Ασφαλής υπολογιστής είναι μόνο ο... κλειστός

«Ιδιωτικός χώρος στο Ιντερνετ δεν υπάρχει», εξηγεί ο έμπειρος αστυνομικός και δίνει συμβουλές για το τι πρέπει να προσέχουν οι χρήστες του Διαδικτύου

Συνέντευξη στη Μαρία Ψαρά

Πριν από λίγα χρόνια, σε χώρα του εξωτερικού, η Αστυνομία κλήθηκε να αντιμετωπίσει τη δολοφονία ενός ασθενούς που λόγω σακχαρώδους διαβήτη νοσηλευόταν σε νοσοκομείο της χώρας. Υστερα από εντατικές έρευνες, εμβρόντητοι οι αστυνομικοί διαπίστωσαν πως ένας ανταγωνιστής του ασθενούς είχε πληρώσει χάκερ για να μπει στη βάση δεδομένων του νοσοκομείου και να αλλάξει τα φάρμακα του άτυχου άνδρα... Ηταν η πρώτη δολοφονία μέσω Ιντερνετ, που συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη...

"Το παραδοσιακό έγκλημα μετακομίζει στο Διαδίκτυο", εξηγεί ο επικεφαλής της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, Μανώλης Σφακιανάκης. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο FORUM, ο έμπειρος αστυνομικός υποδιευθυντής δηλώνει ότι "ιδιωτικός "χώρος" στο Ιντερνετ δεν υπάρχει", επιμένοντας ότι "δεν ξορκίζουμε το Ιντερνετ, αλλά γνωρίζουμε τους κανόνες του".

Κύριε Σφακιανάκη, τελικά υπάρχει ασφάλεια στο Διαδίκτυο;

Οι έννοιες είναι πάντα... σχετικές. Απόλυτη ασφάλεια στο Διαδίκτυο δεν υπάρχει. Συνηθίζουμε να λέμε ότι ασφαλής υπολογιστής είναι μόνο ο κλειστός υπολογιστής. Και ισχύει. Ρητά και κατηγορηματικά.

Παρότι το κυβερνο-έγκλημα δεν έχει σύνορα, ποιες είναι οι μορφές του που συναντάτε πιο συχνά στην Ελλάδα;

Κυρίως μας απασχολούν η παιδική πορνογραφία, ο εκφοβισμός μέσα από το Διαδίκτυο, αλλά και οι απάτες, όπως οι υποτιθέμενες "νίκες" σε λοταρίες και οι προσφορές από... απατεώνες.

Επίσης, πολλά είναι τα οικονομικού τύπου εγκλήματα που αντιμετωπίζουμε, όπως "εισβολές" σε προσωπικούς λογαριασμούς και η παραβίαση κωδικών ασφαλείας πιστωτικών καρτών. Επίσης, συχνά είναι τα εγκλήματα ηθών και τα εγκλήματα κυβερνο-ασφάλειας, όπως οι υποκλοπές συνομιλιών.

Πολύ σημαντικά και μάλιστα ποινικά εγκλήματα είναι και αυτά που διαπράττονται μέσω κοινωνικών δικτύων. Μιλάμε για εκβίαση, συκοφαντίες μέσα από ανώνυμα μπλογκ, απειλές.

Τι πρέπει να προσέξει ο χρήστης του Ιντερνετ για να μην πέσει θύμα; Υπάρχουν κάποια σημάδια;

Κατ' αρχάς, καλό είναι να έχουμε στο μυαλό μας πως ό,τι διαβάζουμε δεν είναι απαραίτητα αληθινό. Τις πληροφορίες γράφουν άνθρωποι που κάνουν λάθη, που μπορεί να εξυπηρετούν σκοπιμότητες, που ίσως μπλοφάρουν. Επομένως, μια βασική συμβουλή είναι ότι επεξεργαζόμαστε ό,τι διαβάζουμε, το διασταυρώνουμε και στη συνέχεια το πιστεύουμε.

Αντίστροφα, εκτός από όσα διαβάζουμε, οφείλουμε να προσέχουμε και το τι γράφουμε. Αυτό που ίσως κάποιος γράψει για "χαβαλέ" στα 18 του, ίσως στα 35 του να του γυρίσει μπούμερανγκ σε μια συνέντευξη, για παράδειγμα, που θα μπορούσε να έχει για επαγγελματικούς λόγους. Τίποτα δεν σβήνεται στο Διαδίκτυο και είναι πιθανό κάποια εταιρεία ή κάποιος κακόβουλος να κρατάει "κρυφό μέμο", που θα επαναφέρει με την ευκαιρία που περιμένει.

Επίσης, στα κοινωνικά δίκτυα, καλό είναι να μη βάζουμε στοιχεία που μας αφορούν, όπως πότε λείπουμε από το σπίτι, πού ακριβώς μένουμε, πότε πάμε διακοπές, γιατί π.χ. θα μπορούσε ένας κλέφτης να επωφεληθεί της ευκαιρίας και να ξέρει πότε το σπίτι είναι άδειο.

Τέλος, μια βασική συμβουλή είναι να μη δημοσιεύουμε ποτέ προσωπικές πληροφορίες, φωτογραφίες δικές μας ή των παιδιών μας, τηλέφωνά μας. Και γενικά ό,τι δεν θέλουμε να διαρρεύσει, καλό είναι να μην το "ανεβάζουμε" στο Ιντερνετ.

Στον ψηφιακό "σύμπαν", υπάρχει ιδιωτικότητα;

Στο Διαδίκτυο, ιδιωτικός "χώρος" δεν υπάρχει. Ναι μεν, μπορεί φαινομενικά να θεωρούμε ότι με τους κωδικούς και τις άλλες προφυλάξεις είμαστε ασφαλείς. Και επίσης στο Διαδίκτυο δεν χωράει μπλάνκο...

Η γνώση σώζει

Ποιος είναι τελικά ο τρόπος προστασίας μας;

Για να έχει κανείς σχετική προστασία, θα πρέπει -πάνω απ' όλα- να είναι ενήμερος για το Διαδίκτυο: τι είναι, πώς δουλεύει, ποια είναι τα όριά του.

Δεν θα πρέπει, για παράδειγμα, να ενθουσιάζεται από "φθηνά και καλά πράγματα", από ωραίες φάτσες.

Ο,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Γι' αυτό ο τρόπος προστασίας μας είναι η γνώση, να ξέρουμε τους βασικούς κανόνες του Ιντερνετ.

Ως υπηρεσία, έχουμε κάνει μάθημα σε πάνω από 200.000 παιδιά για το θέμα της ασφάλειας στο Διαδίκτυο.

Πρόκειται για μια καινοτόμο δράση. Κάθε Παρασκευή, για ένα δίωρο, συνδεόμαστε μέσω Ιντερνετ με αμφιθέατρα σχολείων και μιλάμε στα παιδιά για τους κινδύνους και τους κανόνες του Διαδικτύου. Γιατί πιστεύουμε ότι η γνώση είναι η πρόληψη για να περιοριστούν τα θύματα των κυβερνο-εγκλημάτων.

Αυτοκτονίες

 
Εχουμε σώσει 640 ανθρώπους

Υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος... Μέσω Διαδικτύου εντοπίζετε και σώζετε υποψήφιους αυτόχειρες...

Πράγματι, μέχρι σήμερα έχουμε σώσει 640 ανθρώπους από αυτοκτονία. Μάλιστα, από αυτούς οι 72 οδηγήθηκαν στην εντατική. Με άλλα λόγια, αν η ΕΛ.ΑΣ. δεν είχε αναπτύξει αυτήν την ειδικότητα, 72 άνθρωποι θα ήταν νεκροί.

Το γεγονός ότι οι χρήστες του Ιντερνετ πιστεύουν ότι καλύπτονται από μυστικότητα τούς κάνει να εξομολογούνται τα εσώψυχά τους. Αυτά τα ενδότερα της ψυχής τους, τις κραυγές απόγνωσης ακούμε εμείς και σπεύδουμε αμέσως για να τους σώσουμε.

Πιστεύετε τελικά ότι πρέπει να ξορκίσουμε το Διαδίκτυο;

Τη διάδοση του Ιντερνετ εμείς θεωρούμε καλή, ωστόσο θα πρέπει να υπάρχουν όρια για τα παιδιά και έλεγχος από τους γονείς. Το σύνθημά μας είναι: "Ναι στο Διαδίκτυο και μην τσιμπάς!".

Ωστόσο, οι γονείς πρέπει να προσέχουν τη χρήση του Ιντερνετ που κάνουν τα παιδιά τους. Πριν εγκαταστήσουν τον υπολογιστή στο σπίτι τους, θα πρέπει να έχουν κάνει συμφωνία με τα παιδιά ότι δεν θα τα απασχολεί πάνω από μιάμιση ώρα την ημέρα, καθώς μετά αρχίζει ο εθισμός. Ο υπολογιστής θα πρέπει να είναι σε κοινή θέα και όχι στο δωμάτιο του παιδιού, πίσω από μια κλειστή πόρτα, ώστε το παιδί να νιώθει ότι ανά πάσα στιγμή ο γονιός μπορεί να το ελέγξει. Και τέλος, οι γονείς να μπλοκάρουν τις ιστοσελίδες με τζόγο, σεξ και βία, αλλά και τα chat rooms, προκειμένου να αποτρέψει το παιδί από το να επισκεφθεί τέτοια sites.

ΕΙΠΕ: Στα κοινωνικά δίκτυα καλό είναι να μη βάζουμε στοιχεία που μας αφορούν. Στο Διαδίκτυο δεν χωράει... μπλάνκο. Τίποτα δεν σβήνει...

Πηγή : .ethnos.gr