Ας το πούμε στους νέους: Τέλειωσε ο βολικός δρόμος του δημοσίου

Κάθε χρόνο, η ελληνική κοινωνία τον Μάιο δίνει Πανελλαδικές και, αμέσως μετά, από τις αρχές του Ιουνίου μέχρι τα τέλη του Αυγούστου, ξανανοίγει η ατέρμονη αναζήτηση των βάσεων της Παιδείας και των Σχολών.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει στις περισσότερες χώρες του κόσμου που επιλέγουν τους καλύτερους για τα Πανεπιστήμιά τους. Πουθενά, όμως, η διαδικασία των εξετάσεων, των διορθώσεων και της έκδοσης των αποτελεσμάτων δεν διαρκεί τέσσερις βασανιστικούς μήνες. Στην εποχή της ταχύτατης Τεχνολογίας είναι, ασφαλώς, αστείο να αναμένουν οι υποψήφιοι μήνες ολόκληρους τις βάσεις, επιστρατεύοντας μάλιστα, στο τέλος του Αυγούστου, κάθε αθέμιτο μέσο για να μάθουν μερικές ώρες νωρίτερα το αποτέλεσμα.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί απλούστατα, κάθε λογική οικονομία διαδικασιών εκλείπει, κάθε διυπουργικός συντονισμός απουσιάζει και η προχειρότητα του σχεδιασμού περισσεύει. Η αργή, όμως, διαδικασία απονομής της εξεταστικής Δικαιοσύνης έχει, λόγω της κρίσης, μεταβληθεί και σε μια τυχερή ρουλέτα, καθώς πρυτανεύει στη συμπλήρωση του μηχανογραφικού η επιλογή της πόλης που επιθυμεί ο υποψήφιος και όχι των σπουδών που του ταιριάζουν.

Το τελευταίο δεκαήμερο εκατοντάδες χιλιάδες υποψήφιοι επέλεξαν, μετά από πολύωρες προσωπικές σκέψεις και οικογενειακές συσκέψεις, να σπουδάσουν κοντά στον τόπο της μόνιμης κατοικίας τους, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα την επιλογή των σπουδών που τους γοήτευαν. Με δεδομένο ότι η φοιτητική μέριμνα για οικονομικές σπουδές σε μια άλλη πόλη είναι ανύπαρκτη, οι φετινοί υποψήφιοι ζήτησαν περισσότερο παρά ποτέ σπουδές με επαγγελματικές προοπτικές στον τόπο διαμονής τους. Τα φετινά μηχανογραφικά όνειρα των υποψηφίων συμπληρώθηκαν με μοναδικό και απαράβατο όρο το κριτήριο της εντοπιότητας.

Αυτή η τεράστιας σημασίας ποιοτική διαφοροποίηση στη μέθοδο συμπλήρωσης του μηχανογραφικού δελτίου, δίκην ρουλέτας, είναι ικανή να επιφέρει έναν μικρό σεισμό στις βάσεις της εισαγωγής. Δεν έχει, δηλαδή, πια καμία σημασία αν θέλω να σπουδάσω Πολιτικός Μηχανικός, Μηχανολόγος, Μαθηματικός, Γεωπόνος ή Οικονομικά, αρκεί να διασφαλίσω την επιτυχία στην πόλη της επιλογής μου. Μέσα στην πρωτόγνωρη κρίση που βιώνουμε, στην οποία μάλιστα κάθε πρόβλεψη περί επαγγελματικής αποκατάστασης με τα μεταπολιτευτικά στερεότυπα είναι απαγορευτική, οφείλουμε να πούμε στους νέους μας, στη δική τους γλώσσα, ότι «δεν υπάρχει» πια ο βολικός διορισμός στο δημόσιο, που για πολλές δεκαετίες ήταν συνώνυμο της επαγγελματικής αποκατάστασης. Η μόνη, απλή και ειλικρινής προτροπή των δασκάλων και της οικογένειας συνοψίζεται στην πρόταση «σπούδασε αυτό που αγαπάς και διεκδίκησε το όνειρο με την εργασία και την αριστεία».

Κι αν το όνειρο της πρώτης επιλογής δεν γίνει πραγματικότητα, «φρόντισε να σπουδάσεις με τον καλύτερο τρόπο  στη σχολή που πέρασες, γιατί οι προσωπικές διαδρομές της επιτυχίας είναι μοναδικές». Η Maria Montessori ήταν η πρώτη Ιταλίδα που τελείωσε την Ιατρική Σχολή πριν από 1,5 αιώνα, αλλά διέπρεψε ως Παιδαγωγός και ο Bill Gates σπούδασε στη Νομική, αλλά τον κέρδισε η Πληροφορική.

Η αξία των σπουδών είναι δεδομένη και εμείς οι μεγαλύτεροι οφείλουμε να αποδείξουμε με αριθμούς και γεγονότα ότι καμία εφήμερη κρίση δεν μπορεί να ανακόψει την αναμφισβήτητη πρόοδο της επιστήμης και της κοινωνίας . Η ζωή τραβάει την ανηφόρα…

*Ο Γιώργος Χατζητέγας είναι εκπαιδευτικός