...τσικ τσικ..!).

    Οθόνη δεν πήραμε, είχαμε μια Hitachi τηλεόραση κ μια Blaupunkt και ήταν υπέρ αρκετές, βέβαια καμία δεν είχε Composite είσοδο οπότε με το modulator 520 και να σου βγάζει τα μάτια η ανάλυση, αλλά δεν με ένοιαζε ρε γιατί, γιατί είχα 7mhz of raw power και 1Mb RAM στη διάθεση μου!!!! (είπα για τον οδηγό δισκέτας; Όχι ε, τέρμα το tape loading και τα “reading errors” πλέον μπήκαμε στην εποχή του Bad block!).

    Το πακέτο είχε μέσα, την C= Amiga 500+, το Modulator 520, το τροφοδοτικό της, το ποντίκι της, κάμποσα manuals για AmigaDos, Workbench 3.0 κλπ κλπ κλπ, κ ένα “πορτοφόλι” με της δισκέτες του Amiga Workbench 3.0 (Το γραφικό περιβάλλον που έλεγα πριν...).

Εννοείται βέβαια ότι με το που μπήκαμε σπίτι, κούτες συσκευασίες και τα σχετικά πήραν πόδι, πράγμα που μετάνιωσα πολλά χρόνια μετά, στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα.

Ωστόσο...από γνωστούς και φίλους ετοίμαζα από καιρό (είχα πληροφορίες εκ των έσω ότι πρόκειται να μου πάρουνε καινούργιο Computer, ας είναι καλά η μάνα σου :) ) την σχετική βιβλιοθήκη από λογισμικό, παιχνίδια, φωτοτυπίες, αχ φωτοτυπίες μια περιουσία μου είχε φύγει, ίσως ήταν καλή ιδέα τότε να "έπιανα" φίλη την κόρη του βιβλιοπώλη της γειτονίας μου.Βλέπεις τότε η προστασία αντιγραφής (Σ.σ. Copy protection) είχε ως εξής:

Είχες ένα τίτλο ενός παιχνιδιού και μπορούσες να το αντιγράψεις κανονικά ΑΛΛΑ, αλλά ο εκδότης του παιχνιδιού, σε συνεννόηση με τους δημιουργούς για να σε εμποδίσει να το αντιγράψεις είχαν βάλει ένα πορτιέρη στην αρχή του παιχνιδιού που σου έλεγε “Για να μπορέσεις να παίξεις, πες μου ποια είναι η Χ λέξη στην Χ γραμμή της Χ παραγράφου στην Χ σελίδα”. Αν είχες το βιβλιαράκι καλώς αλλιώς δεν..
“Έλα Κώστα, σελίδα 3 παράγραφος 2 η πρώτη λέξη ποια είναι;;;”
Και λοιπά τέτοια χαριτωμένα κολπάκια...


Πάμε παρακάτω Την συνδέω, την ανάβω και είδα τα φώτα του πολιτισμού...από το ..

Στο..

του Workbench 3.0.

Ο ενθουσιασμός μου μεγάλωσε κ άλλο, βλέπεις οι γνωστοί μου και οι φίλοι μου είχαν Amiga 500 αλλά όχι την + (Επιπλέον δηλαδή 512kb ,ECS (Enhanced ChipSet) και νέο Kickstart (από το 1,2 κ 1.3 που “φορούσαν” οι 500 στο 2.04), πράγμα που μετάνιωσα λίγο, βλέπεις η μαμά Commodore έβαλε το Kickstart αλλά δεν μας είπε ότι θα υπήρχαν προβλήματα, όχι λειτουργικά, προς θεού, η αμίγκα πήγαινε σαν τρένο, σχεδόν..αλλά μερικά παιχνίδια δεν έπαιζαν, τα οποία έπαιζαν στο OCS (Original ChipSet) που είχε η Amiga 500. Αλλά τι να κάνεις, τώρα την πληρώσαμε, τελείωσε. Και πάνω από όλα δεν ήταν και καθόλου άσχημη.!

    Εν το μεταξύ το disk swapping έδινε κ έπαιρνε που λόγο έλλειψης σκληρού δίσκου (ήταν και ακριβοί τότε πανάθεμα τους!) σε σημείο να ξεκινάς να φορτώσεις μια εφαρμογή με κάμποσες δισκέτες και να ξεχνάς τι ήθελες να κάνεις από ένα σημείο και μετά, χεχ, βασικά δεν ήταν και τόσα πολλά τα παιχνίδια που απαιτούσαν πολλές δισκέτες αλλά ήταν βάσανο με ένα οδηγό δισκέτας να πρέπει να φορτώσεις ένα παιχνίδι.Πράγμα που καθιστούσε την αγορά 2ου οδηγού δισκέτας επιτακτική, με οικονομίες, και με πολλά παρακάλια έπεισα τον πατέρα μου να μου συμπληρώσει για να πάρω τον οδηγό ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!

Επιτέλους οι αλλαγές δισκετών είχαν παρέλθει ανεπιστρεπτί, εν μέρει πάντα, γιατί για ένα παιχνίδι που για παράδειγμα ήταν 2 δισκέτες ήθελες και μια τρίτη γιατί κάπου έπρεπε να σώσεις την εξέλιξη σου.

    Το καλοκαίρι του ίδιου έτους ήρθε η ξαδέλφη μου, μόνιμη κάτοικος Γερμανίας, και μου κρατούσε ένα δώρο που έμελλε να αλλάξει την ζωή μου..Ένα μόντεμ 1200bps, επιτέλους κ άλλος πολιτισμός πέρασε το κατώφλι του σπιτιού μας, ίντερνετ βέβαια “δεν υπήρχε” μόνο τα BBS (Bulletin Board System).Δεν ενθουσιάστηκα και πολύ όμως, περίμενα κανένα παιχνίδι να πω την αμαρτία μου δηλαδή, τα έβλεπα ναι μεν στα κομπιουτεροπεριοδικά αλλά δεν έδινα κ πολύ μεγάλη βάση, ίσως επειδή δεν είχα δει την γλύκα του ακόμη..

Και έφτασε ο χειμώνας και άρχισε το σχολείο και έπιασαν τα κρύα (ψέματα λέω Ηράκλειο πρέπει να πάει Φλεβάρης για να βάλεις μακρυμάνικο χεεχ) και είπα να κάνω την υπέρβαση και να δοκιμάσω επιτέλους το μόντεμ, το σύνδεσα , έκανα δοκιμαστική κλήση στον ξάδελφο μου και έπαιξε, και το υπέροχο ήταν ότι είχε και σχετικό λογισμικό το μόντεμ για τέτοιες “βρομοδουλειές “(δυστυχώς ονόματα και μοντέλα δε θυμάμαι, ούτε του μόντεμ ούτε του λογισμικού).

Ανοίγω και το user και άρχισα να βαράω τηλέφωνο σε ότι BBS έβρισκα , ενθουσιασμός, πανικός κ ομίχλη, χαρά να δεις, βέβαια ήταν τόσο πρωτόγονο...να κάπως έτσι.

Ούτε σελίδες, ούτε φυλλομετρητές, ούτε ωραίες εικόνες, τίποτα μια μαύρη οθόνη με διάφορα χρώματα κ αυτό ήταν όλο, αποκλειστική χρήση πληκτρολογίου και τι να κάνεις κ έτσι είχε πλάκα, πολύ πλάκα.Το επόμενο καλοκαίρι με της οικονομίες μου της πήρα και άλλα 512kb μνήμης RAM και έφτασα αισίως στο 1.5Mb, χώρος να φάνε και οι κότες!

Το καλό με την τότε εποχή, κατά την γνώμη μου, ήταν ότι ήταν τα πρώτα βήματα του προσωπικού υπολογιστή, αλλά γνώριζες τα όρια του υπολογιστή σου και αυτό ήταν τέλειο. Πόσο μάλλον να όταν έχει κλείσει η Commodore το 1994 και το 1995 βγήκε για την Amiga 500 το Lion King από την ταινία της Disney.Και ακόμα και σήμερα παράγετε υλικό και λογισμικό για αυτούς τους υπολογιστές της τότε εποχής.

 Πηγή : elmp.gr