12χρονοι μαθητές : «Καταστρέφουν την Ελλάδα και δεν σκέπτονται το μέλλον μας!»

«Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά; Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα!», τραγούδησε μοναδικά το 1979 ο Διονύσης Σαββάπουλος. Πώς μπορείς αλήθεια να κρύψεις  απ’ τα παιδιά όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας, όταν βλέπουν «ζωγραφισμένη» στα μάτια μας την αγωνία για την επιβίωση, όταν ακούν καθημερινά απ’ τα ΜΜΕ για ανθρώπους που ψάχνουν ένα κομμάτι ψωμί στα σκουπίδια, για άλλους που εν μία νυκτί  έχασαν τη δουλειά τους, για μια Ελλάδα που «αγκομαχεί» να κρατηθεί ζωντανή;

Πώς μπορείς να τους κρύψεις την αλήθεια, όταν βλέπουν συμμαθητές τους να μένουν νηστικοί, γιατί το μηνιάτικο του πατέρα δεν έφθασε για κολατσιό; Πώς να κρυφτείς από το αλάνθαστο ένστικτό τους;

Τα παιδιά μας τα ξέρουν όλα κι ας νομίζουμε εμείς το αντίθετο!  Μπορεί να μην κατανοούν απόλυτα έννοιες όπως  μνημόνιο, PSI, «κούρεμα», δανειακή σύμβαση, οικονομική κρίση, γνωρίζουν καλά όμως ότι η Ελλάδα  είναι μια χώρα καταχρεωμένη, έρμαιο στα χέρια των δανειστών της.

Κι επειδή πολιτικοί, οικονομολόγοι, πολιτειολόγοι, διανοούμενοι και ένα σωρό άλλοι ειδήμονες πολύ μιλήσανε, καιρός να ακούσουμε και την άποψη των παιδιών μας για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας!

Λαμβάνοντας τη γραπτή συγκατάθεση των γονιών τους καθώς και του διευθυντή τους κ. Δημήτρη Δήμα, πρόσφατα  είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια ελεύθερη συζήτηση με δύο απ’ τους μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Νυδριού, τον  12χρονο Αναστάσιο Θερμό και τον συνομήλικό του Χρήστο-Ορέστη Λάμπρη.

Με ωριμότητα που σοκάρει οι μικροί μαθητές, με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο, ζητούν απ’ όλους αυτούς που κρατούν την τύχη μας στα χέρια τους να σκεφτούν πριν κάνουν το επόμενο βήμα τους το μέλλον της Ελλάδας και αυτών που –όπως χαρακτηριστικά λένε- θα μεγαλώσουν και θα φτάσουν να μην μπορούν να βρουν μια δουλειά!

 Ερ.: Αναστάσιε και Ορέστη, πηγαίνετε στην ΣΤ’ τάξη του δημοτικού σχολείου. Αλήθεια, πώς αισθάνεστε που σε λίγο καιρό θα βρεθείτε στο γυμνάσιο;

Αναστάσης: Μου αρέσει πάρα πολύ το σχολείο γιατί μαθαίνω καινούρια πράγματα που δεν τα ήξερα και γνωρίζω παιδιά και κάνω διάφορες φιλίες. Μέσα απ’ το σχολείο προσπαθώ να είμαι ένας καλός μαθητής για να μπορέσω να πάω όταν μεγαλώσω στο Πανεπιστήμιο. Κάποιες φορές στο σπίτι στεναχωριέμαι, γιατί εδώ είμαι οκτώ χρόνια και έτσι ξαφνικά θα πρέπει να αλλάξω σχολείο τελειώνοντας, για να πάω στο γυμνάσιο. Είναι σαν να μένεις πάρα πολλά χρόνια στο σπίτι σου και κάτι να γίνεται και να πρέπει να φύγεις. Ε, και είναι λίγο ξαφνικό.

Ορέστης: Σκέφτομαι ότι θα χάσω τους φίλους μου άμα φύγω από ‘δω, γιατί οι περισσότεροι θα πάνε στο γυμνάσιο στο Νυδρί, ενώ εγώ θα πάω στη Λευκάδα. Μας στεναχωρεί που θα φύγουμε, επειδή εδώ περάσαμε πάρα πολλά χρόνια και έχουμε κάνει ένα σωρό πράγματα μαζί.

Αναστάσιος: Και όχι μόνο με φίλους και παιδιά, αλλά και με τους δασκάλους. Δηλαδή, με τον κ. Δήμα που ο μπαμπάς μου είναι και φίλος, μπορεί να βλεπόμαστε, αλλά με τους άλλους δασκάλους δεν θα βλεπόμαστε τόσο πολύ. Είναι οι δάσκαλοι που με έμαθαν αυτά τα πράγματα που ξέρω τώρα για να προχωρήσω.

Ερ.: Τι θέλατε να σπουδάσετε, όταν τελειώσετε το σχολείο;
 

Αναστάσης:  Θέλω να γίνω πυρηνικός φυσικός.
 

Ορέστης: Όταν μεγαλώσω θέλω να σπουδάσω πληροφορική, επειδή μ’ αρέσουν οι υπολογιστές.

Ερ.: Ποιο είναι το πιο αγαπημένο σας μάθημα;

Αναστάσιος: Εμένα είναι τα μαθηματικά και η φυσική.
 

Ορέστης: Βασικά η φυσική πιο πολύ, αλλά και τα μαθηματικά.

Ερ.: Σας βοηθάνε οι γονείς σας στο διάβασμα;
 

Αναστάσιος: Όχι εγώ διαβάζω μόνος μου. Σπάνια με βοηθούν οι γονείς μου. Δηλαδή κάπου που μπερδεύομαι πάρα πολύ. Πρώτα προσπαθώ να κάνω την άσκηση και άμα δεν μπορώ ρωτάω τους γονείς μου κι αν δεν είναι εκεί, την αφήνω και έρχομαι εδώ στο σχολείο και ρωτάω την κυρία. Αλλά είναι σπάνιο αυτό, γιατί προσέχω εδώ στο μάθημα και μου είναι εύκολο στο σπίτι.

Ορέστης: Όταν γυρίσω σπίτι κάνω ό, τι προλαβαίνω για τα μαθήματα, επειδή μετά  ή έχω φιλαρμονική, -μαθαίνω τρομπόνι- ή έχω  αγγλικά. Διαβάζω πρώτα τ’ αγγλικά,  επειδή δεν τα προλαβαίνω όλα, και μετά όταν γυρίσω, ξαναδιαβάζω για το σχολείο άμα μου ‘χει μείνει τίποτα.

Ερ.: Εσύ Αναστάσιε, με τι ασχολείσαι εκτός σχολείου;

Αναστάσης: Πηγαίνω φροντιστήρια αγγλικών και το πρόγραμμά μου είναι σχεδόν φορτωμένο, γιατί πηγαίνω επίσης, Ταεκβοντο, βιολί, χορευτικό και φροντιστήριο.


Ερ.: Συνήθως τον ελεύθερο χρόνο σας τι κάνετε;

Αναστάσιος: Εγώ τον ελεύθερο χρόνο παίζω με τις αδελφές μου. Παίζουμε ή κρυφτό ή κυνηγητό, κάνουμε ποδήλατο. Έχω πολλά ξαδέλφια εκεί που μένω στη Ράχη, δηλαδή όλο το χωριό είναι συγγένειο.  Παίζουμε και μπάλα, φτιάχνουμε σπιτάκια-σκηνές κ.ά.

Ορέστης: Αναλόγως, άμα είναι Παρασκευή και είμαι στο σπίτι μπορεί να είμαι στον υπολογιστή. Τα Σαββατοκύριακα ή πηγαίνω για skate –σπάνια- αν και μ’ αρέσει πάρα πολύ να κάνω ή κάνω «Ντιάμπλο» ή πηγαίνω με τους φίλους μου για bowling.

Ερ. Σε ηλεκτρονικά παιχνίδια και υπολογιστές αφιερώνετε χρόνο;

Αναστάσιος: Έχω σπίτι μου, αλλά δεν ασχολούμαι τόσο πολύ, γιατί καλύτερα λέω να ασχοληθώ όταν βρέχει μ’ αυτά που δεν μπορώ να κάνω τίποτα, παρά όταν έχει ήλιο και μπορώ να πάω έξω να παίξω, παρά να κάθομαι να παίζω μέσα με τα ηλεκτρονικά.

Ορέστης: Με αφήνουν να κάθομαι, όχι πάνω από μια ώρα, επειδή με μπλοκάρει πάρα πολύ.

Ερ.: Φαντάζομαι ότι έχετε πολύ καλή επικοινωνία με τους γονείς σας.

Αναστάσιος: Ναι. Με συμβουλεύουν να μην είμαι πολλές ώρες μπροστά σε όλα αυτά τα ηλεκτρονικά και την τηλεόραση, να μην μπλέκω με άσχημες παρέες και να έχω καλή συμπεριφορά.

Ερ.: Για τα ναρκωτικά τι γνωρίζετε; Τι σας λένε συνήθως οι γονείς σας και οι δάσκαλοί σας γύρω απ’ το συγκεκριμένο θέμα;

Αναστάσης: Μου λένε να μην μπλέξω μ’ αυτά γιατί θα πάθω κακό στην υγεία μου. Εκτός απ’ τα ναρκωτικά έχω ακούσει ότι και το τσιγάρο κάνει κακό. Ούτε να καπνίζουμε κάνει, ούτε να παίρνουμε ναρκωτικά. Έχω μάθει και στη φυσική που κάνουμε εδώ, όπως είναι ο οργανισμός μας, αν παίρνουμε αυτές τις ουσίες, δεν θα λειτουργεί, όπως έχει δημιουργηθεί να λειτουργεί και θα έχουμε προβλήματα.

Ορέστης: Εγώ δεν θα ‘θελα να μπλέξω. Θα προσέχω με ποιους ανθρώπους κάνω παρέα.

Ερ.: Είμαι σίγουρη ότι θα έχετε και πολλούς φίλους. Θα ήθελα να σκεφτείτε λίγο και να μου πείτε με ποια κριτήρια τους επιλέγετε.

Αναστάσης: Εγώ τους φίλους μου τους διαλέγω από τη συμπεριφορά τους πρώτα κι αν είναι καλοί απέναντί μου. Αλλά για να είναι καλοί απέναντί μου πρέπει κι εγώ να ‘μαι καλός. Αν είναι ένα παιδί και με χρησιμοποιεί για τα πράγματα που έχω και με λέει φίλο για εκείνο και για το άλλο, μπορεί μια μέρα να τσακωθούμε κι αυτός να μην μου φέρεται καλά. Μπορεί καμία μέρα να του πω «όχι, δεν θέλω να στο δώσω αυτό» και να μην είναι τόσο καλός μαζί μου, ή να με βρίζει ή να με μπλέκει σε διάφορες άλλες παρέες που δεν μου αρέσουν, τότε εγώ θα βρω έναν άλλο φίλο. Αλλά εδώ πέρα στο δημοτικό έχω βρει κάποιους καλούς φίλους που έχω, όπως είναι ο Σπύρος ο Αρματάς, ο Μηνάς, ο Χρήστος. Είναι πολλά παιδιά από δω που είμαστε καλοί φίλοι.

Ορέστης: Εγώ τους επιλέγω ανάλογα αν είναι ώριμοι, να μην κάνουν και σαν παιδάκια και τσακώνονται συνέχεια και να ξέρουν να περνάνε καλά.

Ερ.: Συνήθως τι συζητάτε με τους φίλους σας;

Αναστάσιος: Συνήθως συζητάμε πώς περνάμε τη μέρα μας, κάποιες φορές αν πηγαίνουμε εκδρομές, αν μας άρεσε κ. ά. Αλλά τώρα συνήθως, εμένα οι φίλοι μου ασχολούνται πάρα πολύ με το ποδόσφαιρο. Εγώ όμως, απ’ το ποδόσφαιρο δεν ξέρω πάρα πολλά πράγματα, γιατί ασχολούμαι πιο πολύ με το Ταεκβοντο.

Ορέστης: Συζητάω με τους φίλους μου περί του ίντερνετ, για το facebook κ. ά.


Ερ.: Το facebook  σ’ αυτή την ηλικία μήπως είναι λίγο επικίνδυνο; Έχετε ακούσει ποτέ για τον διαδικτυακό «εθισμό», αλλά και για τους κινδύνους που κρύβει το διαδίκτυο;

Ορέστης: Ναι, αλλά προσέχω τι φίλους κάνω στο facebook. Μόνο παιδιά που τα ξέρω καιρό και παιδιά απ’ το σχολείο μου.

Αναστάσιος:  Εγώ δεν έχω facebook. Μου έχουν πει οι γονείς μου ότι όταν είναι να παίζω κάτι απ’ όλα τα ηλεκτρονικά θα διαλέγω ένα και μου έχουν ένα ωράριο. Δηλαδή, μία ώρα θα παίξεις εκεί –ανάλογα άμα θα έχω διαβάσει κιόλας.

Ερ.: Ξέρετε όλο και περισσότερα περιστατικά βίας μεταξύ των μαθητών καταγράφονται στα ελληνικά σχολεία. Εσείς έχετε βρεθεί ποτέ αντιμέτωποι με τέτοια περιστατικά;

Αναστάσης: Να σας πω με μένα ένα παράδειγμα. Είχα τσακωθεί μ’ ένα άλλο παιδί, επειδή πήγε και βάρεσε την αδελφή μου στην πρώτη δημοτικού. Και πήγα να την υπερασπιστώ γιατί είναι μικρούλα. Την είχε πάρει απ’ το λαιμό και την βάραγε. Κι όταν πήγα να την υπερασπιστώ κι αυτός με έπιασε απ’ το λαιμό και πήγε να με πνίξει. Εγώ εκείνη την ώρα, επειδή δεν ήταν κοντά κάποιος δάσκαλος, για να του το πω ή να με δει, έκανα κι εγώ λαβή για να υπερασπιστώ τον εαυτό μου μέσα από το Ταεκβοντο, όχι για να τον τραυματίσω, αλλά για να του δείξω ότι δεν μπορεί να τα περάσει αυτά σε μένα και την αδελφή μου. Κι από κει και πέρα δεν μας ξαναπείραξε. 

Ορέστης: Είναι κάποια παιδιά απ’ την τάξη μου που αντιπαθούν ένα παιδί απ’ την τάξη του Τάσου.

Ερ.: Απ’ το νησί μας τι πιστεύετε ότι λείπει;

Αναστάσης: Θεατρικές παραστάσεις. Να υπάρχει ένα θέατρο, όπως είναι στο Αγρίνιο, στα Γιάννενα, αλλά εντάξει δεν πειράζει, έχουμε κινηματογράφο. 

Ορέστης: Υπάρχει και το Κηποθέατρο.

Ερ.: Θα θέλατε να ζούσατε σε μια μεγαλούπολη, όπως η Αθήνα, όπου ίσως να είχατε πιο πολλές επιλογές για ψυχαγωγία;

Αναστάσης: Όχι, γιατί εκεί στην Αθήνα μπορεί να έχει  όλα αυτά που έχει, αλλά είναι δύσκολο για να πας. Γιατί τώρα και να υπάρχουν αυτά, δεν θα μπορείς να πας επειδή δεν έχεις να τα πληρώσεις. Ενώ εδώ πέρα, επειδή είναι χωριό, μπορείς να αυτοσχεδιάσεις πράγματα. 

Ορέστης: Έχω πάει μόνο μία φορά στην Αθήνα κι έχω δει ότι εκεί υπάρχουν πολλοί άστεγοι και άνεργοι. Κι αυτό που έχω παρατηρήσει είναι ότι υπάρχουν πολλά αυτοκίνητα και ηχορύπανση γενικώς.

Ερ.: Επειδή είστε αρκετά μεγάλα παιδιά φαντάζομαι ότι έχετε συζητήσει με τους γονείς και τους δασκάλου σας γύρω από όλα αυτά τα δυσάρεστα που συμβαίνουν στη χώρα μας, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Έτσι, δεν είναι;

Ορέστης: Ναι, συζητάμε πάρα πολύ συχνά. Λέμε επίσης, και διάφορα αστεία για τους πολιτικούς, επειδή είναι σπαστικό αυτό το πράγμα που κάνουν.

Ερ.: Για πες μου ένα αστείο που λέτε ή ένα ανέκδοτο  που άκουσες τελευταία γι’ αυτούς;

Ορέστης: «Που γυμνάζεται ο Πάγκαλος;»

Ερ.: Αγωνιώ να μάθω!

Ορέστης: Στα 100 μέτρα μπουφέ! (γέλια)

Ερ.: Εσύ Αναστάσιε, μιλάς καθόλου με το περιβάλλον σου για όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας;

Αναστάσης: Ναι, μιλάω. Είναι δύσκολα τώρα τα πράγματα έτσι που καταλήξανε και λέμε διάφορα πράγματα και έχουμε βρει, και με τους δασκάλους μας που μιλάμε στην Κοινωνική και Πολιτική Αγωγή, λύσεις. Δηλαδή, η Ελλάδα είναι ένα απ’ τα πιο πλούσια μέρη που υπάρχουν στη φύση. Μπορούν να φτιάξουν φάρμακα και να τα κάνουν εμπόριο προς τα έξω, προς το εξωτερικό. Και με αυτά τα λεφτά να μπορέσουν να ξεχρεώσουν την Ελλάδα. Για να το ξέρουμε εμείς ότι υπάρχει λύση, θα το ξέρουν κι αυτοί, γιατί είναι πιο μεγάλοι από μας.

Ερ.: Για ποιους λόγους πιστεύετε, αφού υπάρχει λύση,  δεν λύνουν το πρόβλημα ;

Αναστάσης: Πιστεύω ότι δεν τη δίνουν τη λύση για τα συμφέροντά τους. Δηλαδή, για να έχουν αυτή οικονομική δύναμη, να έχουν πάρα πολλά λεφτά. Έπαιρναν συνέχεια χρήματα από το εξωτερικό. Αλλά αυτοί που τα έπαιρναν δεν τα χρησιμοποιούσαν γι’ αυτό το σκοπό που τα έχουν πάρει. Τα χρησιμοποιούσαν γι’ αυτούς, για το συμφέρον τους. 

Ορέστης: Και υποτίθεται ότι τα δανείστηκαν για να φτιάξουν διάφορα έργα στην Ελλάδα, όπως γέφυρες κ.λπ. 

Αναστάσης: Επίσης, έχω ακούσει ότι η Ελλάδα χρωστάει μεν πάρα πολλά λεφτά, αλλά όχι τόσο πολλά όσα οι άλλες χώρες. Δηλαδή, κι άλλες χώρες χρωστάνε αλλά δεν είναι έτσι τα πράγματα.

Ερ.: Σας φοβίζουν όλα αυτά που ακούτε συνεχώς περί οικονομικής κρίσης; Νιώθετε ανασφάλεια για το τι θα γίνει στο μέλλον;

Αναστάσης: Λένε ότι θα γίνει οικονομικός πόλεμος. Αυτόν τον οικονομικό πόλεμο εγώ δεν τον καταλαβαίνω. Τι θα γίνει; Δηλαδή, σκέπτομαι ότι μπορεί να ‘χουμε κάποια χρήματα, αλλά έτσι που έχουν γίνει τα πράγματα μπορεί να μην σπουδάσω αυτό που θέλω κι έτσι θα είναι δύσκολα μετά. Μου λένε και οι γονείς μου έτσι που έχουν γίνει τα πράγματα, ότι μπορεί κάποιο παιδί να ‘χει μυαλό και να μπορεί να προχωρήσει, αλλά να μην μπορεί να το κάνει. Δηλαδή, να ‘χεις το «κλειδί» να ανοίξεις την πόρτα και να ‘ναι ένας από πίσω να στην κρατάει, δηλαδή να μην σε αφήνει να περάσεις ένα άλλο στάδιο, να σπουδάσεις. Έτσι το ‘χουν κάνει τώρα με τα χρήματα. 

Ορέστης: Εγώ δεν έχω κανένα ιδιαίτερο άγχος. Απλά, μπορεί να μην είναι εύκολα στο μέλλον να βρω δουλειά επειδή είναι πάρα πολλοί οι άνεργοι.

Ερ.: Μέσα στο σχολείο έχετε παρατηρήσει να υπάρχουν συμμαθητές που να μην έχουν χρήματα να αγοράσουν κολατσιό;

Αναστάσης: Ναι, όχι πάρα πολλά παιδιά, αλλά υπάρχουν. Κάποιοι συγκεκριμένα που δεν είναι από την Ελλάδα, αλλά από άλλες χώρες.  Μία συμμαθήτριά μου έχει ένα πρόβλημα με την υγεία της κι επειδή δεν υπάρχουν λεφτά δεν μπορεί να πάει σ’ έναν γιατρό που μπορεί να την βοηθήσει τόσο καλά. Προσπαθούν να πάει στο νοσοκομείο, αλλά κι εκεί τα πράγματα είναι δύσκολα γιατί τώρα πληρώνουν και εισιτήριο. Και έχω ακούσει και πως σε άλλες χώρες δεν πληρώνουν για την υγεία, ούτε για φάρμακα.

Ερ.: Οι γονείς σας σάς έχουν ζητήσει να περιορίσετε κάπου τα έξοδα και τις απαιτήσεις σας;

Αναστάσης: Όχι πάρα πολύ, γιατί οι γονείς μου προσπαθούν να μου προσφέρουν τα πιο χρήσιμα και δεν με πειράζει. Δηλαδή, είναι κάποια παιχνίδια που τα θέλω πάρα πολύ, αλλά εντάξει καλύτερα να μην τα έχω και να πάρω κάτι όχι τόσο ακριβό. Στα γενέθλιά μου δηλαδή δεν τους είπα να μου πάρουν τίποτα ακριβό, δηλαδή τους είπα ένα πραγματάκι που να κάνει και 5 ευρώ. Κάτι για να χαρώ. 

Ορέστης: Απλά μου λένε σε μένα και τα αδέλφια μου να κάνουμε οικονομία, να μην ξοδεύουμε πολλά λεφτά.

Ερ.: Αν είχατε την ευκαιρία να πάτε στη Βουλή και να δείτε από κοντά όλους αυτούς που μας κυβερνούν, τι θα τους λέγατε;

Αναστάσης: Εγώ θα τους έλεγα ότι δεν σκέπτονται καθόλου αυτόν τον αγώνα που έκαναν τότε οι Έλληνες για να απελευθερώσουν την Ελλάδα. Αντί να προσπαθούν να κάνουν ένα καλύτερο μέλλον για την Ελλάδα, τώρα την καταστρέφουν και δεν σκέπτονται το μέλλον μας. 

Ορέστης: Εγώ θα τους έλεγα να παραδεχτούν το λάθος τους και να σταματήσουν να λένε όλα αυτά που λένε.


Ερ.: Ποιο το μήνυμα που θέλετε να στείλετε σ’ όλους αυτούς μέσα απ’ τα «ΝτΛ»;

Αναστάσιος: Θέλω να τους πω ότι πριν κάνουν το επόμενο βήμα τους να σκεφτούν και το μέλλον της Ελλάδας, αυτών που θα μεγαλώσουν και θα φτάσουν να μην μπορούν να βρουν μια δουλειά. Να μην καταστρέψουν την Ελλάδα με τις ενέργειές τους και τον μέλλον της. Γιατί κάποια στιγμή έτσι που την έχουν κάνει η Ελλάδα δεν θα υπάρχει. Να σκεφτούν αυτό και αφού έχουν και τη δύναμη να το αλλάξουν.

Ορέστης: Θα ήθελα να τους πω ότι πριν κάνουν την κάθε κίνηση να σκέπτονται τι θα μπορούσε να συμβεί μ’ αυτό που θα κάνανε. Να προσέχουν την κάθε τους κίνηση, γιατί μπορεί να δημιουργήσουν πολλά προβλήματα.

Πηγή : http://www.mediasoup.gr/node/53565