Ημερίδα, για τη βία στα σχολεία, στο 2ο Γυμνάσιο Άνω Λιοσίων

Δεν έχουν περάσει αρκετά χρόνια πριν από τότε που τα περιστατικά βίας των ανηλίκων αποτελούσαν άγνωστο ή έστω περιορισμένης έκτασης γεγονός για την ελληνική πραγματικότητα. Ο χώρος του σχολείου ήταν ένας χώρος ασφαλής, με μοναδική παραφωνία κάποια εξωσχολικά στοιχεία που συγκεντρώνονταν, ενοχλώντας, κυρίως κορίτσια. Τα τελευταία χρόνια όμως παρουσιάζονται όλο και πιο συχνά περιστατικά βίας και παραβατικότητας σε Γυμνάσια, Λύκεια αλλά πλέον και σε Δημοτικά σχολεία, γεγονός που προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία.

Ευαισθητοποιημένο σε θέματα σχολικής βίας, το 2ο Γυμνάσιο Άνω Λιοσίων προχώρησε στην υλοποίηση ενεργειών σχολικής διαμεσολάβησης, καθώς θεωρείται το μεγαλύτερο σχολείο της περιοχής και αντιμετωπίζει πολύ συχνά́ περιστατικά βίας μεταξύ των μαθητών αλλά και μαθητών και εξωσχολικών. 

Την πρωτοβουλία για την υλοποίηση αυτών των ενεργειών είχε η διευθύντρια του σχολείου Μαρία Κωτσέλη, η οποία αφού παρακολούθησε, ως υπεύθυνη του Γραφείου Αγωγής Υγείας Δυτικής Αττικής, το αντίστοιχο πρόγραμμα που εκπονούσε το 2ο Γυμνάσιο Ασπροπύργου, ενημέρωσε σχετικά τον σύλλογο Διδασκόντων. Το πρόγραμμα ξεκίνησε δειλά - με κάποιους ενδοιασμούς από ορισμένους καθηγητές - αλλά τα θετικά αποτελέσματα που υπήρξαν, από την αρχή ακόμα των διαμεσολαβήσεων, τους έπεισαν ότι αξίζει ο κόπος να συνεχίσουν.

Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος, το 2ο Γυμνάσιο Άνω Λιοσίων σε συνεργασία με τη διεύθυνση δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης Δυτικής Αττικής διοργάνωσαν μια, εξαιρετικά, ενδιαφέρουσα ημερίδα για τη βία στα σχολεία. Διευθυντές σχολείων, εκπαιδευτικοί και σύλλογοι γονέων είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν από ειδικούς και επιστήμονες για τα σημάδια και τους τρόπους αντιμέτωπισής της.

Όπως τονίστηκε από τους ομιλητές, η χώρα μας πλέον ζει έντονα την εποχή της παγκοσμιοποίησης και το μονοπολιτισμικό εκπαιδευτικό σύστημα που άλλοτε υπήρχε, αντικαταστάθηκε πλέον από ένα πολυπολιτισμικό και έντονα ποικιλόμορφο σύστημα στο οποίο, προφανώς, δεν έχει καταφέρει να προσαρμοστεί ακόμη. Οι οικονομικές ανισότητες, οι καινούριες μορφές ψυχαγωγίας των παιδιών, ο έκδηλος ρατσισμός, η έλλειψη του απαραίτητου χρόνου των γονέων και τα λάθος πρότυπα είναι κάποιες από τις αιτίες που ευνοούν παραβατικές συμπεριφορές των παιδιών.

Σημαντικό, εξάλλου, είναι και το γεγονός ότι η βία γεννά βία, η οποία δεν είναι μόνο σωματική, αλλά ψυχολογική και λεκτική βία, μορφές που κάποιες φορές είναι πιο επιβλαβείς για το παιδί.

Η θέση του εκπαιδευτικού είναι πολύ λεπτή σε τέτοιες καταστάσεις και οφείλει να κινηθεί με διακριτικότητα και απόλυτη συνεργασία με τις εμπλεκόμενες στο περιστατικό οικογένειες. Διότι, οι εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουν καθημερινά την αδιαφορία αλλά συχνά και την επίθεση των οικογενειών των παραβατικών παιδιών, με αποτέλεσμα να μην καταφέρνουν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με επιτυχία.

Ο δάσκαλος, επειδή έχει καθημερινή επαφή με τα παιδιά, από την πρώτη στιγμή μπορεί να εντοπίσει το πρόβλημα πρώτος και να ενημερώσει τις οικογένειες των παιδιών που εμπλέκονται στην περίπτωση αυτή και μαζί να δώσουν τη λύση. Αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά της τάξης αποτελούν μέρος του προβλήματος και μπορούν να παίξουν καταλυτικό ρόλο στην αντιμετώπιση των φαινομένων βίας στο σχολείο.

Τι χρειάζεται να γνωρίζουν οι γονείς

Τα πρώτα σημάδια κακοποίησης παρουσιάζονται όταν το παιδί γυρίζει συχνά στο σπίτι με εκδορές (γδαρσίματα), μελανιές, χτυπήματα στο κεφάλι, στα πόδια και τα χέρια, τα οποία τις περισσότερες φορές τα κρύβει για να μην αναγκαστεί να δώσει εξηγήσεις στην οικογένειά του. Φυσικά, όλα τα παιδιά χτυπούν πάνω στο παιχνίδι, όμως η συχνότητα που τα εντοπίζουμε μπορούν να μας βάλουν σε σκέψεις, όταν ειδικά συνδυάζονται και με περίεργες και ασυνήθιστες συμπεριφορές.

Τα παιδιά που δέχονται βία στο σχολείο συνήθως παρουσιάζουν διαταραχές στη συμπεριφορά τους, κλείνονται στον εαυτό ή και αντίθετα έχουν έντονες αντιδράσεις και επιθετική συμπεριφορά. Αυτές οι έντονες ψυχολογικές του μεταπτώσεις οφείλονται στο ότι το παιδί συνήθως ντρέπεται γι’αυτό που του συμβαίνει και παράλληλα φοβάται να το αντιμετωπίσει μόνο του.

Ο έγκαιρος εντοπισμός του προβλήματος αποτελεί το μεγαλύτερο μέρος της λύσης του.

 

Από τη στιγμή που ο γονέας παρατηρήσει τα πρώτα σημάδια δηλαδή σημάδια στο σώμα του παιδιού αρκετά συχνά, σε συνδυασμό με έντονες αλλαγές στη συμπεριφορά του, θα πρέπει να πλησιάσει το παιδί με ψυχραιμία, και να συζητήσει μαζί του για το πώς πέρασε την μέρα του στο σχολείο. Είναι πολύ πιθανό, το παιδί να αποφύγει την κουβέντα, να απομακρυνθεί ή ακόμη και να αλλάξει συζήτηση.

Συχνά, τα παιδιά που δέχονται βία ντρέπονται να εκμυστηρευτούν το πρόβλημά τους γιατί φοβούνται πως ευθύνονται αυτά για το κακό αυτό και ότι θα δεχτούν την επίπληξη του γονέα. Αυτό συμβαίνει συχνότερα όταν το παιδί δέχεται βία από το δάσκαλο, έναν ενήλικα δηλαδή που σέβονται όλοι, αλλά πολύ συχνά και όταν δέχεται βία από συμμαθητή του.

Έτσι λοιπόν, ο γονέας, εξοπλισμένος με μεγάλη υπομονή και γεμάτος αγάπη, πρέπει να προσπαθήσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του παιδιού και να μάθει ακριβώς τι του συνέβη. Το παιδί πρέπει να νιώσει ότι ο γονέας θα του παρέχει μεγάλη στήριξη στο πρόβλημά του, για να καταφέρει να αποκαλύψει το μυστικό του και να το αντιμετωπίσουν μαζί και αποτελεσματικά.

Πηγή : doxthi.gr