Πανελλαδικές εξετάσεις: Η αυταπάτη μιας γενιάς;

Πώς αλλάζουν οι καιροί…. Χρόνια τώρα, τέτοιες μέρες, οι πανελλαδικές εξετάσεις, ήταν στο επίκεντρο των γεγονότων. Καλώς ή κακώς. Σε άλλα σωτήρια έτη, η ελληνική κοινωνία, πιο ξένοιαστη και πιο αυτάρκης, στο τέλος του Μάη έμπαινε στον “αστερισμό” των πανελλαδικών εξετάσεων. Κι αυτό γινόταν μέχρι και πρότινος, όταν δηλαδή η κρίση δεν είχε ακόμη μπήξει τα δόντια της βαθιά στο σώμα αυτής της πολύπαθης κοινωνίας. Χιλιάδες οικογένειες και ο περίγυρός τους δεν είχαν άλλη ασχολία από το να συζητούν το θέμα της Έκθεσης, το αν τα Μαθηματικά είχαν δύο ή τρεις λύσεις, αν τα θέματα ήταν εντός ή εκτός ύλης, κι άλλα τέτοια ανώδυνα, σε σχέση με τα σημερινά οδυνηρά συμβάντα. Όλα αυτά “last year”.

Ώσπου ήρθε η θύελλα. Τα ενδιαφέροντα των Ελλήνων, εστιάζονται πλέον στα ζοφερά δεδομένα και στα μηνύματα για ακόμη χειρότερα ενδεχόμενα.

Έτσι, εν μέσω αστραπών και καταιγίδων που έρχονται από παντού και ξεσπούν πάνω στο κεφάλι μας, 111.000 παιδιά καρδιοχτυπούν στις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις.

Ιδροκοπούν πάνω απ΄τα τετράδια, που ευτυχώς , καταφέραμε να βρούμε τα λεφτά και να τα προμηθευτούμε, διαφορετικά δεν θα είχαν χαρτί να γράψουν. (Επειδή, όμως, δεν είχαμε τα απαιτούμενα κονδύλια επιλέξαμε το πιο φθηνό χαρτί, έτσι ώστε όταν ο υποψήφιος γράφει το όνομά του, να φαίνεται πεντακάθαρα απ΄την πίσω πλευρά. Πάει, δηλαδή, το περιβόητο αδιάβλητο των εξετάσεων….) Πανικός στο υπουργείο Παιδείας, αμέσως δόθηκε εντολή στους καθηγητές να βάλουν μπόλικα αυτοκόλλητα μπροστά και πίσω απ΄τα ονόματα για να διασφαλίσουν έστω και στοιχειωδώς το μοναδικό πλεονέκτημα του συστήματος εισαγωγής στα Πανεπιστήμια, που μας ταλαιπωρεί επί χρόνια. Έτσι και δει κανείς το γραπτό του μαθητή, είναι ίδιο προσκλητήριο για μνημόσυνο…).

Το υπουργείο κατάφερε, επίσης, να λύσει όπως-όπως και το γρίφο: Να μετακινηθούν οι πανελλαδικές εξετάσεις των ειδικών μαθημάτων που συμπίπτουν με τις εκλογές, αλλά χωρίς να μπούμε στον Ιούλιο, καθώς αυτό θα σήμαινε αυτόματα κάποιες χιλιάδες ευρώ επιπλέον, για υπερωρίες εκπαιδευτικών .

Αν, όμως, υποθέσουμε ότι όλα αυτά τα πρακτικά ζητήματα έχουν ξεπεραστεί κι οι γκρίνιες αυτές και άλλες παρόμοιες μίζερες σταματήσουν, τότε αρχίζουν τα πραγματικά δύσκολα. Τα ερωτήματα χωρίς απάντηση, και τα λόγια χωρίς αντίκρυσμα. Όπως μου έλεγε ένας καθηγητής : “Το χειρότερο είναι όταν μπαίνεις μέσα στην αίθουσα και προσπαθείς να παροτρύνεις τα παιδιά να προσπαθήσουν, να κοπιάσουν ακόμη περισσότερο για να επιτύχουν στις εξετάσεις…. Βλέπεις την απορία και τη θλίψη στα μάτια τους και πολλές φορές ερχόμαστε όλοι αντιμέτωποι με την αναπόφευκτη ερώτηση : Προς τι όλα αυτά, αφού στο τέλος όλοι στην ανεργία θα καταλήξουμε;… Σχεδόν μηχανικά τους απαντάω ότι πρέπει να προσπαθήσουν, ότι δεν θα είναι πάντα όλα έτσι όπως είναι σήμερα στην πατρίδα μας κι ότι αξίζει να μπούνε στο Πανεπιστήμιο και να αποκτήσουν εφόδια….”

Κούφια λόγια; Ενδεχομένως . Ποιος τα πιστεύει, πραγματικά, σ΄ αυτό τον τόπο. Πώς να τα πιστέψει το παιδί, που μαζεύει τα όποια κουράγια του έμειναν; Προσπαθεί να αγνοήσει την ανεργία των γονιών του, την ανέχεια και τη φτώχεια που χτυπάει τη πόρτα τους και σκύβει πάνω στα βιβλία.

Κι η ζοφερή αυτή εικόνα, αλίμονο, συμπληρώνεται, από διάφορους “περίεργους” τύπους απ΄ την Εσπερία, που τριγυρίζουν στα Πανεπιστήμιά μας, τον τελευταίο καιρό και “ψαρεύουν” τα λαμπρά ελληνικά μυαλά.

Πολλοί απ΄τους νέους επιστήμονες που βλέπουν να τους κατασπαράζει η έλλειψη προοπτικής στον τόπο τους, υποκύπτουν. Μαζεύουν τα “μπογαλάκια” τους και θέτουν στην υπηρεσία άλλων λαών την ικμάδα του μυαλού και της ζωής τους. 

Μήπως, λέω μήπως, έτσι επαναλαμβάνεται η ιστορία των λαμπρών δασκάλων που έφυγαν στη Δύση όταν πλάκωσε η οθωμανική σκλαβιά στην πατρίδα μας; Κι εκεί στην Εσπερία έσπειραν τους σπόρους που κάρπισαν σ΄ολόκληρη την Ευρώπη, την οποία έβγαλαν απ΄το Μεσαίωνα, χαρίζοντας της την Αναγέννηση του ανθρώπινου πνεύματος;

Υ.Γ. Ας ελπίσουμε (άλλωστε η ελπίδα πεθαίνει τελευταία) πως αυτή τη φορά δεν θα χρειαστούν τέσσερις αιώνες και ποταμοί αίματος για να ροδίσει η αυγή και πάλι στον τόπο μας.

Πηγή : aixmi.gr