Συνέντευξη του Υπουργού Παιδείας, στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Γιώργος Αυτιάς: Να καλημερίσουμε τον Υπουργό Παιδείας, τον κ. Αρβανιτόπουλο. Καλημέρα κ. Υπουργέ.

Υπουργός: Καλημέρα κ. Αυτιά. Καλημέρα και στους τηλεθεατές σας.

Ερ.: Να είστε καλά. Βλέπω σας έβαλε Παρασκευή στις 19.00 το βράδυ, ο Σαμαράς, εσάς.

 Γιατί θα δει Τετάρτη τέσσερις υπουργούς, δύο την Πέμπτη, τέσσερις την Παρασκευή και τρεις το Σάββατο. Σας έβαλε την Παρασκευή, 19.00 το βράδυ. Θα σας δει για θέματα Παιδείας.

Έκανε και μια δήλωση για τον κατώτατο μισθό. Ότι δεν θα υποχωρήσει κάτω από τα 586 ευρώ. Δείχνει και ένα σήμα στην Ευρώπη, ότι «μην με πιέζετε να μειώσω και άλλο τους μισθούς στην Ελλάδα, γιατί δεν μπορώ. Δεν αντέχω άλλο. Τι θα δώσω στους Έλληνες τελικά;»

Απ .: Νομίζω ότι είναι πολύ σημαντικό. Νομίζω ότι η κοινωνία δεν αντέχει άλλες περικοπές. Αυτό είναι γνωστό. Και νομίζω ότι οι ξένοι παράγοντες, έχουν αρχίσει να το αντιλαμβάνονται αυτό. Αυτό το οποίο έγινε στο περασμένο Υπουργικό Συμβούλιο, επίσης είναι πολύ σημαντικό. Διότι, γίνεται μια προσπάθεια συντονισμού, όσον αφορά τα θέματα της απορρόφησης των κονδυλίων του ΕΣΠΑ.

Και να πούμε ότι εδώ η κυβέρνηση έχει σημειώσει μια μεγάλη επιτυχία. Διότι συνολικά η απορρόφηση του ΕΣΠΑ, από όλα τα Υπουργεία, έχει ανέβει με πολύ καλούς ρυθμούς, και θα έλεγα ότι έχει φτάσει στο ποσοστό του 55%. Έχει ανέβει 6 μονάδες, και είναι 6 μονάδες πάνω από το μέσο όρο της Ευρώπης.

Άρα,  εδώ μιλάμε για ένα πολύ σημαντικό έργο το οποίο γίνεται.

Θα σας έλεγα ότι και στο δικό μου Υπουργείο, βρήκαμε την απορρόφηση στο 29% και έχει φτάσει περίπου στο 40%. Άρα, προσπαθούμε μέσα από αυτή την απορρόφηση των κονδυλίων, να δώσουμε μια ανάσα στους Έλληνες πολίτες.

Ερ .: Για αυτό έβαλε και τον κ. Βιρβιδάκη στη θέση αυτή, προκειμένου να επιταχύνει αυτό τον ρυθμό. Να φτάσει στους πολίτες το αποτέλεσμα, που δεν έχει φτάσει κ. Υπουργέ. Γιατί;

Γιατί εσείς το ξέρετε. Εξασφαλίσατε κονδύλια να τρώνε οι φοιτητές. Έχουμε συσσίτια πια στους φοιτητές. Έχουμε όλες αυτές τις εξελίξεις. Και έχουμε αυτές τις αλλαγές που γίνανε. Σας τα λέω επειδή γνωριζόμαστε από το ΄90, και το ξέρετε πάρα πολύ καλά.

Μου λέει μια μάνα, γεωπόνος στο επάγγελμα: «Γιώργο, αύριο θα έχεις τον Υπουργό Παιδείας, είμαι γεωπόνος στο ΑΠΘ. Δραστηριοποιούμαι στον ιδιωτικό τομέα. Με ποια λογική καταργείτε το δικαίωμα τον παιδιών, να σπουδάζουν εκεί που επέλεξαν, όταν μάλιστα αξιολογήθηκαν για αυτό, μέσω του νομικά κατοχυρωμένου θεσμού των Πανελλαδικών εξετάσεων;»

Ρωτώ λοιπόν. Θέλετε να τους δώσετε πτυχία με αντίκρισμα; Θέλετε να συνενώσετε σχολές για να έχουνε δουλειά  αύριο; Τι θέλετε μέσα από αυτήν την κίνηση; Και αν οι φοιτητές μετακινηθούν από τις Σέρρες στο Κιλκίς ή από τα Γρεβενά στην Κοζάνη. Ή αν κάνω λάθος, από τον Πύργο στην Πάτρα. Τι κίνητρο θα δώσετε στη χειμαζώμενη ελληνική οικογένεια;

Απ .: Να τα δούμε τα πράγματα από την αρχή, κ. Αυτιά.

Νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε, ότι αυτό το μοντέλο της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπως εξελίχθηκε τα τελευταία χρόνια, ξεχείλωσε. Δημιουργήθηκαν 40 Ιδρύματα, 536 τμήματα, και πολλές φορές τα γνωστικά αντικείμενα δεν λογοδοτούν ούτε σε επιστημονική αναγκαιότητα, ούτε στις αναπτυξιακές προοπτικές της χώρας. Μάλλον, αυτά τα πτυχία είναι ο προθάλαμος στην ανεργία. Είναι πτυχία με γνωστικά αντικείμενα, τα οποία έχουν οδηγήσει τους νέους μας, σε αυτά τα υψηλά ποσοστά ανεργίας σήμερα. Έπρεπε λοιπόν αυτό το σύστημα να εξορθολογιστεί. Έπρεπε να μαζέψουμε αυτό το ξεχείλωμα, να το νοικοκυρέψουμε, για να μπορέσουμε να δώσουμε γνωστικά αντικείμενα τα οποία θα είναι εφόδια στους νέους μας, για να μπορούν να βρουν εργασία. Και όχι μόνο εργασία. Αλλά να έχουν αποκτήσει και καλύτερη γνώση.

Ερ .: Αυτό ποιος το μελέτησε; Αυτό προκύπτει από έρευνα του Υπουργείου; Δηλαδή, αυτός που είναι για παράδειγμα στον Πύργο και σπουδάζει Μηχανολογία λέω τυχαία, θα πάει στην Πάτρα για να μπορεί να βρει δουλειά, επειδή είναι καλύτερο το Πανεπιστήμιο; Αυτό εννοείτε κ. Υπουργέ;

Απ .: Θα πάμε στις μεταφορές. Θα πάμε σε αυτό. Κατ αρχήν ομογενοποιήσαμε τα γνωστικά αντικείμενα. Να σας πω ένα παράδειγμα. Όσον αφορά τα θέματα Διοίκησης επιχειρήσεων στα ΑΕΙ, υπήρχαν περίπου 33-36 τμήματα.

Ερ .: Μάλιστα.

Απ .: Αντιληφθείτε τώρα τους αποφοίτους αυτών των τμημάτων, όταν έχουν το ίδιο γνωστικό αντικείμενο και από τα Πανεπιστήμια. Αυτό λοιπόν έπρεπε ουσιαστικά να μαζευτεί, να γίνουν ομογενή γνωστικά αντικείμενα, τα οποία θα δίνουν ευρύτερες δυνατότητες στους αποφοίτους για να βρούνε δουλειά.

Εκεί λοιπόν δύο τινά συμβαίνουν. Φτιάξαμε τις Σχολές Διοίκησης και Οικονομίας που δίνει στα παιδιά ένα ισχυρότερο πτυχίο και τα παιδιά όταν πηγαίνουν σε αυτό το τμήμα, επειδή αναφερθήκατε στο προηγούμενο γνωστικό αντικείμενο, δεν χάνουν το γνωστικό αντικείμενο τους στο τμήμα το οποίο εισήλθαν. Μπαίνει ως κατεύθυνση.

Ερ .: Αυτό το είπατε στα παιδιά κ. Υπουργέ;

Απ : Βεβαίως. Και το λέμε και το επαναλαμβάνουμε σήμερα.

Ερ .: Δηλαδή, έγινε ένας γόνιμος διάλογος; Να πείτε στο νέο, «έλα εδώ παιδάκι μου. Σου μιλώ ως πατέρας, ως δικός σου άνθρωπος. Αυτό που είσαι τώρα, αυτό που κάνεις εκεί, σου δίνει διαβατήριο ανεργίας. Εγώ δεν σου εγγυώμαι ότι αύριο θα βρεις δουλειά». Αλλά τους το εξηγήσατε, ώστε να το καταλάβουνε;

Απ .: Ακριβώς. Και τι λέμε κ. Αυτιά; Τι λέμε;  

Ότι «ελάτε παιδιά εδώ. Σπουδάζατε Δημόσιες Σχέσεις και Επικοινωνία. Μάλιστα. Το εντάσσουμε αυτό σε μια ευρύτερη κατηγορία της Σχολής Διοίκησης και Οικονομίας, και αυτό μένει ως γνωστικό αντικείμενο. Έχεις δηλαδή ευρύτερες δυνατότητες σήμερα, με ένα τέτοιο ισχυρότερο πτυχίο, να μπορέσεις να βρεις δουλειά. Και να αποκτήσεις μεγαλύτερες και ευρύτερες –αν θέλεις- γνώσεις».

Ερ .: Δηλαδή σήμερα μου λέτε ότι, συγχωνεύσεις έγιναν, ώστε να σταματήσουμε αυτό το κύμα των «άδειων» πτυχίων, των «κενών» πτυχίων, των «λευκών» πτυχίων;

Απ .: Ακριβώς. Ένας πολύ βασικός, είναι αυτός ο λόγος.

Ο δεύτερος κ. Αυτιά είναι το γεγονός ότι είχαμε μπροστά μας Τμήματα, με μηδενικό αριθμό  ΔΕΠ, με μηδενικό αριθμό διδασκόντων, ή με δύο ή τρεις διδάσκοντες.

Αντιλαμβάνεστε ότι εδώ, δεν έχω το ηθικό δικαίωμα να πάρω μια απόφαση που θα οδηγήσει τα παιδιά μας του χρόνου το Σεπτέμβριο, σε Τμήματα με μηδενικό αριθμό διδασκόντων.

Εδώ έπρεπε να δημιουργήσουμε ομογενή συγχωνευμένα τμήματα, ισχυρά τμήματα, τα οποία θα έχουν και μια κρίσιμη μάζα διδασκόντων.

Ερ .: Ερώτημα…

Απ .: Αν μου επιτρέπετε να πάω στο θέμα των μεταφορών που μου θέσατε. Γιατί εδώ υπάρχουν δύο στοιχεία.

Πρώτον η ομογενοποίηση των γνωστικών αντικειμένων, όσον αφορά κυρίως τα ΤΕΙ. Και θα δείτε ότι πέρα από τρεις ή τέσσερις περιπτώσεις, δεν υπήρξαν αντιδράσεις. Νομίζω ότι έχει γίνει αποδεκτό και από τους φοιτητές και από τους διδάσκοντες και ευρύτερα την κοινωνία, ότι τα ομογενοποιημένα γνωστικά αντικείμενα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.

Υπήρξαν δύο τρεις αντιδράσεις…  Αναφερθήκατε και εσείς, στο θέμα των μεταφορών. Αν η σχολή θα είναι στη Θεσσαλονίκη ή στις Σέρρες, αν θα είναι στην Πάτρα ή στο Μεσολόγγι και στον Πύργο.

Ερ .: Με το αντίστοιχο κόστος για τον γονιό.

Απ .: Εκεί λοιπόν, το θέμα των μεταφορών, που δεν αναιρεί αν θέλετε την ομογενοποίηση και τη συγχώνευση των τμημάτων, είναι ένα θέμα το οποίο εξετάζουμε για να βρούμε τη βέλτιστη εκδοχή.

Εκεί που θα υπάρξουν τελικά μεταφορές, μαθητών, φοιτητών, θα υπάρξει μέριμνα, από το Υπουργείο, ώστε να υπάρξει επιδότηση, να μην υπάρξει το κόστος.

Αλλά το όφελος για την οικογένεια και τον φοιτητή, τον σπουδαστή, θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το πρόσκαιρο κόστος το οποίο θα επιβαρυνθούμε εμείς ως Πολιτεία. Το όφελος είναι, ότι αυτό το υψηλό ποσοστό ανεργίας, το οποίο οδηγεί σε μια έξοδο των νέων μας, σε μια νέα μετανάστευση, και χάνουμε τον ανθό της κοινωνίας μας, θα σταματήσει.

Ερ .: Ξέρω ότι βλέπετε το μακροπρόθεσμο αλλά σου λέει ο γονιός:  «Έστειλα το παιδί στον Πύργο, για παράδειγμα. Του νοίκιασα σπίτι, κάνει δείχνει κλπ. Τώρα πρέπει να πάει στην Πάτρα. Ή θα πρέπει να ξενοικιάσω από τον Πύργο, και να πάει στην Πάτρα, ή κάθε μέρα από τον Πύργο, να πηγαίνει στην Πάτρα με ένα μεγάλο κόστος για μένα. Ποιο είναι το αντίκρισμα του κράτους όταν μου λέει, «πάνω η ΔΕΗ, πάνω τα ενοίκια, πάνω οι φόροι, πάνω το ένα, πάνω το άλλο».

 Υπάρχει μέριμνα για αυτές τις οικογένειες κ. Υπουργέ;

Απ .: Εάν από τους 250.000 φοιτητές υπάρξει ανάγκη στο τέλος να μεταφερθούν κάποιοι 5.000-10.000, θα δούμε πόσοι είναι θα υπάρξει μέριμνα από την Πολιτεία, θα υπάρξει επιδότηση, ώστε να μην επιβαρυνθεί η μέση ελληνική οικογένεια. Σε αυτό είμαι ξεκάθαρος.

Ερ .: Τώρα. Εσείς κ. Υπουργέ, σπουδάσατε Νομικά, έτσι δεν είναι;

Απ .: Πολιτικές Επιστήμες, Διεθνείς Σπουδές-Διεθνείς Σχέσεις.

Ερ .: Το γουστάρατε το αντικείμενο. Σας άρεσε. Και ο Δημητρακόπουλος σπούδασε Νομική γιατί ήθελε να γίνει δικηγόρος. Ο Μουζάκης σπούδασε οικονομικά, γιατί ήθελε να γίνει λογιστής. Η Μάγδα σπούδασε δημοσιογράφος γιατί το ήθελε.

Λένε τα παιδιά: Για βάστα, τώρα Κωνσταντίνε Αρβανιτόπουλε. Ωραίος είσαι, κύριος είσαι, μιλάς μαζί μας… Εγώ πήγα για Δημοσιογράφος, πήγα για Μηχανικός, και ξαφνικά με στέλνεις Διοίκηση Επιχειρήσεων. Μα εγώ θέλω εκείνο που πήγα. Εκείνο για το οποίο έδωσα εξετάσεις. Εκείνο για το οποίο υπήρχε θεσμοθετημένη βούληση του κράτους. Γιατί με πας εκεί;

Δηλαδή αν εμένα μου το κάνανε αυτό, θα έλεγα: «Γιατί μου το κάνεις αυτό Αρβανιτόπουλε. Πείσε με, ότι έχεις δίκιο».

Απ .: Δύο απαντήσεις κ. Αυτιά.

Μιλάμε κυρίως για τα ΤΕΙ και σε σημειακές περιπτώσεις για τα Πανεπιστήμια, αλλά κυρίως για τα ΤΕΙ. Αυτά τα γνωστικά αντικείμενα και αυτός ο κατακερματισμός που έγινε, θεσμοθετήθηκε με ένα τρόπο ο οποίος δεν λογοδοτούσε σε καμία μελέτη, σε καμία έρευνα. Δηλαδή ερχόταν, εγώ ο καθηγητής, ο βουλευτής, ο δήμαρχος, πείθανε τον Πρόεδρο του ΤΕΙ, δημιουργούνταν ένα νέο γνωστικό αντικείμενο , ένα νέο Τμήμα, το οποίο θεσμοθετούνταν μέσα από μια πράξη του Υπουργού και ένα Προεδρικό Διάταγμα. Αυτό δεν λογοδοτούσε σε καμία μελέτη.

 Οι μελέτες εμάς μας έδειξαν τι:

Ότι χωρίς να αλλάζουμε κατ ουσίαν τα γνωστικά αντικείμενα των παιδιών, από αυτά τα οποία εισήλθαν, τα τοποθετούμε μέσα στην ευρύτερη και διεθνώς κατοχυρωμένη οικογένεια γνωστικών αντικειμένων. Τους δίνουμε μια ευρύτερη δυνατότητα όσον αφορά στον επαγγελματικό τους προσανατολισμό και κρατάμε ως κατεύθυνση που αναγράφεται στο πτυχίο τους, και το γνωστικό αντικείμενο για το οποίο εισήλθαν. Έτσι λοιπόν, έναν ο οποίος μπήκε σε ένα τμήμα Δημοσίων Σχέσεων και Επικοινωνίας, και τον τοποθετούμε σε μια Σχολή Δημόσιας Διοίκησης και Οικονομίας στο πτυχίο του, θα αναγράφεται ως κατεύθυνση και οι Δημόσιες Σχέσεις και Επικοινωνία, για το οποίο εισήλθαν στο ΤΕΙ.

Άρα, το παιδί αυτό ωφελείται.

Ερ .: Δεν το χάνει…

Απ .: Γιατί και ευρύτερες δυνατότητες επαγγελματικής αποκατάστασης έχει και διατηρεί το γνωστικό αντικείμενο για αυτό το οποίο εισήλθε στο ΤΕΙ, ασχέτως εάν αυτό το γνωστικό αντικείμενο λογοδοτούσε σε μια τετραετή φοίτηση.

Γιατί προσέξτε και κάτι: Όταν έχετε το ίδιο γνωστικό αντικείμενο και στα Πανεπιστήμια και στη Μεταλυκειακή και στα ΙΕΚ ,και το  έχεις και στα ΤΕΙ, αντιλαμβάνεστε ότι συμπιέζεται το παιδί αυτό και το πτυχίο του, όταν βγει στην αγορά εργασίας.

Εμείς λοιπόν προσπαθούμε να του δώσουμε δυνατότητες μεγαλύτερης επαγγελματικής αποκατάστασης.

Ερ .: Μου λέτε σήμερα λοιπόν, εγώ δεν θέλω να δίνω «λευκά» πτυχία. Δηλαδή θέλω πτυχία με αντίκρισμα. Αυτό το δέχομαι.

Απ .: Ακριβώς. Ιδίως κ. Αυτιά όταν η ανεργία των νέων βρίσκεται σε αυτά τα υψηλά ποσοστά. Και ένας λόγος για τον οποίο βρίσκεται είναι αυτός. Ότι τα πτυχία αυτά δεν έχουν αντίκρισμα.

Ερ .:  Ένα λεπτό κ. Υπουργέ. Εγώ θέλω το εξής. Εγώ θέλω από τον Κωνσταντίνο Αρβανιτόπουλο, να με διαβεβαιώσει σήμερα ότι το παιδί που μπήκε σε αυτή τη σχολή, που ήθελε να τελειώσει για παράδειγμα Ηλεκτρονικός Μέσων Ενημέρωσης, ή οτιδήποτε άλλο, σε αυτό που θα μετακινηθεί που θα είναι ένας άλλος κλάδος, θα εμπεριέχεται και το μεράκι του μέσα, που αυτό θέλει να υπηρετήσει.

Απ .: Απολύτως. Απολύτως. Δεν μπορεί να είναι διαφορετικά. Απολύτως.

Ερ .: Μάλιστα. Τώρα θέλω το εξής.

Δώσατε μια μεγάλη μάχη για το φοιτητικό επίδομα. Και μαθαίνω, ότι τα 1.000 ευρώ θα δοθούν στους φοιτητές κ. Υπουργέ. Είναι μεγάλη υπόθεση και μεγάλο αποκούμπι, τα λέγαμε και με τον Δημητρακόπουλο ,τον φίλο σας, πριν από λίγη ώρα. Πόσο σημαντικό είναι για μια οικογένεια τα 1.000 ευρώ σήμερα, όταν βλέπετε ότι οι μισθοί είναι 586 ευρώ. Μαθαίνω ότι κινάτε όλη τη διαδικασία, επιταχύνετε όλο αυτό το ρυθμό, ώστε να πάνε αυτά τα λεφτά στους γονείς. Κάντε το όσο γίνεται γρηγορότερα κ. Υπουργέ.

Απ .: Έτσι είναι κ. Αυτιά. Και να πούμε δυο τρία πράγματα. Ότι και με τις μετεγγραφές τις οποίες θεσμοθετήσαμε, δίνουμε μια ανάσα στις οικογένειες, που δεν μπορούσαν να διατηρήσουνε νοικοκυριά σε πολλές πόλεις. Διπλασιάσαμε την σίτιση. Αυξάνουμε τις φοιτητικές κλίνες.

Ερ .: Πόσοι φοιτητές σιτίζονται δωρεάν από το πρώτο έτος;

Απ.: Έχουμε ένα μεγάλο αριθμό φοιτητών. Τον έχουμε διπλασιάσει αυτή τη στιγμή. Αυτό μπορώ να σας πω. Είναι πολύ μεγάλος ο αριθμός. Προσπαθούμε να προσθέσουμε και άλλο. Γιατί οι ανάγκες, ξέρετε μπορεί εμείς να διπλασιάσαμε τον αριθμό, αλλά έχει πολλαπλασιαστεί η ζήτηση. Και προσπαθούμε συνεχώς, μέσα στα πλαίσια αυτής της κρίσης, να μπορούμε όσο το περισσότερο δυνατότητα σίτισης σε περισσότερους φοιτητές.

Επίσης να σας πω, ότι και τις κλίνες των εστιών προσπαθούμε να αυξήσουμε. Και για αυτό κ. Αυτιά προσπαθούμε, με τις δυο εξεταστικές τις εμβόλιμες των επί πτυχίω που δώσαμε, να απαλλάξουμε τα Πανεπιστήμια από τους αιώνιους φοιτητές γιατί αυτό θα μας δώσει τη δυνατότητα στέγασης περισσότερων φοιτητών. Γιατί πολλοί αιώνιοι φοιτητές καταλαμβάνουν εστίες, και τα παιδιά δεν μπορούν να έχουν τη δυνατότητα στέγασης.

Ερ : κ. Υπουργέ. Αυτά που λέτε σήμερα. Γιατί δεν παίρνετε το αυτοκίνητό σας να κάνετε μια στάση στον Πύργο, να κάνετε μια στάση στο Αγρίνιο, μια στάση στην Κοζάνη, μια στάση στην Καστοριά, και να μιλήσετε με τα παιδιά. Διότι και εσείς, έχετε διδάξει σε παιδιά και ξέρετε τον τρόπο με τον οποίο μπορείτε να επικοινωνήσετε.

Να πείτε για παράδειγμα στο φοιτητή: «Έλα εδώ παιδάκι μου, θα μάθαινες αυτό. Τώρα διευρύνεται ο κύκλος σου. Θα έχεις κάτι παραπάνω. Θα έχεις ένα πτυχίο με πιο πολλά πόδια. Θα στηρίζεσαι καλύτερα». « Ή να πείτε στο γονιό, έλα εδώ Γιάννη, Κώστα, Δημήτρη. Ναι, ζεις κάτω από μια πίεση οικονομική. Σου βάζουμε φόρο στη ΔΕΗ, σου βάζουμε στο σπίτι, σου μειώσαμε το μισθό, μειώσαμε τη σύνταξη του παππού και της γιαγιάς. Αλλά εμείς θα στηρίξουμε αυτή τη μετακίνηση του παιδιού». Αποκεντρώστε τους συνεργάτες σας. Δόξα το Θεό, έχετε τόσο κόσμο στο Υπουργείο. Να μάθουν αυτή τη νέα εξέλιξη.

Απ .: Δύο πράγματα πάνω σε αυτό κ. Αυτιά.

Καταρχήν γίνεται ένας διάλογος εδώ και 4-5 μήνες, ο οποίος είναι ουσιαστικός, όχι προσχηματικός. Έχουμε κάθε μέρα, βλέπουμε φορείς από κάθε πόλη. Βλέπουμε Πανεπιστημιακούς, βλέπουμε συναδέλφους, βλέπουμε Προέδρους, βλέπουμε Πρυτάνεις, βλέπουμε Δημάρχους, βλέπουμε Βουλευτές, βλέπουμε νεολαίους, βλέπουμε φοιτητές, σπουδαστές. Κάθε μέρα γίνεται αυτό εδώ και 3 μήνες.

Το δεύτερο είναι ότι έχουμε ανοίξει ένα διαδικτυακό κόμβο, που απαντάμε σε όλα τα ερωτήματα τα οποία τίθενται. Υπάρχει ένας διαδικτυακός κόμβος στο Υπουργείο Παιδείας και γίνεται μια ανταλλαγή και οι νέοι και οι νέες συμμετέχουν και απαντάμε.

Ερ: Εγώ σας έστειλα όλα τα email των παιδιών, για να δείτε τι ακριβώς μου είπαν, για να λάβετε γνώση από τη βάση.

Απ: Βεβαίως.

Ερ: Υπάρχουν πολλά ερωτήματα, κ. Υπουργέ.

Απ: Βεβαίως και απαντάμε.

Ερ: Υπάρχουν πολλά ερωτήματα από γονείς και θέλω να επικοινωνήσετε με τον κόσμο, γιατί αυτή είναι και η ουσία της πολιτικής. Αυτή είναι η ουσία της πολιτικής.

Απ: Έτσι είναι και αυτός ο διάλογος, το επαναλαμβάνω, δεν είναι προσχηματικός. Διότι κάποιοι έλεγαν στην αρχή ότι δεν κάνουμε διάλογο. Τώρα που κάνουμε διάλογο και είμαστε ανοιχτοί στο διάλογο…  Γιατί αυτό το οποίο προέχει, κ. Αυτιά, είναι να βρούμε το βέλτιστο κοινό τόπο. Δεν πρόκειται για μία ιδεοληψία του νυν Υπουργού ότι θέλει να κάνει μία αλλαγή. Εδώ θέλουμε να βρούμε το βέλτιστο κοινό τόπο, για να μπορέσουμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας καλύτερες ευκαιρίες. Άρα είμαστε ανοιχτοί στο διάλογο, συνεχίζεται ο διάλογος. Αύριο θα δούμε την Επιτροπή Μορφωτικών υποθέσεων του ΠΑΣΟΚ, που έχει συγκεκριμένες προτάσεις, την Τρίτη θα δούμε τη ΔΗΜΑΡ, που έχει καταθέσει πολύ σημαντικές προτάσεις. Όλα αυτά τα συμπεριλαμβάνουμε, ώστε στο τέλος του μηνός να έχουμε το τελικό Σχέδιο.

Αλλά επαναλαμβάνω, η μόνη μας μέριμνα, ο μόνος μας γνώμονας είναι να μπορέσουμε στον ανθό της κοινωνίας, στους νέους ανθρώπους, να δώσουμε τη δυνατότητα να σπουδάζουν σε Τμήματα με καθηγητές, όχι «κουφάρια αδειανά», σε Τμήματα με αναβαθμισμένα πτυχία, που θα τους δώσουν και γνώση και καλύτερη δυνατότητα επαγγελματικής αποκατάστασης.

Γιώργος Αυτιάς: Αυτό το καταγράφω και θα συνεχίσουμε αυτή την κουβέντα. Μάγδα, έχεις ένα ρουσφέτι από την Ήπειρο;

Μάγδα Τσέγκου: Όχι, δεν έχω ρουσφέτι, έχω μηνύματα από την Ήπειρο. Καλημέρα, κ. Υπουργέ.

Κ. Αρβανιτόπουλος: Καλημέρα σας.

Ερ: Είναι πολύ σημαντικό που είστε σήμερα κοντά μας, γιατί την προηγούμενη Κυριακή φιλοξενήσαμε στην εκπομπή μας φοιτητές από δύο διαφορετικές πόλεις. Μας έθεσαν πολλά ζητήματα, που απ’ ότι παρατήρησα, στα περισσότερα απαντήσατε και αυτό σας τιμά ιδιαίτερα.

Μου έστειλαν, λοιπόν, τώρα ένα μήνυμα, από την Ήπειρο, από την ιδιαίτερη πατρίδα μου, την Πρέβεζα. Συναντηθήκατε προχθές με τον Στράτο Ιωάννου, τον Αντιπεριφερειάρχη Ηπείρου και μας λένε εδώ να σας μεταφέρουμε ότι: Για να μπορέσει κάποιος να κάνει μεταπτυχιακό, χρειαζόταν πρώτα να κάνει εσωτερική αξιολόγηση, που είναι πολύ σημαντικό. Αυτό είναι δύσκολο και κοπιαστικό, κρατάει πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Κρατάει περίπου δύο χρόνια. Αυτό έχει γίνει επιτυχώς. Τώρα, όμως, χρειάζεται και εξωτερική αξιολόγηση, η οποία εδώ και δύο χρόνια δε γίνεται λόγω έλλειψης χρημάτων. Δε φταίτε εσείς γι’ αυτό, προς Θεού. Μπορείτε να δεσμευτείτε ότι λόγω της συγχώνευσης των δύο Τμημάτων σε ένα, θα χρειαστεί να ξαναγίνει εσωτερική αξιολόγηση και θα πάμε δύο χρόνια πίσω; Τι θα γίνει με αυτή την περίπτωση;

Απ: Όχι, δε θα πάμε δύο χρόνια πίσω και να σας πω ότι και η εξωτερική αξιολόγηση, η οποία είχε σταματήσει, τώρα με την ανασυγκρότηση της ΑΔΙΠ, της Αρχής για τη Διασφάλιση Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση, ξαναρχίζει και άρα όλη αυτή η διαδικασία θα πάει εντάξει.

Ερ: Εσείς, δηλαδή, δεσμεύεστε ότι θα γλιτώσουμε αυτό το χρονικό διάστημα, που είναι και πάρα πολύ μεγάλο, των δύο ετών;

Απ: Βεβαίως. Δεν υπάρχει τόσος χρόνος για χάσιμο.

Ερ: Ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σας. Και κάτι άλλο. Πεντακόσια παιδιά στην Πρέβεζα δεν έχουν σίτιση. Και όχι μόνο στην Πρέβεζα. Δανείζομαι την περιοχή μου, γιατί είμαι από εκεί και επειδή το ξέρω καλά το θέμα, το αναφέρω. Υπάρχουν κι άλλες περιοχές που παιδιά δεν έχουν σίτιση, γιατί δεν υπάρχουν χρήματα. Τι θα γίνει μ’ αυτό το πολύ μεγάλο θέμα; Γιατί, κ. Υπουργέ, αυτό το οικονομικό βάρος της σίτισης των παιδιών είναι τεράστιο και το επωμίζονται οι γονείς.

Απ: Είναι τεράστιο

Ερ: Δηλαδή, ο γονιός αναγκάζεται να δίνει περισσότερα χρήματα στο παιδί, που έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να το στηρίξει.

Απ: Έτσι είναι.

Ερ: Τι κάνουμε γι’ αυτό το θέμα, κ. Υπουργέ;

Απ: Μέσα στο πλαίσιο αυτής της κρίσης και με όλες τις περικοπές, κατορθώσαμε, όπως σας είπα, να διπλασιάσουμε τους δικαιούχους, το ξέρω ότι δεν φτάνει, προσπαθούμε να εξοικονομήσουμε πόρους, για να δώσουμε όσες περισσότερες δυνατότητες, σε όσο το δυνατόν περισσότερους φοιτητές και φοιτήτριες, να μπορέσουν να έχουν αυτό το προνόμιο της σίτισης.

Ερ: Δηλαδή, κ. Υπουργέ, υπάρχει περίπτωση μέχρι το τέλος της χρονιάς…

Απ: Όσο μπορούμε, μέσα στα πλαίσια της κρίσης, να δώσουμε δυνατότητες σε περισσότερους δικαιούχους.

Ερ: Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Κύριε Υπουργέ, ένα βράδυ να φέρω εδώ καμία 50αριά φοιτητές από όλη την Ελλάδα, να κάτσουμε να κουβεντιάσουμε, να βάλετε το τζινάκι σας, το πουκαμισάκι σας και να τα πούμε όμορφα και καλά;

Απ: Μετά χαράς.

Ερ: Χαμογελάει ο κ. Δημητρακόπουλος.

Μιχάλης Δημητρακόπουλος: Πρέπει να εξάρουμε το έργο που κάνει ο κ. Αρβανιτόπουλος αυτή τη στιγμή στο Υπουργείο Παιδείας, είναι τεράστιας σημασίας.

Γιώργος Αυτιάς: Ζηλεύουν τώρα οι άλλοι Υπουργοί, μην το λέτε έτσι.

Μιχάλης Δημητρακόπουλος: Όχι, όχι. Και θα πρέπει να εξάρουμε τη θεσμική προσπάθεια, την οποία κάνει και θα ήθελα να παρακαλέσω, έχοντας την ευκαιρία να μιλήσω με τον κ. Υπουργό, να τον ρωτήσω. Όταν πηγαίνουμε στο εξωτερικό - Γαλλία, Αγγλία…

Γιώργος Αυτιάς: Να το κάνουμε μετά το διάλειμμα; Πέντε λεπτά από το χρόνο σας, κ. Υπουργέ.

Κ. Αρβανιτόπουλος: Βεβαίως.

Γιώργος Αυτιάς: Και θέλω να μου πείτε, ο Σαμαράς εκεί που θυμώνει και ρίχνει τα ραβασάκια στον κάθε Υπουργό, τι γίνεται στο Υπουργικό Συμβούλιο.

Γρήγορο διάλειμμα και επανερχόμαστε. 

**********

Ερ: Είμαστε εδώ, με τον Υπουργό Παιδείας, τον κ. Αρβανιτόπουλο. Έχουμε δεχτεί 60 μηνύματα για τις μετεγγραφές και συνεχώς, όσο περνάει η ώρα αυξάνονται. Μου λένε πολλοί γονείς, «έχουμε δύο παιδιά που σπουδάζουν, το ένα στην Πάτρα, το άλλο στη Θεσσαλονίκη, το ένα στη Σάμο, το άλλο στον Πειραιά. Το ένα στην Αλεξανδρούπολη, το άλλο στην Αθήνα. Αλλά δεν υπάρχει σε κανένα από αυτά τα δύο σημεία το αντίστοιχο τμήμα, για να είναι μαζί. Τι γίνεται σ’ αυτή την περίπτωση; Τι μπορεί να γίνει;»

Κάθε περιοχή στέλνει και το δικό της μήνυμα. Για το Πανεπιστήμιο στη Νάουσα, δεν έχει υποδομές, δεν έχει θέρμανση, δεν έχει εστιατόριο και πολλοί φοιτητές θέλουν να φύγουν. Είναι αυτό που λέγατε πριν από λίγη ώρα, που δεν υπάρχουν καθηγητές, δεν υπάρχουν υποδομές, ο κάθε βουλευτής ήθελε να κάνει ένα Πανεπιστήμιο στην περιοχή του ανεξάρτητα από ο,τιδήποτε. Το έχει πει και ο Μιχάλης Δημητρακόπουλος αυτό. Λοιπόν, εδώ τώρα, πώς μαζεύεται αυτή η κατάσταση; Τι γίνεται; Δηλαδή έχουμε «λευκά πτυχία» και «κουφάρια» Πανεπιστήμια; Τι γίνεται;

Απ: Γι’ αυτό, λοιπόν, κάνουμε αυτή την προσπάθεια και θέλω κ. Αυτιά, εν κατακλείδι, να δώσω μία διαβεβαίωση στην ελληνική οικογένεια. Και στους γονείς και στους φοιτητές. Ότι η ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας θα έχει κάνει ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση και θα είναι προς όφελος των νέων ανθρώπων, γιατί λογοδοτούμε απέναντι στην ελληνική οικογένεια, όσον αφορά το μέλλον των παιδιών μας. Θα είναι προς όφελος των νέων ανθρώπων, θα έχουμε ισχυρότερα Τμήματα, θα έχουμε κρίσιμη ακαδημαϊκή μάζα, θα έχουμε καλύτερες σπουδές και πιο ανταγωνιστικά πτυχία.

Γι’ αυτό πρέπει σιγά σιγά όλοι να κάνουμε αυτό το μεγάλο βήμα, για να μπορέσουν αύριο τα παιδιά μας να είναι σε καλύτερη θέση.

Ερ: Κύριε Υπουργέ, εγώ νομίζω ότι είναι ευκαιρία ο Σαμαράς να κάνει ένα δώρο στις οικογένειες που έχουν δύο παιδιά που σπουδάζουν. Και να το κάνει τώρα. Αυτή τη στιγμή, που ο κόσμος έχει μείωση μισθού, έχει αύξηση φόρων, έχει έκτακτες εισφορές, αντιλαμβάνεται αυτό τον αγώνα δρόμου που κάνει η χώρα. Να αποφασίσετε αυτή την εβδομάδα, όποια οικογένεια έχει δύο παιδιά και σπουδάζουν σε διαφορετικό σημείο, με ένα ύψος εισοδήματος που θα ορίσετε εσείς, 45.000 – 50.000 ευρώ, το ένα παιδί να τραβήξει το άλλο κοντά του και να τελειώσει αυτή η ιστορία. Θα είναι η μεγαλύτερη ανακούφιση και το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορέσετε να κάνετε ο Πρωθυπουργός της χώρας και εσείς στις οικογένειες που έχουν δύο παιδιά. Ας το τολμήσει και ας τραβήξει μπροστά. Πόσο πια θα επιβαρυνθούν οι Σχολές; Πόσο παραπάνω δηλαδή; Τι κακό θα γίνει;

Απ: Κάναμε ένα μεγάλο βήμα με τη θεσμοθέτηση των μετεγγραφών, θα δούμε και με τη συγχώνευση των Τμημάτων, την τελική εικόνα, και όταν έχουμε την τελική εικόνα, θα δούμε αν χρειάζεται περαιτέρω ρύθμιση. Αλλά αυτό το κοιτάζουμε με μεγάλη προσοχή.

Ερ: Όταν βάζεις όριο τα 45.000 ευρώ για το επίδομα. Κύριε Δημητρακόπουλε, αυτή την ιδέα πώς τη βλέπετε; Διότι ο Σαμαράς θέλει σημειώματα από Υπουργούς. Να πάρει και ένα εξωθεσμικό σημείωμα για παράδειγμα. Ένα όριο 45.000 εισοδήματος, ό,τι κι αν γίνεται, όπου κι αν είναι το ένα παιδί, να τραβήξει το άλλο. Τελειώσαμε, κύριε Υπουργέ! Ξεκουράσατε την ελληνική οικογένεια από αυτά τα βάρη. Ακούγεται άσχημα αυτό;

Μιχάλης Δημητρακόπουλος: Και αυτό συνέβαινε. Κύριε Αυτιά, αυτό συνέβαινε για πάρα πολλά χρόνια. Όταν μία οικογένεια είχε δύο και τρία παιδιά, το ένα παιδί να τραβάει για λόγους καθαρά οικονομικούς τα υπόλοιπα αδέλφια του. Δεν είναι κάτι που εσείς εισηγείστε για πρώτη φορά στον Υπουργό. Έχει παρελθόν αυτή η νομοθετική ρύθμιση και αντιμετώπιση των οικογενειών με δύο και τρία παιδιά.

Ερ: Μπορεί να γίνει αυτό, και κόστος δημοσιονομικό, «μηδέν». Δεν υπάρχει κανένα κόστος δημοσιονομικό. Εκεί που ο καθηγητής διδάσκει σε 50 παιδιά, θα διδάσκει σε 53, σε 54. Θα κουραστεί επειδή θα είναι 54 οι φοιτητές; Γι’ αυτό, κάντε το. Τραβήξτε μπροστά. Θα είναι κάτι που θα ανακουφίσει χιλιάδες ελληνικές οικογένειες.

Και κάτι άλλο. Έμαθα ότι αυξάνεται το εισιτήριο στα παιδιά που μετακινούνται. Από 1,5 ευρώ πάει στα 3 ευρώ. Και μου το λένε τώρα πάρα πολλοί φοιτητές. Θα σας στείλω τα mail των παιδιών, των οικογενειών που αγωνιούν. Δημιουργήστε αυτή την επικοινωνία με τον κόσμο, να ακούσει και ο κόσμος, να καταλάβει. Είναι ό,τι καλύτερο, κ. Αρβανιτόπουλε.

Απ: Έτσι είναι. Είμαστε σε καθημερινή επικοινωνία, κ. Αυτιά, με τον κόσμο.

Ερ: Κύριε Υπουργέ, δέχτηκα πάρα πολλά μηνύματα, σας μιλώ εν τιμή, δεν προλαβαίνω τα email. Θέλω να σας πω, όμως, 2-3 που είναι πολύ σημαντικά. Μας λένε ότι πρέπει να κοιτάξετε τις οικογένειες, που έχουν τα δύο αδέλφια. Μας μιλούν και μας κάνουν παράπονα οι πολύτεκνες οικογένειες. Μας λένε για τις άνεργες οικογένειες, ότι θα πρέπει να τις λάβετε κι αυτές υπ’ όψιν σας, καθώς τα ποσοστά ανεργίας αυξάνονται δραματικά. Τέλος, μας λένε πολλοί ότι το ποσοστό επιδότησης, κ. Υπουργέ, είναι εφάπαξ και αφορά μόνο τα έξοδα μετακίνησης. Για τα υπόλοιπα, τι γίνεται;

Απ: Πρώτον, όσον αφορά το θέμα των πολύτεκνων, ξέρετε ότι κάναμε μία θέσπιση νόμου για τις μετεγγραφές, θεσπίσαμε ένα νόμο, ο οποίος παίρνει υπ’ όψη του όλα τα κοινωνικά κριτήρια και τους πολύτεκνους και τους τριτέκνους και τις μονογονεϊκές οικογένειες και ούτω καθ’ εξής. Άρα βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη διαδικασία της εφαρμογής αυτή η τροπολογία που έχουμε κάνει για τις μετεγγραφές. Να δούμε τι δεν θα καλυφθεί, να δούμε μετά με την συγχώνευση των Τμημάτων το νέο Ακαδημαϊκό χάρτη της χώρας και πώς τοποθετούμεθα, και από εκεί και πέρα θα δούμε αν χρειάζονται περαιτέρω ρυθμίσεις.

Ερ: Κύριε Υπουργέ, θέλω να κάνετε ένα σχόλιο για τη διαφθορά. Διότι, κάθε μέρα, στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων έχουμε κρατικούς λειτουργούς από οπουδήποτε, οι οποίοι εμφανίζουν μία τέτοια τάση. Προς αυτή την κατεύθυνση η κυβέρνηση είναι αμείλικτη; Και τα όργανα του κράτους;

Απ: Είναι αμείλικτη και ήταν κάτι, το οποίο απασχόλησε και το Υπουργικό Συμβούλιο. Γιατί γνωρίζετε ότι ο πρωθυπουργός είναι πολύ ευαίσθητος σε αυτά τα θέματα και πέρα από την απορρόφηση του ΕΣΠΑ, είναι ένα από τα θέματα, τα οποία συζήτησε, γιατί όσον αφορά αυτά τα φαινόμενα, αυτή η κυβέρνηση, θα είναι άτεγκτη και ιδίως αυτός ο Πρωθυπουργός.

Μιχάλης Δημητρακόπουλος: Πηγαίνοντας στην Ευρώπη – Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία – ζηλεύω ένα πράγμα. Βλέπουμε ότι τα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα και γενικότερα η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση είναι άμεσα συνδεδεμένη με τις μεγάλες παραγωγικές μονάδες. Και υπάρχει μία αλληλοτροφοδότηση. Έχετε στο μυαλό σας να θεσπίσετε μέτρα, κι εδώ στην Ελλάδα, ώστε να υπάρξει επιτέλους μία συνεργασία των Πανεπιστημίων με τις μεγάλες παραγωγικές μονάδες; Ώστε να μπορέσουμε κάποια στιγμή να αναβαθμιστούμε κι εμείς, όπως συμβαίνει στον υπόλοιπο πλανήτη. Το σκέφτεστε;

Απ: Αυτό το οποίο θίγετε, κύριε Δημητρακόπουλε, είναι πολύ σημαντικό και λειτουργούμε σε δύο επίπεδα. Το πρώτο είναι ότι εάν δείτε την αποτύπωση του νέου Ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας, προσπαθούμε να τον συναρθρώσουμε με τον αναπτυξιακό χάρτη της χώρας. Γι’ αυτό θα δείτε ότι προσπαθούμε σε περιφέρειες που έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα, ως χώρα, σε τομείς παραγωγής, να έχουμε και Τμήματα και Σχολές, οι οποίες ανταποκρίνονται, όσον αφορά στα γνωστικά τους αντικείμενα, σε αυτούς τους τομείς παραγωγής.

Θα σας πω δύο, τρία παραδείγματα εν τάχει. Μεσολόγγι: ιχθυοκαλλιέργειες. Θήβα και Κατερίνη: διαμετακομιστικό εμπόριο. Κιλκίς: κλωστοϋφαντουργία. Έξι πόλεις που έχουμε στην περιφέρεια, φυτικής και ζωικής παραγωγής. Τέτοιες κινήσεις, ώστε να συνδέσουμε τη γνώση με την παραγωγή. Αυτό είναι το ένα σκέλος.

Το δεύτερο είναι ότι μελετάμε το σύστημα του επαγγελματικού προσανατολισμού, μελετάμε το σύστημα το «dual track» που έχουν οι Γερμανοί, να δούμε και την ενδυνάμωση της Τεχνολογικής Εκπαίδευσης, για να μπορέσουμε να δώσουμε στους νέους μας μεγαλύτερη δυνατότητα επαγγελματικής αποκατάστασης.

Γιώργος Αυτιάς: Πρέπει να κάνουμε μία ολόκληρη εκπομπή αφιερωμένη στην Παιδεία.

Μιχάλης Δημητρακόπουλος: Μπορούμε να είμαστε πολύ αισιόδοξοι από αυτά που ακούσαμε από τον κ. Υπουργό. Το λέω ως πολίτης αυτής της χώρας.

Γιώργος Αυτιάς: Μεγάλο πρόβλημά σας είναι η ανεργία. Δυστυχώς, η ανεργία και οι επενδύσεις είναι δύο στοιχήματα, που αν δεν τα καταφέρει η κυβέρνηση, θα υπάρξει μεγάλη δυσκολία στον τόπο.

Κ. Αρβανιτόπουλος: Να ολοκληρώσω, αν μου επιτρέπετε κ. Αυτιά, με μία έκκληση. Αναφέρθηκα πριν σε ένα ζήτημα, το οποίο είναι σοβαρό κι έχει να κάνει με τους «αιώνιους φοιτητές», που λέγαμε στα χρόνια μας. Είναι παιδιά, που για λόγους δυσκολίας επειδή εργάζονται, δεν μπόρεσαν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.

Σ’ αυτή την περίοδο της κρίσης, θεσπίσαμε τη δυνατότητα δύο εξεταστικών, μία το Φεβρουάριο και μία τον Ιούνιο – εξεταστικές για τους επί πτυχίω-  για να μπορέσουν, όσοι χρωστάνε μαθήματα, να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, να βγουν στην αγορά, έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές τους, με ένα πτυχίο. Θα έκανα έκκληση να μπορέσουν, όσα παιδιά μπορούν, να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Γιατί αυτό, και μεγαλύτερες δυνατότητες θα τους δώσει, και επιπλέον, θα δώσει και στους ενεργούς σήμερα φοιτητές περισσότερους πόρους, τους οποίους χρειαζόμαστε μέσα στα Ιδρύματα. Είναι, δηλαδή, προς όφελος και των δύο πλευρών και θα έκανα έτσι μία έκκληση, τα παιδιά να ξέρουν ότι έχουν δύο δυνατότητες να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους και αυτοί που χρωστάνε 4, 5, 6 μαθήματα να κάνουν μία προσπάθεια, ούτως ώστε και αυτοί να μπορούν να βγουν στην αγορά εργασίας και τα Πανεπιστήμια, μέσα σ’ αυτή την κρίση, να μπορούν να λειτουργήσουν πιο εύρυθμα.

Γιώργος Αυτιάς: Να είστε καλά, κ. Υπουργέ. Σας ευχαριστώ θερμά γι’ αυτή την ενημέρωση.

Κ. Αρβανιτόπουλος: Σας ευχαριστώ θερμά.

---

Για το Δελτίο Τύπου πατήστε εδώ.