«Mαθήματα» από π. υπουργό Παιδείας σε μαθητές για το φανατικό κομματισμό

«Αδραξε» την ευκαιρία και τα είπε «έξω από τα δόντια» ο πρώην υπουρός Παιδείας Πέτρος Ευθυμίου όταν η προεδρεύουσα της συνεδρίασης στη Βουλή ανακοίνωσε ότι στα θεωρία βρίσκονται μαθητές των Τρικάλων: 

ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Ροδούλα Ζήση):
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, έχω την τιμή να ανακοινώσω στο Σώμα ότι παρακολουθούν τη συνεδρίασή μας από τα άνω δυτικά θεωρεία, αφού προηγουμένως ξεναγήθηκαν στην έκθεση της Αίθουσας «ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ» και ενημερώθηκαν για την ιστορία του κτηρίου και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας της Βουλής σαράντα μαθητές και μαθήτριες και δύο εκπαιδευτικοί από το 7ο Γυμνάσιο Τρικάλων. Είναι το πρώτο τμήμα.

Η Βουλή τους καλωσορίζει.

Υπάρχουν πολλοί Θεσσαλοί Βουλευτές σ’ αυτήν την Αίθουσα και ο κ. Χρήστος Μαγκούφης που είναι Βουλευτής του Νομού Τρικάλων του ΠΑΣΟΚ και ο κ. Σκρέκας Βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας του Νομού Τρικάλων.

(Χειροκροτήματα από όλες τις πτέρυγες της Βουλής)

Οι Υπουργοί Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Οικονομικών, Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Εσωτερικών, Εξωτερικών, Εθνικής Άμυνας, Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, Προστασίας του Πολίτη, Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Πολιτισμού και Τουρισμού και οι Αναπληρωτές Υπουργοί Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και Οικονομικών κατέθεσαν σχέδιο νόμου: «Βελτίωση Επιχειρηματικού Περιβάλλοντος – Νέα Εταιρική Μορφή – Σήματα – Μεσίτες Ακινήτων – Ρύθμισης θεμάτων Ναυτιλίας, Λιμένων και Αλιείας και άλλες διατάξεις».

Παραπέμπεται στην αρμόδια Διαρκή Επιτροπή.

Παρακαλώ τον κ. Πέτρο Ευθυμίου, Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑΣΟΚ, να λάβει το λόγο.

ΠΕΤΡΟΣ ΕΥΘΥΜΙΟΥ:  Ευχαριστώ, κυρία Πρόεδρε.
Βλέπω απέναντί μας αυτά τα νέα παιδιά και σκεφτόμουν ότι -δεν ισχύει στη διδασκαλία της σχολικής ιστορίας παρά μόνο σε γενικές γραμμές- αν πάνε στο Πανεπιστήμιο σε Ιστορικό Τμήμα θα ανακαλύψουν έκπληκτα ότι τους ανθρώπους που τους προτείνει η ελληνική πολιτεία, όλοι εμείς, να τιμούν ως μεγάλους, όλοι αυτοί οι άνθρωποι που θήτευσαν στο χώρο της πολιτικής πρόσφεραν στον τόπο. Καθώς μπαίνατε εδώ, αγαπητά παιδιά, είδατε δύο μεγάλους ανδριάντες, από τη μια μεριά το Χαρίλαο Τρικούπη, από την άλλη τον Ελευθέριο Βενιζέλο, δύο γίγαντες που έκαναν την Ελλάδα όπως είναι σήμερα. Ο ένας στις δεκαετίες του 1880 - 1890 και ο άλλος στο πρώτο μισό του εικοστού αιώνα. Αυτοί οι δύο γίγαντες με τη ψήφο του ελληνικού λαού έχασαν τις εκλογές ως κλέφτες. Ο κομματικός ανταγωνισμός, ο φανατισμός των τότε μέσων ενημέρωσης, η κομματική διαπάλη αυτούς τους γίγαντες που βλέπετε τώρα, που τους έχουμε και ορθά ως βάθρα της κοινωνίας μας και ως βάθρα της ιστορίας μας τους έκαναν να φύγουν σε εκλογές με την ψήφο του ελληνικού λάου «κάτω οι κλέφτες».

Ποιος όμως σήμερα σκέφτεται τον Χαρίλαο Τρικούπη ή τον Ελευθέριο Βενιζέλο ως κλέφτη; Αντίθετα και ορθά διδάσκεστε τη σημαντική συμβολή αυτών των δύο ακέραιων ανθρώπων στην πατρίδα και γι’ αυτό περπατάτε στις πόλεις σας σε δρόμους Χαριλάου Τρικούπη, Ελευθερίου Βενιζέλου, γιατί ακριβώς η ιστορία διδάσκει ότι αυτό που απομένει στα πράγματα είναι η αλήθεια.

Έτσι, λοιπόν, σήμερα ζούμε μια εποχή όπου σχεδόν όλα τα συστήματα στρέφονται στην απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών. Αυτήν τη φορά όμως δεν είναι τόσο η κομματική διαπάλη που εισάγει αυτήν την αμφιβολία, αυτήν την υπονόμευση του ενός στον άλλο. Δεν είναι ο κ. Σιούφας και ο κ. Ευθυμίου, που διαβάλουμε ο ένας τον άλλον, επειδή τυχαίνει να ανήκουμε σε διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές παρατάξεις. Αυτή τη φορά είναι άλλα συστήματα. Εύχομαι να μας άκουγαν σήμερα τα εκατομμύρια των πολιτών του ελληνικού λαού.

Δεν πρέπει να σκεφθούμε, γιατί -όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά διεθνώς- για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία συμβαίνει το εξής παράξενο; Και θα ήθελα να έχω την προσοχή και των συναδέλφων της Αριστεράς.

Όλες οι εξεγέρσεις στην ανθρώπινη ιστορία εστράφησαν κατά των Κυβερνήσεων. Και μια και είναι μόδα όλοι να αναφέρονται στην Αργεντινή, πού πήγε ο οργισμένος λαός της Αργεντινής; Πήγε στο Προεδρικό Μέγαρο, στην έδρα της Κυβέρνησης, της εκτελεστικής εξουσίας.

Δεν είναι λίγο παράξενο, ότι ενώ στα χιλιάδες χρόνια των ανθρώπινων κοινωνιών όποτε υπήρχε λαϊκή οργή εστρέφετο κατά της εκτελεστικής εξουσίας, αυτών που έχουν την ευθύνη για όσα δυσαρεστούν ή καταθλίβουν ή πιέζουν τους λαούς, είναι πρώτη φορά που σε όλο το δυτικό κόσμο, όλες αυτές οι διαμαρτυρίες, οι εξεγέρσεις, οι οποίες εδράζονται σε συστήματα που δεν έχουν επώνυμους φορείς, στρέφονται κατά των κοινοβουλίων; Πώς είναι δυνατόν στην παγκόσμια ιστορία οι κοινωνίες να έχουν μια ορισμένη, σταθερή συμπεριφορά και ξαφνικά την τελευταία δεκαετία όλα τα συστήματα αμφισβήτησης, καταδίκης, υπονόμευσης να στρέφονται κατά των κοινοβουλίων;

Κατά παράξενο τρόπο όμως, όταν είναι διαυγές τι ακριβώς πρέπει να χτυπηθεί, δεν επιλέγονται τα Κοινοβούλια, αλλά επιλέγεται πάλι η εκτελεστική εξουσία. Στη Ρωσία, για παράδειγμα, ενώ γίνονται εκλογές για τη Δούμα, για τη Βουλή, οι διαδηλωτές με αυτά τα συστήματα της κινητοποίησης από τα κάτω εστρέφοντο κατά του Κρεμλίνο, όχι κατά του κοινοβουλίου.

Είναι λίγο παράξενο να διαπιστώνει κανείς ότι μια ευρύτατη σύμπτωση οδηγεί για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία στην εστίαση, στην καταδίκη των θεσμών της αντιπροσώπευσης. Όταν ακούς στην Ελλάδα «Και οι τριακόσιοι είναι προδότες», «Και οι τριακόσιοι στην κρεμάλα» αυτό είναι πια όχι αμφισβήτηση αποφάσεων που λαμβάνει η Βουλή και εκτελεί η Κυβέρνηση, αλλά είναι αμφισβήτηση της υπόστασης ενός συστήματος αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Προφανώς, αν καταργηθεί η δημοκρατία καταργείται και ο λαός.

Επειδή ακούστηκαν εξαιρετικές τοποθετήσεις σε αυτήν την Αίθουσα –δεν θέλω να αδικήσω κανένα, γιατί υπήρξε ένας σπάνιος πλούτος συμβολής στον προβληματισμό- θέλω να επεκτείνω μια πλευρά του θέματος που έθεσε ο συνάδελφος εκ μέρους της Νέας Δημοκρατίας, ο Προκόπης Παυλόπουλος.

Σήμερα, μπορεί να φαίνεται ότι νομοθετούμε για την αναγκαία διαφάνεια στην πολιτική τάξη, στην πραγματικότητα, όμως, νομοθετούμε για τον τρόπο που πρέπει να ελέγχονται όλες οι εξουσίες. Διότι οι εξουσίες δεν βρίσκονται μόνο σε αυτήν την Αίθουσα και δεν είναι μόνο η εκτελεστική πλευρά που εφαρμόζει όσα η Βουλή νομοθετεί. Οι σημερινές εξουσίες είναι οικονομικές, είναι μιντιακές, είναι πολυποίκιλες και πολυδαίδαλες. Γι’ αυτό η σημερινή νομοθεσία πρέπει να θεωρηθεί  αφετηρία για την εγκαθίδρυση κανόνων διαφάνειας σε όλο το εύρος και σε όλο το φάσμα των πραγματικών μηχανισμών εξουσίας όσων βρίσκονται έξω απ’ αυτήν την Αίθουσα.

Θα ήθελα να συμπληρώσω, επειδή ακριβώς δεν είναι όλοι ίδιοι και ούτε όλα είναι τα ίδια και επειδή ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι κάθε φορά πρέπει να πάμε στα ουσιώδη και όχι στα επιφανειακά, να πάμε σε αυτά που έχουν νόημα για τον ελληνικό λαό και όχι σε αυτά που έχουν νόημα καμιά φορά μόνο για τα στενά συστήματα που συζητούν ορισμένα θέματα ανάμεσά μας, αυτή η νομοθεσία σήμερα κατ’ ουσίαν επικυρώνει το ότι όχι απλώς δεν είναι όλοι ίδιοι –ούτε όλοι είμαστε ίδιοι- αλλά ότι στην πολιτική πρέπει να προσέρχονται με υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια άνθρωποι, οι οποίοι έχουν να προσφέρουν και όχι να αντλήσουν.

Γι’ αυτό, άλλωστε, θέλουν να είναι διαυγείς, διαφανείς και ελέγξιμοι σε κάθε πράξη της ζωής τους, σε κάθε περίοδο της ζωής τους.

Έτσι, λοιπόν, όλοι μαζί σε αυτήν την Αίθουσα σήμερα λέμε στον ελληνικό λαό ότι πρέπει να έχει ο καθένας μας συνείδηση -όπως και έχουμε εδώ μέσα- ότι υπηρετούμε τον ελληνικό λαό και όχι τον εαυτό μας. Γι’ αυτό και θέλουμε να είμαστε ελέγξιμοι στο σύνολό μας και, όπως πιστεύω, αυτό θα είναι και η βάση ενός νέου συμβολαίου εμπιστοσύνης ανάμεσα στη Βουλή, στους αντιπροσώπους του λαού και στον ίδιο τον ελληνικό λαό, καθώς όρος και προϋπόθεση για να βγούμε από την κρίση είναι, όχι μόνο να προτείνουμε τις σωστές πολιτικές που διασφαλίζουν τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, αλλά να υπάρχει αξιοπιστία πίσω από την πρόταση.

Η αξιοπιστία ξεκινά από έναν ηθικό δεσμό, από μια ηθική προϋπόθεση, ότι όλοι εδώ μέσα παίρνουμε, πριν απ’ όλα, την ευθύνη να κάψουμε τα καλύβια πίσω μας σε ό,τι αφορά το άτομό μας και να είμαστε απλώς και μόνο στην υπηρεσία των συμφερόντων του ελληνικού λαού, για να στερεώσουμε την πατρίδα, να διασφαλίσουμε τα εθνικά και κοινωνικά συμφέροντα, για να βγούμε απ’ αυτήν την κρίση, όπως αξίζει του λαού μας. Να βγούμε δηλαδή και με οικονομική και κοινωνική δικαιοσύνη και με ανάπτυξη και με εδραίωση μιας δυνατής θέσης της Ελλάδας μέσα στην Ευρώπη και στον κόσμο, αποκαθιστώντας ταυτόχρονα την περηφάνια και την τιμή του ελληνικού λαού και των σημερινών γενιών και των γενιών που έρχονται.

Πιστεύω ότι σήμερα μπορώ να δώσω και εγώ με τη σειρά μου τα συγχαρητήρια στον Απόστολο Κακλαμάνη γι’ αυτήν την πρωτοβουλία, αλλά και να σημειώσω ότι σήμερα όλες οι πτέρυγες της Βουλής ήταν αντάξιες αυτής της πρωτοβουλίας.
Σας ευχαριστώ πολύ.

Πηγή : esos.gr