Το πανεπιστήμιο μετακομίζει στο σαλόνι

«Πρέπει να σε κλείσω. Θέλω να μπω για μάθημα», είπε αποχαιρετώντας βιαστικά τον φίλο του στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής. Λίγα λεπτά αργότερα βρισκόταν μέσα στο «αμφιθέατρο», έτοιμος να παρακολουθήσει τη διάλεξη του καθηγητή. Δεν είχε φτάσει στη σχολή με τα πόδια ή με το λεωφορείο. Απλώς άνοιξε τον υπολογιστή του και μπήκε στο Ιντερνετ.

Ο Νίκος Αβραμίδης από τη Θεσσαλονίκη είναι ένας από τους εκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο - μεταξύ τους και πολλοί Ελληνες - που παρακολουθούν μαθήματα πανεπιστημιακού επιπέδου εξ αποστάσεως.
Για να περάσει στη σχολή του δεν έδωσε εξετάσεις ούτε πλήρωσε δίδακτρα. Το μόνο που χρειάστηκε ήταν μια σύνδεση στο Διαδίκτυο, καλή γνώση της αγγλικής γλώσσας και δίψα για μάθηση.

Το Ιντερνετ έχει αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούμε, ενημερωνόμαστε και ψυχαγωγούμαστε. Τώρα επιχειρεί να αλλάξει και την εκπαίδευση.

Εως χθες οι φοιτητές έπρεπε να βγουν από το σπίτι για να πάνε στη σχολή τους. Σήμερα αρκετοί από αυτούς δεν έχουν παρά να... κλειστούν στο σπίτι. Ή, αν προτιμούν, να πάνε στο πάρκο και να καθήσουν σε ένα παγκάκι έχοντας ένα λάπτοπ στα γόνατά τους.

«Απίστευτος πλούτος γνώσεων»

Σε όλο τον κόσμο λειτουργούν εκατοντάδες εκπαιδευτικά προγράμματα μέσω του Διαδικτύου. Τρία όμως υπόσχονται να οικοδομήσουν το πανεπιστήμιο του μέλλοντος. Ο Νίκος Αβραμίδης παρακολούθησε ένα από αυτά.

«Μετά το λύκειο έδωσα Πανελλαδικές και πέρασα σε μια σχολή, από την οποία αποφοίτησα πριν από οκτώ χρόνια. Από τότε έπεσα με τα μούτρα στην αγορά εργασίας, αλλά το σαράκι της εκπαίδευσης δεν έπαψε να με τρώει. Μια μέρα διάβασα για τα πανεπιστημιακά μαθήματα μέσω Ιντερνετ και αποφάσισα να ξαναγίνω φοιτητής!», λέει στα «ΝΕΑ» ο 33χρονος ασφαλιστής, ο οποίος προσφάτως ολοκλήρωσε δύο κύκλους σπουδών στο «ψηφιακό πανεπιστήμιο» Coursera. Πρόκειται για διαδικτυακή εκπαιδευτική πλατφόρμα, στην οποία συμπράττουν 33 φημισμένα πανεπιστήμια.

«Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα αποκτούσα πρόσβαση σε έναν απίστευτο πλούτο γνώσεων καθισμένος μπροστά στον υπολογιστή μου. Πίστευα ότι το e-learning έχει να κάνει με σημειώσεις που καλείσαι να κατεβάσεις από κάποιο σάιτ. Εκανα λάθος. Πρόκειται για πλήρως οργανωμένα μαθήματα, με βιντεοσκοπημένες διαλέξεις, ασκήσεις και διαδραστικά εργαλεία. Το επίπεδο της εκπαίδευσης είναι εξαιρετικά υψηλό», λέει ο κ. Αβραμίδης, ο οποίος παρακολούθησε τα μαθήματα Εισαγωγή στην Κοινωνιολογία από το αμερικανικό Πανεπιστήμιο Πρίνστον και Εισαγωγή στην Ιστορία του Διαδικτύου, την Τεχνολογία και την Ασφάλεια, του αμερικανικού Πανεπιστημίου Μίσιγκαν.

Η δωρεάν εκπαίδευση μέσω του Διαδικτύου βρίσκεται ακόμη στα σπάργανα, τείνει ωστόσο να εξελιχθεί σε επανάσταση. Τον τελευταίο χρόνο το ένα μετά το άλλο τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου ανοίγουν τα αμφιθέατρά τους και παρέχουν υψηλού επιπέδου μαθήματα σε όποιον ενδιαφέρεται να τα παρακολουθήσει, όπου και να βρίσκεται, όποια και να είναι η ηλικία του. 

Τα διαδικτυακά μαθήματα δεν είναι καινούργια πρακτική. Πολλά πανεπιστήμια προσφέρουν ανάλογα προγράμματα εδώ και αρκετά χρόνια. Με τη διαφορά ότι εκεί οι φοιτητές πληρώνουν και ο αριθμός τους είναι περιορισμένος.

Στον αντίποδα, τα λεγόμενα Μαζικά Ανοικτά Διαδικτυακά Μαθήματα (Massive Open Online Courses - MOOCs) είναι δωρεάν, δέχονται απεριόριστο αριθμό φοιτητών και έχουν στόχο να φέρουν τη γνώση στα σπίτια όλων των ανθρώπων.

«Ηθελα και εγώ να σπουδάσω σε ένα από τα κορυφαία πανεπιστήμια του κόσμου όπως το Πρίνστον, αλλά δεν μπορούσα. Δεν ήταν εύκολο να εγκαταλείψω την Ελλάδα και δεν είχα χρήματα για τα δίδακτρα. Το Ιντερνετ μου έδωσε τη δυνατότητα να κάνω αυτό το όνειρο πραγματικότητα», τονίζει ο Νίκος Αβραμίδης, ο οποίος έχει δηλώσει συμμετοχή σε τέσσερα νέα προγράμματα του Coursera.

Ηρθε, άραγε, το τέλος των πανεπιστημιακών αμφιθεάτρων; Ασφαλώς όχι. Τα «διαδικτυακά πανεπιστήμια» δεν υποκαθιστούν την εκπαιδευτική λειτουργία που συντελείται στους κόλπους ενός πραγματικού ιδρύματος – άλλωστε το πανεπιστήμιο είναι πολύ περισσότερα από τις διαλέξεις των καθηγητών: είναι η εμπειρία της τάξης, η κοινωνικοποίηση και όλα τα συμπαρομαρτούντα της φοιτητικής ζωής. Εντούτοις, το «ψηφιακό πανεπιστήμιο» θα μπορούσε να αποτελέσει το μέλλον της εκπαίδευσης, λειτουργώντας παράλληλα και συμπληρωματικά προς το υπάρχον μοντέλο.

e-φοιτητές μιλούν στα «ΝΕΑ» για την εμπειρία τους

Ελενα Βαρδάτσικου, πολιτικός επιστήμων

Η επιθυμία να εμπλουτίσει τις γνώσεις της στον τομέα των επιχειρήσεων έκανε την 23χρονη Ελενα Βαρδάτσικου από την Αθήνα να γραφτεί στην ψηφιακή πλατφόρμα εκπαίδευσης Coursera. «Με ενθουσίασε αυτή η προσπάθεια για ελεύθερη γνώση και ήμουν περίεργη να μάθω πώς μπορούν να μεταδοθούν οι διαλέξεις μέσω του Διαδικτύου», λέει η Ελενα, η οποία μόλις αποφοίτησε από το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου και εργάζεται προσωρινά ως κειμενογράφος. «Μου έκανε εντύπωση πόσο δημιουργικά σκέφτονται οι καθηγητές προκειμένου να μεταδώσουν τις γνώσεις τους. Είμαι πολύ ευχαριστημένη που απέκτησα πρόσβαση σε μια διαφορετική γνώση, η οποία δεν έχει καμία σχέση με τον εγχώριο τρόπο διδασκαλίας». Γιατί να εγγραφεί κάποιος στο Coursera; «Να το κάνει αν ενδιαφέρεται να αποκομίσει γνώσεις γρήγορα ή αν θέλει να αλλάξει αντικείμενο και δεν είναι ακόμη σίγουρος τι να επιλέξει. Επίσης, επειδή χωρίς να ξενιτευτεί ή να ξοδευτεί μπορεί να παρακολουθήσει υψηλής ποιότητας πανεπιστημιακές διαλέξεις».

Νίκος Λαµπριανίδης, φοιτητής

«Ενιωσα ότι είχα τη δυνατότητα να πετύχω οποιονδήποτε στόχο θέσω. Τα μαθήματα του ψηφιακού πανεπιστημίου προκύπτουν από τη σύγχρονη αγορά εργασίας, παρέχοντας άμεσα αξιοποιήσιμες γνώσεις». Ο 23χρονος Νίκος Λαμπριανίδης, από τη Βέροια, είναι φοιτητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας Υπολογιστών του Πανεπιστημίου της Πάτρας. Δεν περιορίστηκε όμως στη σχολή που πέρασε με τις Πανελλαδικές. Μόλις έμαθε για το «διαδικτυακό πανεπιστήμιο» Udacity, γράφτηκε αμέσως σε πέντε μαθήματα (Επιστήμη των Υπολογιστών, Γλώσσες Προγραμματισμού, Στατιστική, Τεχνητή Νοημοσύνη και Ανάπτυξη Ιστού), θέτοντας ως στόχο να εργαστεί στην αξιοποίηση των μεθόδων Τεχνητής Νοημοσύνης σε ρομποτικές εφαρμογές. Η εμπειρία του Udacity τον ενθουσίασε. «Σαφώς μιλάμε για πανεπιστημιακού επιπέδου εκπαίδευση. Οι καθηγητές κάνουν τις παραδόσεις με όρεξη και ζωντάνια. Ολα τα μαθήματα αναφέρονται σε πραγματικές εφαρμογές, δείχνοντας στην πράξη πώς αξιοποιούνται οι ιδέες και οι τεχνολογίες που διδασκόμαστε», λέει ο Νίκος, ο οποίος ήδη σχεδιάζει να παρακολουθήσει αλλά έξι μαθήματα.

Κίνητρο για την επιλογή το κόστος

Καλό το «πανεπιστήμιο του Ιντερνετ», αλλά... πόσο πανεπιστήμιο είναι; Πολύ και καθόλου, είναι η σύντομη απάντηση. Τα περισσότερα μαθήματα είναι πράγματι υψηλού επιπέδου, καθώς καταρτίζονται από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Ωστόσο, επί του παρόντος τουλάχιστον, η πανεπιστημιακή εκπαίδευση προσφέρεται μόνο μέσα στους τέσσερις τοίχους των ιδρυμάτων. Οι βεβαιώσεις παρακολούθησης που χορηγούν τα «ψηφιακά πανεπιστήμια» δεν ισοδυναμούν με τίτλους σπουδών. Γιατί, λοιπόν, τα παρακολουθούν εκατομμύρια φοιτητές; Οι περισσότεροι θέλουν απλώς να διευρύνουν τις γνώσεις τους. Επιπλέον, αρκετές επιχειρήσεις (στο εξωτερικό) αναγνωρίζουν αυτές τις σπουδές, οι οποίες προσθέτουν βαρύτητα στο βιογραφικό όσων αναζητούν εργασία. Υπάρχει, φυσικά, και ο οικονομικός παράγοντας: στις περισσότερες χώρες η φοίτηση στα πανεπιστήμια κοστίζει και, μάλιστα, πολύ. Στο Στάνφορντ το «μαλλί» της εκπαίδευσης ανέρχεται στα 53.400 δολάρια ετησίως.

Ενστάσεις. Ορισμένοι διατυπώνουν επιφυλάξεις για την αξιολόγηση των φοιτητών μέσω του Ιντερνετ, προειδοποιούν για το ενδεχόμενο αντιγραφής και εκφράζουν αμφιβολίες για το κατά πόσον είναι αντικειμενική η διόρθωση των εργασιών από άλλους φοιτητές.

Αραγε οι βαθμοί τους συμπίπτουν με αυτούς που θα έβαζε ο καθηγητής; «Ναι», απαντούν τα διαδικτυακά πανεπιστήμια, τα οποία συχνά ελέγχουν τις βαθμολογήσεις των φοιτητών τους, προσθέτοντας ότι η λογοκλοπή (το γνωστό copy-paste) μπορεί να ανιχνευθεί εύκολα.

e-ελίτ της διαδικτυακής εκπαίδευσης

Τα τρία εκπαιδευτικά προγράμματα που ξεχωρίζουν στις οθόνες των υπολογιστών

UDACITY: Tο «ψηφιακό Πανεπιστήμιο»

www.udacity.com

Ενα από τα πιο φιλόδοξα εκπαιδευτικά προγράμματα στο Ιντερνετ - «ψηφιακό πανεπιστήμιο», όπως αυτοαποκαλείται - είναι το Udacity. Εμπνευστής του είναι ο Σεμπάστιαν Θραν, επικεφαλής του «μυστικού» εργαστηρίου Google X, ο οποίος έχει συμβάλει - μεταξύ άλλων - στη δημιουργία του πρώτου αυτοκινήτου χωρίς οδηγό και των ψηφιακών γυαλιών που μετατρέπουν τα μάτια μας σε υπολογιστή!

Ο γερμανός καθηγητής εγκατέλειψε την έδρα του στο Στάνφορντ για να αφοσιωθεί στην παροχή δωρεάν εκπαίδευσης για όλους μέσω του Ιντερνετ. «Αυτό είναι το μέλλον», δήλωσε πρόσφατα, κάνοντας λόγο για μια μεγάλη προσπάθεια «εκδημοκρατισμού της εκπαίδευσης».

Πρόδρομος του Udacity ήταν το μάθημα Τεχνητής Νοημοσύνης που δίδασκε ο Θραν στο Στάνφορντ. Το φθινόπωρο του 2011 αποφάσισε να μεταφέρει τις διαλέξεις του στο Διαδίκτυο, συγκεντρώνοντας 160.000 «φοιτητές» από 190 χώρες. «Ενθουσιάστηκα. Ηταν σαν όνειρο» λέει ο Θραν, ο οποίος τον περασμένο Ιανουάριο έκανε αυτό το όνειρο πραγματικότητα: ίδρυσε το ψηφιακό του «πανεπιστήμιο», έχοντας εκπαιδεύσει μέχρι σήμερα περισσότερα από 800.000 άτομα.

ΑΡΚΕΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. Το Udacity προσφέρει 19 μαθήματα με βασικό αντικείμενο τις θετικές επιστήμες και δη την πληροφορική. Παρότι δεν παρέχει δημογραφικές πληροφορίες για τους φοιτητές του, ο εκπρόσωπός του δήλωσε στα «ΝΕΑ» ότι μεταξύ των εγγεγραμμένων συγκαταλέγονται αρκετοί Ελληνες.

Τα μαθήματα περιλαμβάνουν βιντεοδιαλέξεις, τεστ και εκπόνηση εργασιών. Οι παραδόσεις απαρτίζονται από πολλά βίντεο διάρκειας περίπου πέντε λεπτών, χωρισμένα σε ενότητες οι οποίες αντιστοιχούν σε διδασκαλία και μελέτη μίας εβδομάδας. Ωστόσο, ο φοιτητής μπορεί να τις ολοκληρώσει όποτε θέλει και να δει τα βίντεο όσες φορές επιθυμεί. Για κάθε μάθημα δημιουργείται ένα φόρουμ συζητήσεων και ένα wiki (στο πρότυπο της Βικιπαίδειας). Στο τέλος ο φοιτητής καλείται να συμμετάσχει σε μια γενική εξέταση. Το Udacity χρηματοδοτείται από εταιρείες όπως η Google, οι οποίες προσφέρουν θέσεις εργασίας στους καλύτερους φοιτητές.

Η Ελλάδα βρίσκεται συχνά στο επίκεντρο των παραδόσεων. Οχι, όμως, λόγω της οικονομικής κρίσης. «Θα αρχίσουμε με μια ερώτηση που συνάρπασε τους Ελληνες: πόσο μεγάλος είναι ο πλανήτης μας;» είπε πρόσφατα, απευθυνόμενος στους φοιτητές του, ο καθηγητής Φυσικής του Udacity. Στη συνέχεια άρχισε να μιλάει για τη Γη επικαλούμενος τον Αρχιμήδη.

COURSERA: 208 μαθήματα

www.coursera.org

Τον Απρίλιο του 2012 δύο καθηγητές του Στάνφορντ, η Ντάφνι Κόλερ και ο Αντριου Ινγκ, δημιούργησαν στο Διαδίκτυο την εκπαιδευτική πλατφόρμα Coursera, προσβλέποντας σε «ένα μέλλον όπου τα κορυφαία πανεπιστήμια θα εκπαιδεύουν εκατομμύρια φοιτητές». Η διαφορά του Coursera από το Udacity είναι ότι ενώ το τελευταίο παραδίδει δικά του μαθήματα, το πρώτο έχει συνάψει συνεργασίες με πανεπιστήμια προσφέροντας τα μαθήματά τους.

Το Coursera συμπράττει με 33 πανεπιστήμια - μεταξύ αυτών το Στάνφορντ, το Πρίνστον και το Κολούμπια - και έχει 1,9 εκατ. φοιτητές από όλο τον κόσμο, ανάμεσα στους οποίους βρίσκονται αρκετοί Ελληνες. Χωρίς να δώσει στοιχεία για τον ακριβή αριθμό τους, ο εκπρόσωπος της πλατφόρμας δήλωσε στα «ΝΕΑ» ότι ο ιστότοπος Coursera.org έχει δεχθεί περισσότερους από 120.000 επισκέπτες από την Ελλάδα.

ΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ. Οι φοιτητές παρακολουθούν στο Ιντερνετ διαλέξεις (διάρκειας 10-20 λεπτών) από διεθνούς κύρους καθηγητές, έχουν πρόσβαση σε συγγράμματα (σε μορφή PDF), συμπληρώνουν τεστ και εκπονούν εργασίες οι οποίες είτε βαθμολογούνται από ένα πρόγραμμα αυτόματης αξιολόγησης είτε (στις περιπτώσεις όπου περιέχουν κείμενα και όχι πράξεις ή ασκήσεις) αξιολογούνται από άλλους σπουδαστές. Κάθε εργασία διορθώνεται από πέντε φοιτητές και, αντιστοίχως, κάθε φοιτητής οφείλει να βαθμολογήσει τουλάχιστον πέντε εργασίες. Στο Coursera οι φοιτητές αλληλεπιδρούν μεταξύ τους μέσω διαδικτυακών φόρουμ ή δημιουργούν ομάδες στο facebook και συζητούν για τα μαθήματα. Οι ελληνες φοιτητές έχουν προχωρήσει ένα βήμα πιο πέρα: οργανώνουν συναντήσεις σε διάφορες πόλεις με σκοπό να ανταλλάξουν πληροφορίες.

Το Coursera προσφέρει 208 δωρεάν μαθήματα που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα γνωστικών αντικειμένων: από την Ιατρική και τη Γενετική έως την Επιστήμη των Υπολογιστών και την Ελληνική και Ρωμαϊκή Μυθολογία. Σε αντίθεση με το Udacity, τα μαθήματα στο Coursera έχουν συγκεκριμένες ημερομηνίες έναρξης και λήξης. Οι σπουδαστές καλούνται να συμπληρώσουν τρία τεστ και να συμμετάσχουν σε μια τελική εξέταση. Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση του κύκλου σπουδών λαμβάνουν πιστοποιητικό παρακολούθησης (σε ορισμένα μαθήματα), ενώ ένα πανεπιστήμιο - αυτό της Ουάσιγκτον - έχει αρχίσει να αναγνωρίζει επισήμως τις σπουδές στο Coursera.

edX: Η νέα άφιξη

www.edx.org

Είναι το πιο νέο «διαδικτυακό πανεπιστήμιο» (ιδρύθηκε τον περασμένο Οκτώβριο), ωστόσο ήδη αριθμεί περισσότερους από 400.000 φοιτητές. Η διαδικτυακή πλατφόρμα μάθησης edX αποτελεί σύμπραξη των παγκόσμιων κολοσσών της εκπαίδευσης: του ΜΙΤ, του Χάρβαρντ, του Μπέρκλεϊ και του Πανεπιστημίου του Τέξας. Επί του παρόντος προσφέρει μόνον εννέα μαθήματα με αντικείμενο την πληροφορική. Προσεχώς, όμως, θα προστεθούν και άλλα τμήματα, ενώ η πλατφόρμα αναμένεται να συνεργαστεί με περισσότερα πανεπιστήμια - ήδη έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον πάνω από 140 ιδρύματα.

Ιθύνων νους του edX είναι ο Αναντ Αγκαργουολ, διευθυντής του Εργαστηρίου Επιστήμης Υπολογιστών και Τεχνητής Νοημοσύνης του ΜΙΤ, ο οποίος έκτισε μια ψηφιακή πλατφόρμα ανοικτού κώδικα για να προσφέρει δωρεάν μαθήματα σε όλους. «Πρόκειται για επανάσταση. Είναι η μεγαλύτερη καινοτομία στον τομέα της εκπαίδευσης τα τελευταία 200 χρόνια. Η προηγούμενη πιθανώς ήταν η εφεύρεση του μολυβιού» λέει  εκτιμώντας ότι σε 10 χρόνια το πρόγραμμά του θα έχει προσελκύσει ένα δισεκατομμύριο φοιτητές! Τα μαθήματα περιλαμβάνουν βιντεοδιαλέξεις οι οποίες είναι διαθέσιμες για περιορισμένο χρονικό διάστημα (συνήθως έξι μήνες), online εργαστήρια, φόρουμ συζητήσεων και wiki με εκπαιδευτικό υλικό (στο πρότυπο της Βικιπαίδειας).

Οσοι ολοκληρώνουν έναν κύκλο σπουδών λαμβάνουν πιστοποιητικό παρακολούθησης στο οποίο αναγράφεται το όνομα του πανεπιστημίου που παρείχε το μάθημα. Για τα μαθήματα της τρέχουσας περιόδου τα πιστοποιητικά χορηγούνται δωρεάν. Ωστόσο, στο μέλλον θα εκδίδονται έναντι μικρού τιμήματος.

Το MIT παρέχει, επίσης, τη διαδικτυακή πλατφόρμα OpenCourseWare (ocw.mit.edu), στην οποία διατίθεται σχεδόν το σύνολο του περιεχομένου των μαθημάτων που διδάσκονται στο πανεπιστήμιο (σημειώσεις, εκπαιδευτικό υλικό κ.λπ.).

Η Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την Εκπαίδευση μιλά στα «ΝΕΑ»

«Ενδιαφέρον τοπίο αλλά με πολλά ερωτήματα»

Ποια είναι η απάντηση της Ευρώπης στα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται στην ανώτατη εκπαίδευση; Η επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την Εκπαίδευση Ανδρούλλα Βασιλείου μίλησε αποκλειστικά στα «ΝΕΑ».

«Οι εξελίξεις στις Τεχνολογίες Επικοινωνιών και Πληροφορίας (ΤΠΕ) δημιουργούν ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον νέο τοπίο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δημιουργούνται νέες ευκαιρίες που, αν αξιοποιηθούν σωστά, μπορούν να συμβάλουν θετικά στην πιο ισότιμη προσφορά εκπαίδευσης σε ομάδες πληθυσμού, που υπό άλλες συνθήκες δεν θα είχαν την ευκαιρία να το κάνουν. Υπάρχει μια μεγάλη προοπτική ανοίγματος της εκπαίδευση υψηλής ποιότητας σε ένα πολύ ευρύτερο φάσμα ανθρώπων. Αυτή η δυνατότητα μπορεί να συμβάλει στον περαιτέρω εκδημοκρατισμό των ανώτερων σπουδών. Με ικανοποίηση παρακολουθώ μερικά γνωστά ευρωπαϊκά πανεπιστήμια να συμμετέχουν σε αυτή την προσπάθεια.

Ομως οι εξελίξεις αυτές εγείρουν και πολλά ερωτήματα για τα πανεπιστήμιά μας και για τους φορείς χάραξης πολιτικής. Πώς μπορούμε να διασφαλίσουμε την ποιότητα των μαθημάτων που παραδίδονται όταν τα παραδοσιακά μας συστήματα διασφάλισης της ποιότητας έχουν σχεδιαστεί για ένα άλλο είδος πανεπιστημίου; Και πώς μπορούμε να αξιολογήσουμε και να αναγνωρίσουμε τα επιτεύγματα των φοιτητών, όταν αυτοί βρίσκονται στην άλλη άκρη του κόσμου; Τι αντίκτυπο θα έχει αυτό στην παραδοσιακή παροχή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, η οποία μέχρι τώρα έχει βασιστεί στα πολυετή και ολοκληρωμένα μαθήματα πλήρους ή μερικής φοίτησης, ενώ η ανοικτή διαδικτυακή εκπαίδευση εστιάζεται περισσότερο στην επιλογή των θεμάτων από τους ίδιους τους φοιτητές;

Αυτά είναι κρίσιμα ερωτήματα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, για να επωφεληθούμε στον μέγιστο δυνατό βαθμό από την ποιότητα των καλύτερων πανεπιστημίων του κόσμου. Το νέο εκπαιδευτικό πρόγραμμα Erasmus for All θα μας δώσει μια καλή βάση για να εξερευνήσουμε κάποιες από αυτές τις ιδέες και θα μας βοηθήσει να προετοιμαστούμε για αυτές τις συναρπαστικές εξελίξεις. Σε συνεργασία με την αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Κρους σκοπεύουμε την ερχόμενη άνοιξη να παρουσιάσουμε μια αναφορά που θα πραγματεύεται τα πιο πάνω ερωτήματα καθώς και τις νέες προοπτικές που διανοίγονται».

Πηγή : Τα Νέα