Ψίχουλα στις Σχολικές Επιτροπές

Από τον προηγούμενο Μάρτη ξέρουμε για τις καινούργιες Σχολικές Επιτροπές (αντί για μία Σχολική Επιτροπή για κάθε σχολείο, κάθε βαθμίδας, μία Σχολική Επιτροπή για όλα τα δημοτικά ανά Διαμέρισμα και μία για τα γυμνάσια-λύκεια). 

Δηλαδή, στην ουσία μιλάμε για την κατάργησή τους ή για το μαρασμό τους, αν αναλογιστούμε πόσα διαφορετικά προβλήματα αντιμετωπίζει κάθε σχολείο (συγχωνεύσεις σχολείων με μοναδικό κριτήριο τον περιορισμό των εξόδων, συνωστισμός στις αίθουσες από το μεγάλο αριθμό μαθητών, ελλιπής συντήρηση, παλαιότητα και ακαταλληλότητα κτιρίων, πολύ μικρά ή ανύπαρκτα προαύλια, αίθουσες εργαστηρίων που μετατρέπονται σε αίθουσες διδασκαλίας, μία καθαρίστρια για περισσότερα από 1.200 τετραγωνικά, έλλειψη ειδικευμένου προσωπικού για την αντιμετώπιση της μαθητικής παραβατικότητας, παντελής έλλειψη τάξεων ένταξης για τα παιδιά των μεταναστών και… και… και…). Αν, δε, προσθέσουμε: τις περικοπές στη χρηματοδότηση για την παιδεία, την πρόσληψη διδακτικού προσωπικού που δεν καλύπτει ούτε στο ελάχιστο τις ανάγκες που έχουν τα σχολεία, την ανικανότητα(;) της υπουργού να έχει έτοιμα τα βιβλία με την έναρξη της σχολικής χρονιάς (αρκετές χιλιάδες τόμων, όμως, τις έβγαλε στα βιβλιοπωλεία για να διαβάζουν τα παιδιά όσων δεν έχουν χτυπηθεί από την κρίση), φτάνουμε στο εξευτελιστικό σημείο να μοιράζουν στα παιδιά μερικές σελίδες φωτοτυπημένες, ελαττωματικά dvd και να τους δίνουν ηλεκτρονικές διευθύνσεις για να μελετήσουν από κει. Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, το κλείσιμο των σχολικών βιβλιοθηκών, αφού ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων (ΟΣΚ) συγχωνεύεται-καταργείται, όπως και ο Οργανισμός Εκδόσεων Σχολικών Βιβλίων (ΟΕΔΒ). Ο δήμαρχος Αθηνών, κ. Καμίνης, φρόντισε να βάλει κι αυτός το χεράκι του για να κάνει ακόμη πιο δυσχερή την κατάσταση των μαθητών και των γονιών τους: πήρε τα χρήματα που προορίζονταν για τα σχολεία και τα έβαλε σε άλλο λογαριασμό!

Υπάρχουν δύο τρόποι για να σπρώξεις στην αμάθεια τους μαθητές: α) να τους παρέχεις υπερβολικά πολλές γνώσεις, ώστε να αδυνατούν να τις επεξεργαστούν, να τις χωνέψουν και να τις κάνουν κτήμα τους και β) να τους παρέχεις ελάχιστες. Η κυρία Διαμαντοπούλου, προφανώς, διάλεξε τον δεύτερο.

Και ενώ οι Σχολικές Επιτροπές έχουν να αντιμετωπίσουν όλα αυτά τα προβλήματα, οι δικαιολογίες που προβάλλονται για τη μη λειτουργία τους είναι παιδιάστικες, για να μη χρησιμοποιήσω άλλο όρο, σεβόμενος το έντυπο που με φιλοξενεί: ελάχιστες Σχολικές Επιτροπές έχουν πλεόνασμα (κυρίως εξαιτίας της στενομυαλιάς των διευθυντών τους που δεν ξόδευαν τα χρήματα τα οποία έπρεπε να διατεθούν για την αρτιότερη συντήρηση των κτιρίων και για τη βελτίωση των συνθηκών μάθησης των παιδιών). Άλλες δεν χρωστάνε τίποτα και υπάρχουν μερικές που είναι χρεωμένες (κυρίως χάρη στην απόφαση των διευθυντών τους να ξοδεύουν τα χρήματα που τους διατίθεντο για να φέρουν στα σχολεία τους ό,τι θεωρείται απαραίτητο για να διευκολύνουν και να κάνουν πιο ευχάριστες και πιο δημιουργικές τις ώρες διδασκαλίας).

Όποιος έχει συμμετάσχει στις προηγούμενες Σχολικές Επιτροπές γνωρίζει ότι για να γίνουν οι απαιτούμενες εργασίες ώστε να κλείσουν τα βιβλία τους και να μεταφερθούν τα όποια πλεονάσματα ή χρέη στις καινούργιες, δεν απαιτούνται 6 ολόκληροι μήνες. Οπότε, ας την αφήσουμε αυτή τη δικαιολογία και ας ρίξουμε όλες μας τις δυνάμεις ώστε να τους αναγκάσουμε να τις θέσουν σε λειτουργία. Ναι, πράγματι, οι Σχολικές Επιτροπές έχουν να μοιράσουν ψίχουλα, αλλά επαφίεται σ’ εμάς να μην αφήσουμε δασκάλους και καθηγητές μόνους τους, να μην επιτρέψουμε σε κανέναν να αναγκάσει τους γονείς να βάλουν κι άλλο το χέρι στην τσέπη με τη δικαιολογία «Μα δεν υπάρχει τζάμι στην τάξη τους» ή «Ποιος θα πληρώσει για τη θέρμανση των παιδιών;»

Γιώργος Κασαπίδης,
μέλος Σχολικής Επιτροπής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης 6ου Διαμερίσματος

 Πηγή : inital.gr