Στο ερώτημα Δημόσιο ή Ιδιωτικό Σχολείο, η πλειοψηφία των γονιών θα
απαντούσε: «Αν μπορούσαμε, Ιδιωτικό» ή «Δημόσιο με ‘τα καλά’ του
Ιδιωτικού». Δεν είναι περίεργο.
Τα πλεονεκτήματα του να φοιτά ένας
μαθητής σε Ιδιωτικό σχολείο είναι σημαντικά: Περισσότερες ώρες
ολοκληρωμένων μαθημάτων, χωρίς απεργίες και καταλήψεις, εκμάθηση
τουλάχιστον δύο ξένων γλωσσών στο πλαίσιο του σχολείου, ασφάλεια,
προσεγμένο περιβάλλον, μεταφορά των μαθητών με σχολικό, αξιόλογες
πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες. Όλα αυτά με το αζημίωτο –για
την ακρίβεια με ποσά που αγγίζουν τον έναν μισθό μηνιαίως.
Μειώσεις στα δίδακτρα, αρχίζουν, βέβαια, να γίνονται. Σύμφωνα με την Γενική Γραμματεία Εμπορίου του υπουργείου Ανάπτυξης,
τα λιγότερο γνωστά Ιδιωτικά σχολεία έχουν τον τελευταίο καιρό υποστεί
πλήγμα στους τζίρους τους, οπότε σε πολλές περιπτώσεις πρόκειται να
μειώσουν τα δίδακτρά τους έως και κατά 20%. Σε μεγάλα Ιδιωτικά
σχολεία της Αττικής, όμως, όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ μας, όχι μόνο
δεν γίνονται μειώσεις, αλλά και πολλοί είναι οι γονείς που ιδιαίτερα
στην πρώτη τάξη του Δημοτικού δυσκολεύονται να βρουν «θέση» για το
παιδί. Η εικόνα αυτή μεταφράζεται ως εξής: Οι οικογένειες με μεσαία
εισοδήματα, τα οποία υπέστησαν μειώσεις, αναγκάζονται να προτιμήσουν το
Δημόσιο σχολείο από ένα μικρό Ιδιωτικό, ενώ όσες συνεχίζουν να διατηρούν
κάποια οικονομική άνεση παραμένουν στα μεγάλα Ιδιωτικά, τουλάχιστον όσο
το παιδί φοιτά στο Δημοτικό. Δεν πρόκειται, βέβαια, για
γονείς-μεγιστάνες. Οι περισσότεροι απλά έχουν ακόμα τις δουλειές τους,
με δύο αξιοπρεπείς μισθούς, και προτιμούν να στερηθούν άλλες απολαύσεις
προκειμένου να παρέχουν στο παιδί την καλύτερη δυνατή εκπαίδευση.
Είναι, όμως, καλύτερη εκπαίδευση αυτό που πραγματικά παρέχει το Ιδιωτικό σχολείο ή χίλιες δύο άλλες παροχές, που κοστίζουν υπερβολικά, χωρίς τελικά να προσθέτουν κάτι στην ουσία της μάθησης; Έχει, δηλαδή, πραγματικά νόημα το Ιδιωτικό σχολείο;
Τι λένε οι γονείςΓια το Δημόσιο σχολείο
Η Μαρία στέλνει τις δύο κόρες της στο 113ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών, στην Πρώτη και Τρίτη τάξη Δημοτικού αντίστοιχα. «Τα πρώτα δύο χρόνια που η μεγάλη μου κόρη πήγε στο σχολείο, στην Α’ και Β’ Δημοτικού, αντιμετωπίζαμε σοβαρό πρόβλημα, γιατί το σχολείο τελείωνε στις 12.30 και μετά άρχιζε το ολοήμερο. Το ολοήμερο έχει σκοπό να απασχολεί τα παιδιά με δραστηριότητες όπως Αγγλικά, Καλλιτεχνικά, Υπολογιστές, από ειδικευμένους εκπαιδευτικούς αλλά και με παιχνίδι στο προαύλιο μετά την ώρα του μεσημεριανού φαγητού, το οποίο «στέλνει» ο κάθε γονιός καθημερινά με ταπεράκι και αυτό ζεσταίνεται από μία κυρία στην κουζίνα του σχολείου.
Δυστυχώς, ειδικευμένοι εκπαιδευτικοί για τις παραπάνω δραστηριότητες δεν υπήρχαν, οπότε οι δάσκαλοι του ολοήμερου αναλάμβαναν απλά να απασχολούν τα παιδιά με ό,τι γνώσεις είχε ο καθένας. Φέτος, όμως, το σχολείο έχει μπει σε ένα δοκιμαστικό πρόγραμμα στο πλαίσιο του οποίου το μάθημα γίνεται μέχρι τις 14.00, μετά είναι η ώρα του φαγητού και μετά ξεκινά το «ολοήμερο» με την έννοια του παιχνιδιού. Έτσι, έχουν έρθει οι κατάλληλοι δάσκαλοι, εγκαταστάθηκαν και κάποιοι υπολογιστές και γίνεται ένα υποτυπώδες μάθημα.
Ένα ακόμα βασικό πρόβλημα, το οποίο αντιμετώπισαν όλα τα Δημόσια σχολεία, ήταν φέτος η έλλειψη βιβλίων. Τα πρώτα βιβλία ήρθαν γύρω στα Χριστούγεννα και τα υπόλοιπα γύρω στο Πάσχα, οπότε τα παιδιά είχαν μόνο φωτοτυπίες. Επιπλέον, υπάρχει πρόβλημα και με την καθαριότητα: Μία μόνο γυναίκα είναι αδύνατο να καθαρίσει καλά ένα τριώροφο σχολείο με 300 παιδιά, οπότε ο Σύλλογος Γονέων αποφάσισε να συγκεντρώσει χρήματα για να έρθει κάποιο συνεργείο για καθαρισμό και απολύμανση. Τουλάχιστον υπήρχε θέρμανση τον Χειμώνα».
Ρωτάμε την Μαρία αν θα ήθελε να στείλει τα παιδιά της σε Ιδιωτικό Σχολείο «Αν είχα την οικονομική δυνατότητα θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη, όχι μόνο για να βρίσκονται σε καλύτερο και πιο καθαρό περιβάλλον, αλλά και για να έκαναν όλες αυτές τις δραστηριότητες που θα ήθελαν και που τώρα δεν μπορώ να τους προσφέρω –μόνο σε φροντιστήριο για Αγγλικά μπορώ να στέλνω τη μεγάλη μου κόρη αυτή τη στιγμή, γιατί αν περίμενα να τα μάθει από το σχολείο…»
Για το Ιδιωτικό σχολείοΗ Μαρκέλλα στέλνει τις δίδυμες κόρες της στην ΣΤ’ Τάξη γνωστού Ιδιωτικού Σχολείου της Εκάλης και δηλώνει πολύ ευχαριστημένη, τόσο από το επίπεδο σπουδών όσο και από τις επιπλέον παροχές του σχολείου. «Από τους βασικούς λόγους που εξαρχής επέλεξα να στείλω τα παιδιά σε Ιδιωτικό σχολείο ήταν το διευρυμένο ωράριο, το οποίο διαρκεί μέχρι τις 15.00. Τι θα έκαναν τα παιδιά από τις 12.30 και μετά που σχολάνε τα Δημόσια; Έπειτα, υπάρχει άριστη ασφάλεια στο σχολείο με συνεχή περιφρούρηση και έλεγχο στο ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει. Φυσικά, σημαντικό είναι και το πρόγραμμα φοίτησης του σχολείου, το πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό, το γεγονός ότι ήδη τα παιδιά έχουν ξεκινήσει να μαθαίνουν δεύτερη ξένη γλώσσα και δεν υπάρχει κανένας λόγος να πάνε και σε φροντιστήριο, οι άψογες πολιτισμικές δραστηριότητες κ.α.».
Με το οικονομικό θέμα, όμως, τι γίνεται; «Τελευταία, λόγω οικονομικής κρίσης, ακούω πολλούς γονείς να σκέφτονται σοβαρά να μεταφέρουν τα παιδιά στο Δημόσιο. Και δεν κρύβω ότι το σκέφτομαι και εγώ πολύ σοβαρά. Το κάθε παιδί κοστίζει 7.000 ευρώ ετησίως και δεν έχει γίνει λόγος από το σχολείο για μείωση διδάκτρων –τουλάχιστον δεν τα έχουν αυξήσει τα τελευταία 2-3 χρόνια. Με προβληματίζει, όμως, το αν θα υπάρχει στο Δημόσιο η ίδια ασφάλεια αλλά και κάποια ευρύτητα σχολικών και εξωσχολικών δραστηριοτήτων».
Τι λένε οι καθηγητές
Για το Δημόσιο σχολείο Η Μαρίνα υπήρξε μέχρι πρότινος εκπαιδευτικός σε Δημόσια σχολεία της Ανατολικής Αττικής. Όπως λέει, τα σημαντικά θετικά του Δημόσιου σχολείου, τα οποία κανένα Ιδιωτικό δε μπορεί να ξεπεράσει είναι η πολυφωνία των απόψεων και η δυνατότητα που δίνεται στα παιδιά να μετέχουν δωρεάν σε ό,τι γίνεται στην παιδεία και τον πολιτισμό. Η επικοινωνία καθηγητή και μαθητή είναι άμεση, χωρίς το οικονομικό άγχος. «Δηλαδή, ό,τι κάνεις για τον μαθητή το κάνεις αυθόρμητα και από ειλικρινές ενδιαφέρον γιατί δεν σκέφτεσαι το κέρδος». Όπως συμπληρώνει, «το Δημόσιο σχολείο είναι ο άμεσος εκφραστής της κυρίαρχης ιδεολογίας μιας χώρας σε κάθε επίπεδο».
Είναι, όμως, καλύτερη εκπαίδευση αυτό που πραγματικά παρέχει το Ιδιωτικό σχολείο ή χίλιες δύο άλλες παροχές, που κοστίζουν υπερβολικά, χωρίς τελικά να προσθέτουν κάτι στην ουσία της μάθησης; Έχει, δηλαδή, πραγματικά νόημα το Ιδιωτικό σχολείο;
Τι λένε οι γονείςΓια το Δημόσιο σχολείο
Η Μαρία στέλνει τις δύο κόρες της στο 113ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών, στην Πρώτη και Τρίτη τάξη Δημοτικού αντίστοιχα. «Τα πρώτα δύο χρόνια που η μεγάλη μου κόρη πήγε στο σχολείο, στην Α’ και Β’ Δημοτικού, αντιμετωπίζαμε σοβαρό πρόβλημα, γιατί το σχολείο τελείωνε στις 12.30 και μετά άρχιζε το ολοήμερο. Το ολοήμερο έχει σκοπό να απασχολεί τα παιδιά με δραστηριότητες όπως Αγγλικά, Καλλιτεχνικά, Υπολογιστές, από ειδικευμένους εκπαιδευτικούς αλλά και με παιχνίδι στο προαύλιο μετά την ώρα του μεσημεριανού φαγητού, το οποίο «στέλνει» ο κάθε γονιός καθημερινά με ταπεράκι και αυτό ζεσταίνεται από μία κυρία στην κουζίνα του σχολείου.
Δυστυχώς, ειδικευμένοι εκπαιδευτικοί για τις παραπάνω δραστηριότητες δεν υπήρχαν, οπότε οι δάσκαλοι του ολοήμερου αναλάμβαναν απλά να απασχολούν τα παιδιά με ό,τι γνώσεις είχε ο καθένας. Φέτος, όμως, το σχολείο έχει μπει σε ένα δοκιμαστικό πρόγραμμα στο πλαίσιο του οποίου το μάθημα γίνεται μέχρι τις 14.00, μετά είναι η ώρα του φαγητού και μετά ξεκινά το «ολοήμερο» με την έννοια του παιχνιδιού. Έτσι, έχουν έρθει οι κατάλληλοι δάσκαλοι, εγκαταστάθηκαν και κάποιοι υπολογιστές και γίνεται ένα υποτυπώδες μάθημα.
Ένα ακόμα βασικό πρόβλημα, το οποίο αντιμετώπισαν όλα τα Δημόσια σχολεία, ήταν φέτος η έλλειψη βιβλίων. Τα πρώτα βιβλία ήρθαν γύρω στα Χριστούγεννα και τα υπόλοιπα γύρω στο Πάσχα, οπότε τα παιδιά είχαν μόνο φωτοτυπίες. Επιπλέον, υπάρχει πρόβλημα και με την καθαριότητα: Μία μόνο γυναίκα είναι αδύνατο να καθαρίσει καλά ένα τριώροφο σχολείο με 300 παιδιά, οπότε ο Σύλλογος Γονέων αποφάσισε να συγκεντρώσει χρήματα για να έρθει κάποιο συνεργείο για καθαρισμό και απολύμανση. Τουλάχιστον υπήρχε θέρμανση τον Χειμώνα».
Ρωτάμε την Μαρία αν θα ήθελε να στείλει τα παιδιά της σε Ιδιωτικό Σχολείο «Αν είχα την οικονομική δυνατότητα θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη, όχι μόνο για να βρίσκονται σε καλύτερο και πιο καθαρό περιβάλλον, αλλά και για να έκαναν όλες αυτές τις δραστηριότητες που θα ήθελαν και που τώρα δεν μπορώ να τους προσφέρω –μόνο σε φροντιστήριο για Αγγλικά μπορώ να στέλνω τη μεγάλη μου κόρη αυτή τη στιγμή, γιατί αν περίμενα να τα μάθει από το σχολείο…»
Για το Ιδιωτικό σχολείοΗ Μαρκέλλα στέλνει τις δίδυμες κόρες της στην ΣΤ’ Τάξη γνωστού Ιδιωτικού Σχολείου της Εκάλης και δηλώνει πολύ ευχαριστημένη, τόσο από το επίπεδο σπουδών όσο και από τις επιπλέον παροχές του σχολείου. «Από τους βασικούς λόγους που εξαρχής επέλεξα να στείλω τα παιδιά σε Ιδιωτικό σχολείο ήταν το διευρυμένο ωράριο, το οποίο διαρκεί μέχρι τις 15.00. Τι θα έκαναν τα παιδιά από τις 12.30 και μετά που σχολάνε τα Δημόσια; Έπειτα, υπάρχει άριστη ασφάλεια στο σχολείο με συνεχή περιφρούρηση και έλεγχο στο ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει. Φυσικά, σημαντικό είναι και το πρόγραμμα φοίτησης του σχολείου, το πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό, το γεγονός ότι ήδη τα παιδιά έχουν ξεκινήσει να μαθαίνουν δεύτερη ξένη γλώσσα και δεν υπάρχει κανένας λόγος να πάνε και σε φροντιστήριο, οι άψογες πολιτισμικές δραστηριότητες κ.α.».
Με το οικονομικό θέμα, όμως, τι γίνεται; «Τελευταία, λόγω οικονομικής κρίσης, ακούω πολλούς γονείς να σκέφτονται σοβαρά να μεταφέρουν τα παιδιά στο Δημόσιο. Και δεν κρύβω ότι το σκέφτομαι και εγώ πολύ σοβαρά. Το κάθε παιδί κοστίζει 7.000 ευρώ ετησίως και δεν έχει γίνει λόγος από το σχολείο για μείωση διδάκτρων –τουλάχιστον δεν τα έχουν αυξήσει τα τελευταία 2-3 χρόνια. Με προβληματίζει, όμως, το αν θα υπάρχει στο Δημόσιο η ίδια ασφάλεια αλλά και κάποια ευρύτητα σχολικών και εξωσχολικών δραστηριοτήτων».
Τι λένε οι καθηγητές
Για το Δημόσιο σχολείο Η Μαρίνα υπήρξε μέχρι πρότινος εκπαιδευτικός σε Δημόσια σχολεία της Ανατολικής Αττικής. Όπως λέει, τα σημαντικά θετικά του Δημόσιου σχολείου, τα οποία κανένα Ιδιωτικό δε μπορεί να ξεπεράσει είναι η πολυφωνία των απόψεων και η δυνατότητα που δίνεται στα παιδιά να μετέχουν δωρεάν σε ό,τι γίνεται στην παιδεία και τον πολιτισμό. Η επικοινωνία καθηγητή και μαθητή είναι άμεση, χωρίς το οικονομικό άγχος. «Δηλαδή, ό,τι κάνεις για τον μαθητή το κάνεις αυθόρμητα και από ειλικρινές ενδιαφέρον γιατί δεν σκέφτεσαι το κέρδος». Όπως συμπληρώνει, «το Δημόσιο σχολείο είναι ο άμεσος εκφραστής της κυρίαρχης ιδεολογίας μιας χώρας σε κάθε επίπεδο».
Πηγή : in2life.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου